มือหนายีหัวตัวเอง อ่อนแอจริงๆ โดนนิดหน่อย ทำมาสำออย แม่งน่ารำคาญ!! มือหนาบีบคางของตี้ไว้และใส่ยาลงไปในปากของเธอ ส่วนเขาก็กระดกน้ำดื่มและประกบจูบเธอ ปล่อยน้ำให้ปากเข้าไปในปากของเธอ จนลงคอ ใบหน้าหวานยังคงซีดเซียวแบบนั้น ดีที่วันนี้คณะของเขาไม่มีเรียน แต่ของตี้เขาไม่รู้หรอก ช่างเหอะ!! ขืนพาไปเรียนแบบนี้มีหวังได้ตายคามหาลัยแน่ๆ ธามที่กำลังจะดึงผ้าห่มให้ร่างบางก็ต้องชะงักเมื่อมือบางจับมือเขาแนบแก้มร้อนๆ ของตัวเอง
“ฮึก แม่... ตี้เจ็บ”
“อะไรวะ? ไม่สบายแล้วเสือกละเมออีก” ธามมองใบหน้าหวานและจะสะบัดมือออก แต่มือของเธอก็จับมือของเขาแน่น หันไปจูบมือเขาและร้องไห้ออกมา ก่อนจะขยับตัวมากอดเอวเขาไว้แน่น
“แม่ ตี้หนาว... แม่ กอด...”
“...”
“พี่ธาม ฮึก... ใจร้าย... แม่... ตี้เหนื่อย”
ใบหน้าหล่อหยิ่งนิ่งไปทันทีเมื่อฟังเสียงละเมอของร่างเล็ก ประคองร่างบางให้นอนลง ก่อนที่ตัวเขาจะนอนลงข้างๆ เธอ ตี้ขยับร่างกา
