บทที่ 20 ขอโทษ

1499 Words

รถยนต์เคลื่อนตัวออกไปได้ไม่ถึงห้านาที คนที่บอกว่าไม่ง่วงก็คอพับหลับลงไปแล้ว ลมหายใจสม่ำเสมอทำปากหยักผุดรอยยิ้มเอ็นดู มือเรียวยาวเอื้อมไปปรับอุณหภูมิให้เหมาะสมก่อนจะหยิบเอาเสื้อคลุมที่ติดรถไว้มาห่มให้อีกคน ไม่นานรถยนต์คันสวยก็แล่นมาจอดที่ลานจอดรถของคอนโดมิเนียมนภาลัย เพราะช่วงเดือนที่ผ่านมาเขามาหาหญิงสาวบ่อยจนได้รับสติกเกอร์เข้าออกคอนโดมิเนียมแห่งนี้แล้ว ดราก้อนจอดรถค้างไว้อย่างนั้นโดยที่ไม่ได้ปลุกหญิงสาวข้างกายกว่าครึ่งชั่วโมง นัยน์ตาคมจ้องมองใบหน้าเนียนใสไม่วางตา ทรงคิ้วได้รูปรับกับดวงตากลมโตทว่าหางตาเฉี่ยวขึ้นทำให้อีกฝ่ายดูเย่อหยิ่ง ไหนจะจมูกเรียวเล็กที่ส่วนปลายเชิดขึ้นเหมาะกับนิสัยดื้อรั้นของเจ้าตัว และส่วนที่ดราก้อนชอบมากอีกทั้งยังเป็นส่วนที่เขาสัมผัสมันมากที่สุดนั่นก็คือริมฝีปากสีชมพูอมแดงอวบอิ่มที่ไม่ว่าจะลิ้มรสมันกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อเลย “อื้อ ถึงแล้วเหรอ” “อื้ม” “ทำไมไม่ปลุ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD