DANGEROUS TIME :: CHAPTER 2 [100%]
1086 Words
“สนส้นตีนอะไร กูเกลียดยัยนั่นจะตาย แม่งชอบเอาหน้ากับแม่กู และก็ชอบทำให้กูโดนแม่ด่าไง... อย่างเช่นเรื่องเนี้ย แม่งเสือกสอบได้มหาลัยเดียวกับกู ทีนี้เป็นไงล่ะ เข้าทางแม่กู ที่จะหาคนมาคอยสอดส่องดูพฤติกรรมของกู แต่ฝันไปเถอะว่าคนอย่างกูจะหยุดได้” ซันมองธามที่แสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่มอย่างโมโห อันที่จริงเขาเองก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเพื่อนนักหรอก แต่แค่สงสัยก็เท่านั้น ซึ่งตอนนี้กระจ่างแล้วล่ะว่าสาวน้อยแสนเฉิ่มนั่นเป็นใคร
“แล้วมึงอ่ะ เสือกจริงๆ นะไอ้ซัน”
“เสือกเหี้ยไร ก็แค่อยากรู้... เออ แต่น้องตี้เขามีแฟนแล้วเหรอวะ?”
“แฟนเหี้ยไร หน้าตาเฉิ่มๆ บ้านๆ แบบนั้น ใครจะเอา”
“ก็วันนี้กูเห็นอยู่ มีแฟนเป็นทอม”
“ทอม? ทอมเนี้ยนะ”
“เออ แม่งมีหงมีหึงด้วย ยัยทอมนั่นก็บ้าซะ แต่งตัวยังกับพวกบ้าคลั่งลัทธิ...”
“เออ ช่างแม่งเหอะ จะมีผัวเป็นทอม เป็นผู้ชายก็ช่างเหอะ ขออย่างเดียวอย่ามาเสือกเรื่องของกูเป็นพอ”
“ทำไม? ถ้าน้องเขาเสือก มึงจะทำไมเขาไอ้ธาม” ธามไม่พูดอะไร แต่กลับยกเหล้าขึ้นดื่มและนัวเนียซุกไซ้ซอกคอสาวข้างกายอย่างโหยหาราวกับว่าเขาไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของหญิงสาว ทั้งที่คนอย่างเขาไม่เคยขาดเรื่องนี้ เขายังคิดไม่ออกหรอกว่าถ้าถึงตอนนั้น เขาจะทำยังไงกับยัยเฉิ่มตี้ที่มาเสือกกับเรื่องของเขา... เอาเป็นว่าปล่อยไปก่อน หมดความอดทนวันไหน ได้เห็นดีกันแน่!!
ตี้ทำความสะอาดห้องของธาม ก็ได้แต่ปลงกับสิ่งที่ตัวเองเจอ ไม่ว่าจะเป็นถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วเกลื่อนไปทั่ว กางเกงใน เสื้อผ้า และที่สำคัญมันมีชั้นใจของผู้หญิงด้วย ซึ่งเธอเสียใจที่สุดที่ต้องเก็บมันขึ้นมา ใบหน้าหวานกวาดสายตามองห้องของเขาที่เป็นโทนสีขาวดำ บริเวณในห้องก็กว้างมากจนเธอเก็บกวาดจนเหนื่อย
“เฮ้อ...”
ตืดๆ เสียงมือถือราคาถูกของเธอดังขึ้น และปลายสายก็ทำให้เธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจทันที เมื่อปลายสายเป็นเบอร์ของคุณป้าแม่ของพี่ธาม เธอไม่อยากจะรับสายเลยจริงๆ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ จำต้องกดรับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
“สวัสดีค่ะคุณป้า”
(“หนูตี้ เป็นยังไงบ้างจ๊ะ... ตาธามให้หนูอยู่สบายดีไหม?”)
“ดะ ดีค่ะคุณป้า คอนโดพี่ธามอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ด้วย”
(“เหรอ ดีแล้วล่ะป้าค่อยสบายใจหน่อย ว่าแต่ตาธามล่ะเรียกมาคุยกับป้าหน่อยสิ นอนหรือยัง?”) ตี้หลับตาลงทันที เพราะตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้วแต่ยังไม่มีวี่แววของธามว่าจะกลับมาแต่อย่างใดเลย
“คะ คือว่าพี่ธามหลับไปแล้วค่ะ คุณป้า”
(“ตี้กำลังโกหกป้า”)
“ปะ เปล่านะคะ ตี้เปล่า...”
(“ปกติตาธามจะยังไม่นอนในช่วงนี้ ตาธามไม่อยู่ใช่ไหมตี้?”)
“...”
(“บอกป้ามา อย่าโกหก”)
“คือว่าพี่ธาม...” ร่างบางนั่งลงกับเตียงนอนของเขา ก่อนหลับตาลง เธอโกหกไม่เก่งจริงๆ ด้วยสินะ ถึงทำให้คุณป้าจับผิดได้ขนาดนี้ หลังจากที่เล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณป้าฟังก็วางสายไปทันที ตี้พยายามบอกให้คุณป้าใจเย็นๆ อย่าโทรไปหาพี่ธามในตอนนี้เลย ร่างบางมองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกว่าเกือบจะตีหนึ่งแล้ว เธอเลยตรงเข้าห้องตัวเองเพื่อนอน เพราะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า แต่ทว่าหลับไปไม่ถึงสิบนาทีก็...
ปังๆๆๆๆ
“เปิดประตู!!”
“พะ พี่ธาม...” ตี้เปิดประตูก็ต้องผงะกับร่างหนาที่มีกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด ใบหน้าหล่อแดงจัด ดวงตาแดงกร่ำแต่ยังมีสติ ร่างหนาเดินตรงเข้ามาในห้องของเธอก่อนจะจับไหล่ของเธอและบีบอย่างแรง จนตี้นิ่วหน้า
“ตะ ตี้เจ็บ พี่ธาม”
“กล้าดียังไง โทรไปฟ้องแม่ฉันเรื่องที่ฉันไม่เข้าเรียนและเที่ยววะ!!”
“ตี้เปล่านะพี่ธาม คุณป้าโทรมาหาตี้ และตี้ก็...”
“อย่ามาแก้ตัว!!”
พลั่ก!!
“พะ พี่ธาม...” ร่างบางถูกผลักลงกับเตียงโดยมีร่างหนาทาบทับอยู่ด้านบน โดยที่มือทั้งสองข้างถูกตรึงไว้แน่น ตี้น้ำหูน้ำตาไหลออกมา ที่จ้องมองใบหน้าหล่อที่กำลังโกรธเธออย่างชัดเจน
“ถ้าเธอไม่พูด แล้วแม่จะรู้ได้ไงห๊ะ!!”
“ฮึก ตี้เปล่าจริงๆ ตี้ไม่ได้บอกอะไรคุณป้า ฮือ” ตี้พยายามพูดให้เขาใจเย็น แต่ธามก็ไม่ได้ใจเย็นลงอย่างที่เธอต้องการ ใบหน้าหล่อก้มลงแนบชิดกับใบหน้าของตี้ที่ไม่ว่าจะมองยังไงยัยนี่มันก็แค่ยัยเฉิ่มเท่านั้น
“อย่ามาเสือกเรื่องของฉันอีก ไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน จำไว้!!”
“พี่ธาม แต่พี่...”
“หุบปาก!!” ธามที่ผละจากร่างบางก็ตวาดใส่เธออีกครั้ง และใช่ครั้งนี้มันทำให้เขาสติขาดจริงๆ กดร่างบางให้จมเตียงและจูบลงที่ริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเลือดไหลซึมเพราะแรงกระแทก ตี้เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ พยายามผลักไหล่หนาให้ขยับออก แต่ทว่ารสจูบที่แสนจะดุเดือดทำให้เธอแทบจะขาดใจตาย จูบแรกที่เขากำลังทำให้เธอตาย จูบแรกที่เธอหวังว่าจะมอบมันให้เขาและจะได้รับมันอย่างอ่อนโยน แต่ตอนนี้มันกลับเป็นจูบที่ดิบเถื่อน จนเธอเบือนหน้าหนีอย่างเสียใจ
“เหอะ รสชาติห่วยแตก...”
“ฮึก”
“จำใส่หัวไว้ด้วย ถ้ามีอีก คราวหน้าฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่!!” ด่าเสร็จก็เดินออกจากห้องไปทันที ตี้พยุงตัวเองขึ้นนั่งและยกมือจับไปที่ริมฝีปากของตัวเอง ก็พบว่ามีเลือดซึมออกมานิดหน่อย น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งกับการกระทำของธามที่ทำให้เธอเจ็บปวดมาเสมอ แต่เธอก็พยายามที่จะทน ทนเพื่อเขา ทนเพื่อคนที่เธอรัก... ถึงเขาจะไม่เคยรักเธอก็ตามที
- Writer
