“บ้า!” เธอถลึงตาใส่สามีที่ชอบพูดจาห่ามๆ ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แล้วว่าไม่เคยขัดใจเขาได้เลยสักครั้ง
“อ้าว! เกิดนอนกอดแล้วพี่มีอารมณ์ขึ้นมาจะทำไงล่ะครับ?” เสกสรรแกล้งเย้าหลังเห็นใบงามแดงระเรื่อขึ้นมานิดๆ
“ก็ไปช่วยตัวเองสิคะ” แพรลานนาตอกกลับไม่เต็มเสียง
“ถ้างั้นก็ยังไม่กลับครับ” เสกสรรเอ่ยสรุปเสียงเข้ม
“ก็ได้ๆ ค่ะ แพรยอมแล้ว” คนที่คิดถึงลูกชายทั้งสองคนรีบตอบตกลง เพราะกลัวว่าสามีจะเปลี่ยนใจไม่ยอมพากลับไร่ แล้วอยู่ที่นี่ต่ออีก 2-3 วัน
“นี่พี่อัดเสียงน้องแพรเอาไว้แล้วนะ ถ้าบิดพลิ้วล่ะก็ พี่จะส่งคลิปเสียงไปให้รายการโหนกระแสออกข่าวเลย” เสกสรรขู่สัมทับ
“ให้มันเป็นภายในครอบครัวเราเถอะค่ะ แพรอาย” เธอกลอกตาก่อนจะซบใบหน้าใบลงที่อกกว้างของสามีอย่างยอมศิโรราบให้ความกับกล้าบ้าบิ่นที่ไม่มีใครเกินของเขา
ไร่สิรันยากรณ์...
เพชรดนัยเดินออกมาจากบ้านพักของตน แล้วเห็นสาวใช้ในบ้านของผู้เป็นยาย พากันวิ่งเข้าวิ่
