น่าแปลกที่มีฝนตกติดต่อกันถึงสามวันสามคืน แม้ไม่ตกหนักมากนักแต่เรียกได้ว่าทำให้คนรู้สึกรำคาญ โดยเฉพาะใบหน้าบึ้งตึ้งของจอมมารเหิงหยางเซิง ซึ่งปกติก็...ใบหน้าเป็นเช่นนี้อยู่เสมอ
แม้มีฝนโปรยปรายเช่นนี้ จางเย่วถิงยังต้องเดินทางออกจากเกาะเพลิงอัคนีตามกำหนดเดิม จอมมารเหิงหยางเซิงขับไล่จางเย่วถิงกลับอย่างไม่ไว้หน้า จางเย่วถิงก็หน้าหนาไม่น้อยแม้ถูกขับไล่ก็ยังหัวเราะร่าไม่แยแสท่าทีเกรียวกราดของเหิงหยางเซิง โดยเฉพาะก่อนจากไป จางเย่วถิงให้คนไปตามซินหรานมาพบ
“ข้าให้เจ้า”
“ให้บ่าวหรือเจ้าคะ” ซินหรานขมวดคิ้วแต่ยื่นมือไปรับหีบไม้ใบย่อมสลักลวดลายสวยงามมาไว้ในอ้อมแขน
“ข้าตั้งใจให้เจ้า”
จางเย่วถิงเอ่ยขึ้นแต่เหลือบตาไปยังเหิงหยางเซิงที่ยืนกอดอกมองด้วยสายตาแทบจะกินเลือดกินเนื้อนางอยู่แล้ว เพราะท่าทางของเหิงหยางเซิงทำให้จางเย่วถิงโน้มหน้าลงกระซิบข้างใ
