CHAPTER 20
Zahra's P. O. V
Alas dos na ng madaling araw pero hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit big deal sa akin si Jehiel. Bumangon ako mula sa pagkakahiga dahil alam kong hindi ako dadapuan ng antok sa sobrang bigat ng kalooban ko, nasasaktan ako at hindi mawala sa isip ko si Jehiel.
Lumakad ako papuntang kusina para kumuha ng maiinom.
"Zahra! Isa din siya sa kanila! Patayin mo siya!"
Napapikit ako nang marinig ang boses ko noong bata ako na bumubulong sa akin.
This voices of mine disappeared but it's back. f*****g back again.
*****
Flashback (15 years old Zahra Adams)
"PAPA! TAMA NA!" sigaw ko nang hilahin na naman ni Papa ang kamay ko at hawakan ang dibdib ko.
Nagkakaron na ako ng buwanang dalaw dahil dalaga na a
