Aslında çok yorgunum.
Cuma gününü minnetle karşılıyor, yorgun bir şekilde apartmanın merdivenlerini çıkarken tüm gece film maratonu yapmayı planlıyorum. Bu aralar Emre, Emre’nin ailesinden herhangi biri, Emre’nin sürprizleri yoktu. Şükürler olsun! Bocalayışımın biraz olsun geçtiğini hissedebiliyorum. Atalarımız hep olduğu gibi yine haklı: Gözden ırak olan, gönülden de ırak olur. Zaman her şeyin ilacıdır. Biliyorsunuz işte. Onu ne kadar görmezsem bu durumu o kadar kolay geride bırakabilir ve böylece hayatıma devam edebilirim.
Tüm hayallerim, planlarım kapımın önündeki adamı görmemle birlikte kursağıma otururken çığlık atmamak için kendimle savaşıyorum. Burası babamın mülkü değil, kimseyi çığlığımla rahatsız etmeye hakkım yok ama Allah aşkına, bu adam yine nereden çıktı karşıma?
“Hoş geld
