Aslında seni unutmadım.
Fotoğrafları dolabımın ücra bir köşesine atıp varlıklarını unutmaya çalışıyorum. Ailemle, arkadaşlarımla ve yapılması gereken işlerle kendimi meşgul edip kalan vaktimi dizi izleyerek geçiriyorum. Tabii yürüyüşlerimi de ihmal etmiyorum. Yürümek bana iyi geliyor. Nefes aldığımı, tazelendiğimi, ilerleyebildiğimi ancak böyle hissedebiliyorum. Emre hayatımın önemli bir parçasıydı ama yokluğunda ölmeyeceğimi, öleceksem de bunun Emre yüzünden olmayacağını kendime hatırlatıyorum.
Aslında bu komik… Tabii trajikomik… Mesele sadece ona âşık olmak ve sonra kaybetmek değil. Meltem de arkadaşım, başka arkadaşlarım da var lakin Emre’nin yeri ayrıydı. Siz hiç çaba harcamadığınız bir dosta sahip oldunuz mu? Aklınızdan geçenleri açıklamak zorunda olmadığınız, esas niyetinizi öğr
