“เข้าบ้านดิ ยืนอ้าปากค้างอยู่ได้” แพนพาตี้เข้าไปทำความรู้จักกับพ่อและแม่ของเธอที่น่ารักมากๆ และก็เล่าให้ฟังว่าปกติแพนจะไม่เคยพาเพื่อนที่ไหนมาด้วย เพราะเอาจริงๆ ไม่มีใครอยากจะคบกับแพน เพราะคิดว่าเป็นบ้า แต่ตอนนี้ถ้าคนพวกนั้นรู้ว่าแพนเป็นมายังไง ตี้ว่าคงจะมีเพื่อนเพิ่มแน่ ตี้ใช้เวลาอยู่กับแพนเกือบเที่ยงคืน ทั้งช่วยแม่แพนทำอาหาร ซึ่งอบอุ่นมากจนเธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ตัวเอง กระทั่งแพนก็ขับมอเตอร์ไซค์อย่างเร็วมาส่งตี้ที่คอนโด
“เจอกันพรุ่งนี้ อ่อ... จำฉันให้ได้ด้วยล่ะ เพราะพรุ่งนี้ฉันจะเปลี่ยนลุคให้พี่แอลดู”
“จ้า เจอกันพรุ่งนี้” ตี้โบกมือให้แพนที่ขับมอเตอร์ไซค์ไป ส่วนตัวเธอก็เดินขึ้นลิฟต์ไป พร้อมกับจัดผมตัวเองที่ฟูเพราะความเร็วของรถแพน ตี้คิดว่าวันนี้ธามคงจะไม่กลับคอนโดเหมือนเดิม คิดได้ดังนั้นเธอก็เหนื่อยหัวใจจริงๆ ไม่เคยอยู่คอนโดเลยสักวัน
แกร๊ก!!
“หายหัวไปให้ใครเอามาล่ะ”
“!!!”
“หึ สภาพ
