Aslında seni hep görmek istiyorum.
Zil çaldığında umudumu kaybetmek üzereydim. Meltem Bucak’a mesaj atalı bir saatten fazla zaman olmuştu. Belki de onu sinirlendirebileceğimi düşünerek hata ettim. Koşarak gelip Emre’yi eve sürükleyeceğini düşünmüştüm ama belli ki yanılmışım, diye düşünüyordum.
Zilin sesi, Emre’nin üzgün bir şekilde bana dönmesine sebep oluyor.
“Bunu yaptığına inanamıyorum.”
“Hoşça kal Bay Bucak.”
Yerimden kalkıp kibirle çenemi kaldırıyor ve pijamamı düzeltiyorum. Emre de peşimden kalkıyor ve beni takip ediyor.
Yüzümde varlığına engel olamadığım bir tebessüm eşliğinde kapıyı açıyorum. Merdivenlerde yankılanan ayakkabı sesi, belli ki bir kadına ait... Topluklu bir ayakkabı giyen ve bir hayli sakin yürüyen bir kadına…
İstemsizce heyecanlanıyorum. Meltem Bucak mı? Ya
