บทที่ 1 นิ้วยาว ๆ หรือจะสู้
1059 Words
ร้านทำเล็บของพลอยใส[1]
เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องพักส่วนตัวของพลอยใสทำให้ชายหนุ่มต้องยืนฟังอยู่สักพัก ขมวดคิ้วกับเสียงและคำพูดของผู้หญิงสามคน
“เราบอกเจแล้วไงว่าเรามีแฟนใหม่แล้ว เลิกยุ่งกับเราเถอะ” คำพูดของรริดา[2]ทำให้ชวีที่แอบยืนฟังอยู่ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ตอนแรกคิดว่า สาว สาว สาว พูดกันสามคน ดูแล้วคงมีสาวบางคนที่ไม่ได้อยากเป็นสาว
“เรารู้ว่าด้าประชดเรา” นี่คงเป็นเสียงของสาวที่ไม่อยากเป็นสาวสินะ เสียงออกจะเพราะ เขาเองไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องไปเป็นทอมให้เสียของ ชวีเลียริมฝีปาก จู่ ๆ ก็รู้สึกคอแห้งอย่างไรชอบกล
“เจ เรามีแฟนแล้วจริง ๆ เจก็เห็นในไอจีเราแล้วนี่ พี่ภาค[3]กับเรารักกันมาก อย่าทำให้เรามีปัญหาเลย เลิกกันแล้วต่างคนต่างอยู่เถอะ”
ชื่อเจอย่างนั้นเหรอ งานนี้ไอ้ภาคเพื่อนเขาคงลำบากแล้ว มันเพิ่งจะเปิดตัวว่าคบหากับดาด้าหรือรริดาเมื่อไม่นานนี่เอง
“เราไม่เชื่อ” เสียงยายทอมนั่นยังไม่ยอมเชื่อ ชวียิ้มมุมปาก มั่นหน้าดี ฟังแค่เสียงชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ
“ไม่เชื่อก็เรื่องของเจ อย่ามายุ่งกับเราอีก ในเมื่อพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ แม้แต่ความเป็นเพื่อนเราก็คงให้ไม่ได้” เสียงของรริดาเพิ่มความดังอีกระดับ ชวียังคงยืนฟังอย่างเงียบเชียบ จะว่าเขาเป็นพวกไม่มีมารยาทก็เถอะ เรื่องนี้มันน่าสนใจดี
“เดี๋ยวด้า เดี๋ยว!”
“อะไรของมึงพลอย กูจะไปตามแฟนกู”
“ไอ้เจ ด้ามันมีผัวแล้วนะ มึงจะไปยุ่งอะไรกับเขา เขาได้ชิมของดีไปแล้วไหม เลยไม่อยากได้คนเจ้าชู้อย่างมึงทำผัว”
ชวียิ้มให้กับคำพูดของพลอยใส ได้ยินน้องสาวของตัวเองด่ายายทอมชื่อเจ เขาก็ถึงกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม จากนั้นก็เลียริมฝีปาก ทำไมเสียงยายทอมนี่มันทำให้เขารู้สึกคอแห้งอย่างไรชอบกล
“มึงอยากลองกับกูไหมล่ะ เผื่อมึงจะเปลี่ยนใจจากชอบเอ็นอุ่นมาชอบนิ้วยาวบ้าง”
“ถ้าจะริอ่านเป็นผู้ชาย ก็หัดมีมารยาทพื้นฐานที่บุรุษเขาพึงมีด้วยนะครับ” ชวีพูด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ชักอยากเห็นเจ้าของนิ้วยาว ๆ แล้วสิ เขาไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างน้องสาวตัวเองกับยายทอมผมสั้น
“แล้วสุภาพบุรุษแบบมึงยุ่งอะไรด้วย” เจนิตาหรือเจเจมองผู้ชายที่เข้ามาขวางระหว่างเธอกับพลอยใส
“ก็ไม่อยากยุ่งหรอก ถ้าพลอยไม่ใช่น้องสาวผม” ชวีจ้องมองผู้หญิงผมสั้นตรงหน้า หญิงสาวที่อยากเป็นผู้ชาย หรือที่ใคร ๆ เรียกว่าทอม
เขาไม่อยากจะดูถูกหรือพูดอะไรเกี่ยวกับเพศสภาพของแต่ละคน เพราะมองว่ามันเป็นสิทธิส่วนบุคคล ห้ามกันไม่ได้ เห็นอีกฝ่ายแล้วก็บอกได้เลยว่า หน้าหวานกว่าเสียงที่ได้ยินเสียอีก เสียดายของ ไม่น่าเป็นทอมเลย
“คิดว่าเป็นผู้ชายแล้วจะหาเรื่องกันได้ง่าย ๆ หรือไง” ท่าทางที่ไม่ได้กลัวเขาเลยสักนิดนั่นยิ่งทำให้ชวีอยากสั่งสอนคนตรงหน้า
“คุณต่างหากที่พูดไม่ดีกับน้องสาวผม” พูดมาได้ไงว่าเอ็นอุ่น ๆ หรือจะสู้นิ้วมือยาว ๆ คำนี้มันหยามเกียรติผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาเกินไปแล้ว
“ไอ้ที่ว่าเอ็นอุ่น ๆ หรือจะมาสู้นิ้วมือยาว ๆ คุณเคยลองเอ็นอุ่นแล้วเหรอครับ ถ้ายังไม่เคยลอง ผมช่วยได้นะ ทั้งอุ่นทั้งยาวก็ผมนี่แหละครับ” ชวีโน้มตัวลงไปพูดกับคนที่สูงแค่ไหล่ของเขา
“...” คนถูกชวนไปลองเอ็นอุ่นถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“พี่ชวีจัดการมันเลยค่ะ มันพยายามแย่งด้าไปจากพี่ภาค แล้วยังว่าพลอยอีก” พลอยใสได้โอกาสรีบฟ้องพี่ชายทันที
“พลอยกลับบ้านไปก่อนได้เลยนะ คนขับรถรออยู่หน้าร้าน โทร.หาได้เลย” ชวีหันไปสั่งน้องสาว
“ค่ะ” พลอยใสรับคำ จากนั้นรีบจูงมือรริดาออกจากห้องไป ทิ้งให้คนที่อยากพิสูจน์เรื่องนิ้วเรื่องเอ็นไว้ในห้องกันตามลำพัง
“ส่วนคุณ ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก” เจนิตารีบถอยหนีออกจากรัศมีของอ้อมกอดแข็งแรง แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสายเกินไป
“ปล่อยกู ปล่อย อื้ม!” เมื่อปากร้อนของเขาแนบนาบลงมาสัมผัสกับกลีบปากของเธอ เจนิตาที่ไม่ทันตั้งตัวพยายามปิดปากแน่น ไม่ให้อีกฝ่ายใช้ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้ามาได้ แต่สุดท้ายความช่ำชองของชวีก็ทำให้เธอต้องเปิดปากรับลิ้นร้ายเข้ามา
ความอุ่นซ่านร้อนแรงและหื่นกระหายของคนตัวโตดูดกลืนพลังของของเธอจนทำให้สายตาพร่ามัว แรงยืนของขาแทบจะไม่มี ชวีกอดรัดร่างเล็กบางนั้นไว้ ล็อกท้ายทอยของยายทอมบอยไว้แน่นเพื่อให้แหงนเงยรับจูบจากเขา สองมือน้อยก่อนหน้านี้พยายามทุบตี แต่ตอนนี้กลับกำลังกอดรัดเขาไว้เพราะความตื่นเต้นในสัมผัสที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
จูบของผู้ชายที่เธอไม่เคยได้พบเจอ จูบนี้เร่าร้อนกว่าที่เธอเคยมีกับผู้หญิงด้วยกัน จูบของเขาที่ราวกับสูบวิญญาณจนเรี่ยวแรงแทบไม่เหลือ ลิ้นร้อนร้ายของเขาช้อนลิ้นเรียวบางของเธอไว้ เขาดูดดึงลิ้นเธอในบางจังหวะ ความหวานล้ำของรสจูบเป็นอย่างนี้สินะ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกจากร่าง ตัวเบาหวิวเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยนุ่น
[1]พลอยใส นางเอกจากเรื่อง รักแรก แลกรัก
[2] รริดา นางเอกจากเรื่อง ท่านรองฯ ร้อนแรง
[3] ภาค พระเอกจากเรื่อง ท่านรองฯ ร้อนแรง
- Writer
