หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วดราก้อนก็หายเข้าไปในห้องนอน และนภาลัยคิดว่าได้เวลาที่เธอต้องกลับห้องตัวเองแล้ว
ร่างเล็กหยิบกระเป๋าที่เธอวางทิ้งไว้โต๊ะกลางห้องรับแขก แต่ไม่ทันที่จะคว้ามันขึ้นมาเจ้าของห้องก็เดินออกมาพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำสีดำ อีกทั้งเส้นผมยังเปียกชื้นไปหมด
“จะไปไหน”
“กลับห้องสิ”
“ฝนตกขนาดนี้เนี่ยนะ เธอขับรถฝ่ามันไปได้จริงดิ” นภาลัยมองออกนอกหน้าต่าง ก่อนเธอจะมาที่นี่ก็รู้สึกว่าเมฆขาวอึมครึมอยู่เหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าเม็ดฝนจะตกลงอย่างกับฟ้ารั่วแบบนี้
“แล้วจะให้ฉันอยู่กับพี่หรือไง”
“อยู่ตั้งบ่อยจะบ่นทำไม”
“ก็นั่นมัน-” จะให้เธอพูดได้ไงว่าร่างสูงใหญ่ที่มีสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำที่โชว์แผงอกวับ ๆ แวม ๆ นั่นมันชวนให้นภาลัยปั่นป่วนชอบกล
บ้าไปแล้วยัยฟ้าทั้งที่เขาไม่สบายอยู่แท้ ๆ แต่เธอกลับมาคิดเรื่องพวกนี้
“เป็นอะไรไป”
“เปล่า พี่ไม่สบายอยู่นะ ใครเขาให้อาบน้ำสระผมแบบนั้นกัน เปิดแอร์ก
