ภรรยาที่เขาไม่ได้เลือก

ตอนที่ 1 วิวาห์ไร้รัก มีเซ็กซ์หนึ่งครั้งแลกกับความลับในตระกูลหนึ่งข้อ @ห้องหอ หญิงสาวในชุดกี่เพ้าสีแดงสดปักลวดลายมังกรเต็มแผ่น หลัง ตัวชุดยาวลงไปปกคลุมถึงเท้า ทั้งด้านหน้าและด้านหลังมีลวดลายแปลกตาเพราะช่างเย็บปักระดับโลกค่อย ๆ ถักร้อยเส้นด้ายหายากเป็นลวดลายประจำตระกูลหวัง ชุดแต่งงานถูกออกแบบมาให้มีชิ้นเดียวบนโลกเพราะเธอคือคู่แต่งงานของทายาทตระกูลทรงอิทธิพลในฮ่องกงและจีน เครื่องหัวหนักอึ้งแต่สวยจนเจ้าสาวเวลามองตัวเองในกระจกยังตะลึงงัน ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงจากช่างแต่งหน้าระดับโลกเช่นเดียวกัน เดิมทีเจ้าสาวควรนั่งรอเจ้าบ่าวอยู่ในห้องหอพร้อมกับผ้าคลุมปิดหน้าสีแดงผืนบาง แต่ใครจะคิดเล่าว่าเจ้าบ่าวยังไม่ย่างกรายเข้ามาที่ห้องหอสักก้าวก็สะบัดตัวฟึดฟัดออกไปจากงาน จากนั้นเธอจึงถูกบิดาเรียกพบคุยกันอยู่ร่วมชั่วโมงกว่าจะยอมปล่อยให้กลับมาพักที่ห้องหอซึ่งไร้เงาของสามีตีทะเบียนก็ล่วงเลยมาวันใหม่แล้ว เขาไม่พอใจหล่อนรู้ ไม่อยากแต่งงานหล่อนยิ่งเข้าใจ แต่ไฉนผู้ชายคนนี้ไม่ไว้หน้าเธอต่อบรรดาเหล่าญาติและแขกเหรื่อ หาใช่ว่าเธออยากแต่งงานกับเขาเสียเมื่อไหร่กัน ยังมาทำนิสัยไม่รู้จักโตใส่เธอโดยการกระแนะกระแหนใส่ไม่หยุดหย่อน ไม่พอยังด่าเธอทางสายตาอย่าคิดว่ามองไม่ออก เธอก็ถูกบังคับแต่งมาไม่ใช่เต็มใจอยากแต่งกับผู้ชายชื่อเสียงฉาวโฉ ความเจ้าชู้เสเพลดังอันดับหนึ่ง ไหนจะความกะล่อนไม่เอาการไม่เอางานทั้งที่เป็นถึงระดับทายาทหมื่นล้าน เขาก็มีดีแค่หน้าตาหล่อเหลาหาคนมาเปรียบได้ยาก หน้าตาดีจริงเธอเห็นยังแอบใจสั่นไหวตามประสาหญิงสาวที่ไม่ค่อยออกไปพบเจอผู้คน แต่ประเมินจากสายตาแล้วเขาไม่ชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า งานวิวาห์ครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์สองตระกูลดังให้ผู้ถือหุ้นสบายใจ ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าสองชีวิตที่ไม่รู้จักกันมาก่อนจะมองหน้ากันติดไหม และเขาก็ดูตั้งแง่ใส่เธอแบบเห็นหน้าก็ไม่ต้องทักอะไรทำนองนั้น ก็ดีต่างคนต่างอยู่ อย่ามายุ่งกับเธอแล้วกัน! วันวิวาห์ จิตใจดี หรือ วิวาห์ ในภาษาไทยแล้วชื่อของเธอหมายถึง งานแต่งงาน,สมรส แต่เมื่อเขียนเป็นภาษาอังกฤษแล้ว ‘Viva’ ใช้เป็นคำอวยพรของชาวอิตาลีก็คือ ขอให้ชีวิตยืนยาว อายุปีนี้ก็ 24 ปี บริบูรณ์ เธอใช้นามสกุลแม่ซึ่งเป็นสาวชาวไทย ส่วนบิดาอย่างมู่หยางไม่เคยคิดจะให้เธอร่วมสกุลเพราะเป็นลูกที่เกิดจากเมียน้อย แต่ทำไมหวยแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ถึงมาออกที่เธอได้ ทั้งที่ใช้ชีวิตที่ไทยมาโดยตลอดไม่เคยก้าวเข้ามายุ่งเกี่ยวกับตระกูลทางพ่อเลยด้วยซ้ำ ความเย็นของเครื่องปรับอากาศลอยมาแตะผิวจนต้องยกมือขึ้นมาลูบให้คลายความเย็นลงแม้มันจะช่วยไม่ได้มาก เธออาศัยที่เมืองร้อนไม่ชินกับอากาศหนาวเย็นเท่าไหร่ ถ้าไม่เคยเรียนจีนมาวันนี้คงงงเป็นไก่ตาแตกในงานแต่งของตัวเองเป็นแน่ ว่าแต่ว่าเจ้าบ่าวก็หนีไปแล้วใครมาเปิดแอร์ในห้องให้เย็นขนาดนี้กัน “ไปแอบวางแผนอะไรกันมาล่ะแม่ตัวดี” ความจริงเขาไม่สามารถกล้ำกลืนอยู่ในงานแต่งตัวเองต่อไปได้เลยตั้งใจปลีกตัวออกไปก่อน แต่กลับโดนนายหญิงเรียกไปตำหนิเนื่องจากพฤติกรรมซึ่งดูออกเลยว่าไม่ให้เกียรติฝ่ายหญิง ก็ใครมันจะไปฝืนใจยิ้มแย้มได้เขาไม่เหมือนยายนั่นนี่นา คงดีใจระริกระรี้จนหางสั่นล่ะสิ จากที่ตั้งใจจะออกไปนอนที่โรงแรมอื่นเพราะไม่อยากเจอหน้าเจ้าสาวในคืนเข้าหอแต่ก็ต้องยอมศิโรราบให้ผู้เป็นมารดาแล้วกลับมาที่ห้องหออีกครั้ง แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่อยู่ที่นี่ สายรายงานว่าเธอออกไปเจอบิดาตัวเอง นั่นก็หมายความว่าสิ่งที่เขาคิดไว้มันคงเป็นความจริง ผู้หญิงคนนี้เบื้องหน้าถูกส่งมาแต่งงานแต่ความจริงเธอคือสปายที่ตระกูลหลินส่งมาล้วงข้อมูลต่างหาก วันวิวาห์แค่ได้ยินเสียงก็สะดุ้งตกใจแล้วเหลือบตาไปมองเจ้าบ่าวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เท้าเรียวสวยชะงักหลังจากเลี้ยวเข้ามาในทางห้องนอนใหญ่ก็ต้องเจอกับเจ้าบ่าวหน้าหล่อชวนใจสั่น แต่ในมือเขากลับมีกระบอกปืนสีมันวาว ไหนจะถ้าทางเหมือนคนเมานั่นอีก เจ้าบ่าวแสนหล่อของเธอนั่งอยู่ปลายเตียงหน้าแดงแจ๋ตาปรือแทบจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว “สะ...หวัดดีค่ะ” เธอรู้ว่าเขาพูดไทยได้เพราะมีมารดาเป็นสาวชาวไทยเหมือนเธอ และในตอนที่เขายกปืนขึ้นมาไล่ท้องนิ้วชี้ไปตามลำปืนเธอก็เกิดหลงลืมภาษาจีนไปแล้ว นี่สินะทายาทมาเฟียที่คนธรรมดาพูดถึงความเลวให้ควั่ก เขามีปืนในครอบครองอย่างถูกกฎหมายแบบนี้เธอจะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ไหม “ฉันใช้ชีวิตของฉันอยู่ดี ๆ แต่เพราะความมักมาก โลภไม่รู้จักพอ เจ้าแผนการ เอาแต่วางแผนอยากได้สิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองอย่างพวกกระจอกของตระกูลเธอ มันทำให้ฉันต้องมาลงเอยแบบนี้!!” เฮือก! วันวิวาห์สะดุ้งไหล่สั่นหลังจากโดนตะคอกเข้าให้ ขามันสั่นอย่างควบคุมไม่ได้รวมไปถึงมือทั้งสองข้าง เท้าเล็กค่อย ๆ ก้าวถอยหลังจนหลงลืมไปว่าชายกระโปรงออกแบบยาวเฟื้อยให้เดินไปข้างหน้าอย่างสง่างามในตอนเข้าพิธีแต่ถ้าถอยหลังก็จะเหยียบชายกระโปรงและอาจล้มหงายหลังตึงได้ “ไปซุ่มฝึกฝีมือที่ไหนมา เรียนมวย? วางยาพิษ? หรือยิงปืน?แล้วยังไงล่ะ ชักมันออกมาสิปืนของเธอ พ่อเธอคงไม่ได้ส่งเธอมาอ้าขาให้ลูกฝั่งศัตรูเอาเฉย ๆ สั่งให้ทำตัวดี ๆ เคารพสามีหรอกใช่ไหม” ฝาแฝดคนโตอย่าง ‘หวัง เสี่ยงคุน’ หรือ ‘นำทัพ’ ยันตัวลุกขึ้นมาเต็มความสูง 187 เซนติเมตร ชีวิตวัยสนุกเขาต้องมาพังลงเพราะไอ้หมาจรเจ้าแผนการอย่างไอ้มู่หยาง มิหนำซ้ำมันยังส่งลูกเมียน้อยมาเข้าพิธีแต่งงานยิ่งใหญ่กับเขา หล่อนควรถูกยกย่องให้เกียรติอย่างนั้นเหรอ ทั้งที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาสักอย่างเนี่ยนะ “จะ...จะ ทำอะไรคะ?” วันวิวาห์ตาโตเมื่อเขายกปลายกระบอกปืนชี้มาทางที่เธอยืนอยู่ แม้แววตาเย็นชากำลังแสดงออกมาว่าแสนเจ็บปวดจนเธอมองออกได้ แต่ลำปืนชี้ตั้งมาทางเธอมันกลับนิ่ง “ฉะ...ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ” “อย่าพูดคำว่าภรรยาให้ฉันได้ยินอีก เพราะฉันไม่คิดว่าเธอเป็นภรรยาของฉัน และที่สำคัญภรรยาที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้ฉันไม่ได้เลือกมา เพราะฉะนั้นหุบปากเธอซะ!!” “จะ...จะ จะยิงฉันจริงเหรอคะ?” “พิสูจน์สิว่าเธอไม่ได้ฝึกฝีมือมาเพื่อฆ่าฉัน” “อย่านะ! ฉันกลัวนะคะ กรี๊ดดด!!” “ถ้าเธอตายจริงฉันก็จะฝังศพให้เองกับมือแล้วบอกทุกคนภายนอกว่าเธอถูกศัตรูของตระกูลหวังลอบฆ่า!” วันวิวาห์หลับตาแน่นเมื่อเห็นเจ้าบ่าวเลื่อนนิ้วชี้มาที่ไกปืนแล้วออกแรงกดมัน เขาไม่ได้ล้อเล่น แต่เขายิงจริง! ปั้ง! 3 เดือนก่อนงานวิวาห์ ท้องมือกร้านแตกด้านจากการทำงานและฝึกฝนมานานวางลงที่ตำแหน่งหลังมือของผู้เป็นสามี ดวงตากลมโตในยามนี้มีร่องรอยตีนกาขึ้นมาให้เห็น แต่เธอยังมองสามีที่ครองรักกันมาหลังจากแต่งงาน 20 ปี ยังคงความหล่อและคลั่งรักเขามากเหมือนเดิม “ขอโทษที่ทำให้เธอเครียดไปด้วย” นายใหญ่ไต้คุณในวัย 53 ปี หันไปมองหน้าภรรยาพร้อมกับยกมืออีกข้างไปวางทาบทับบนมือนุ่มนิ่มที่สุดสำหรับตนเองแล้ว เพราะมือสองคู่นี้แหละจับมือเขาผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันยามทุกข์ก็ไม่เคยทิ้งยิ่งเวลามีความสุขยังแย้มยิ้มให้กำลังใจกันและกันมาเสมอ “ไม่ต้องเครียดนะคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่คิ้วยังขมวดไม่คลาย เรื่องที่เกิดขึ้นถ้าบอกว่าไม่เครียดก็คงเป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้มันเกี่ยวโยงไปหลายฝ่ายและมีธุรกิจที่สร้างมาเป็นเดิมพันอยู่ตรงกลาง ถ้าเลือกไม่ดีหรือปฏิเสธมีแต่ตระกูลหวังที่จะถูกเพ่งเล็งจากผู้ถือหุ้นรายอื่น ๆ “เรื่องนี้เราต้องจัดการให้เร็วที่สุด ใครจะคิดว่ายี่สิบปีผ่านไปมู่หยางมันจะรวบรวมคนของฝั่งเราไปเป็นของตัวเอง โดยทำการยัดเงินทีละเล็กทีละน้อยมาหลายสิบปี” นายใหญ่พยักหน้า เดิมทีตระกูลหวังและตระกูลหลินก็ระหองระแหงกันมาเป็นเวลานาน ไม่ใช่ยี่สิบปีที่ผ่านมาไม่เคยเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่มีครั้งไหนที่จับได้เพราะมู่หยางมันเลวกว่ารุ่นพ่อมันเยอะ หาฝักหาฝ่ายและมักยืมมือคนอื่นมาลอบทำร้ายครอบครัวเขาเสมอ พอสาวไปใกล้จะถึงตัวผู้วานจ้างซึ่งอยู่เบื้องหลังพวกมันก็มักกินยาพิษตาย ยอมปลิดชีพตัวเองเพื่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังรอดนั่นเอง แต่พอมาถึงคราวประชุมวาระสำคัญเมื่อวานกลับมีการยกเรื่องทายาทขึ้นมาพูด โดยอยากให้ทายาททั้งสามคนของเขาคนใดคนหนึ่งแต่งงานกับทายาทของตระกูลหลิน ที่เขาเครียดจนนั่งไม่ติดนอนไม่หลับในตอนนี้ก็เพราะรู้ว่ามู่หยางมันแอบกระทำเรื่องนี้ลับ ๆ แล้วผู้ถือหุ้นยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเพื่อข่มตระกูลหวัง ใครไม่รู้บ้างว่ามู่หยางผู้นำตระกูลหลินในปัจจุบันไม่มีบุตรีจากภรรยาเอก หมายความว่าทายาทของเขาต้องแต่งงานกับลูกเมียน้อยของมัน! แล้วจะไม่ให้เขาเครียดจนนั่งไม่ติดได้ยังไง ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ก็เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของสองตระกูลหลักจนเสนอเรื่องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ขึ้นมาในเวลานี้ และมันก็ดูจริงจังจนค้านไม่ได้เมื่อทุกคนเห็นชอบตรงกันในห้องประชุม ให้ทายาทสายตรงไปแต่งงานกับลูกเมียน้อยอย่างนั้นเหรอ ผู้เป็นพ่อและแม่อย่างเขาจะทำใจได้ยังไง มิหนำซ้ำทั้งสองยังไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่มีความรักหรือรู้สึกดีใด ๆ แล้วหวยจะไปออกที่ทายาทคนไหนของเขากันก็ยังไม่ทราบได้ THE KING GROUP คือบริษัทหลักของตระกูลหวัง แต่สาขาที่ขยายออกไปจะถูกเรียกว่า ‘คิงส์เดอะกรุ๊ปมากกว่า’ จนผู้คนภายนอกเรียกจนติดปาก ส่วน ‘เดอะคิงส์กรุ๊ป’ จะมีแค่คนในสำนักงานใหญ่ในฮ่องกงเรียกเช่นนั้นหรือผู้บริหารระดับสูงเรียกกัน สรุปจะเรียกยังไงก็ไม่ผิดเพราะบริษัทตั้งชื่อสลับกันไปมา “ฉันจะเรียกทุกคนกลับมาทานข้าว และพูดคุยถึงงานแต่ง ยังไงครั้งนี้เราก็เลี่ยงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับสมาคมหลักของเราแน่ กว่าจะทำให้สงบและทุกฝ่ายเชื่อใจกันได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” “คีย์ ผมรู้สึกว่าครั้งนี้เราจะปกป้องลูกไม่ได้” นายใหญ่ไต้คุณโผเข้ากอดภรรยา เวลาอ่อนแอแบบนี้เขาจึงไม่อายที่จะแสดงมุมอ่อนแอออกมาให้คู่ชีวิตได้เห็น