Aslında güçlü değilim.
Yorgun ve terli bir hâlde eve dönüyorum. Bir duş alıp pijamamı giyiyor, bir yandan dizi izlerken bir yandan meyve atıştırıyorum.
Düşünmek istemiyorum ama Emre’nin yarın görüşürüz, deyişi aklıma gelip duruyor ve bu beni gerçekten geriyor. Bugün ona sinirli olmaya, onunla dalga geçmeye enerjim yok. Biliyorsunuz, ben üşengeç bir insanım. Bu yüzden evime tekrar gelmesini istemiyorum ve bunu düşünmek beni paniğe sürüklüyor.
İçimden sakın gelme, diye sesleniyorum ona. Bu arada dizinin çoğu repliğini kaçırıyorum ama ne yapalım?
Kalan son elma dilimini ağzıma atmış çiğnerken zil çalıyor. İnleyerek kulaklıklarımı takıp bilgisayarın sesini açıyorum.
Zil tekrar çalıyor ve bilgisayarımın ses ayarı bunu bastırmaktan aciz görünüyor.
Kulaklıkları öfkeyle çıkarıp ayağa kalkark
