Aslında geçmişe dönebilmeyi isterdim.
Emre yanında hem annesi hem de nişanlısıyla odaya girdiğinde hayret edecek hâlim bile kalmıyor. Başımı orta sehpaya yerleştirerek gözlerimi sımsıkı kapatıyorum. Bu bir rüya olmalı. Yok, pardon, bu bir kâbus olmalı!
İki parfüm kokulu kadın da teklifsizce ikili koltuğuma yerleşiyor, yan yana. Emre de saçlarını çekiştirerek yeni yaşına kel olarak girmenin yolunu deniyor galiba. Ne yapmaya çalıştığını anlamak güç.
Gözlerimi açtığımı fark ederek umutsuzca yerimde doğruluyorum. Meltem Bucak boğazını nezaketle temizleyerek dikkatleri üzerine çekmeye çalışıyor. Ona doğru dönerken Emre ile hiçbir benzerlikleri olmamasına sevindiğimi hissediyorum. Beni bu aptal adamdan soğutmak için annesine benzemesi yeterli olurdu aslında ama bunu kimse bilmiyor.
“Emreciği
