DANGEROUS TIME :: CHAPTER 3 [70%]
1140 Words
“คนสวยไม่จำเป็นต้องพูดจาดี กับคนที่ไม่อยากจะคุยด้วย พี่ว่าถูกไหมอ่ะ?” ใบหน้าสวยเงยหน้ามามองซันอีกครั้ง และยักไหล่อย่างกวน Teen หยิบขนมเข้าปากหน้าตายโดยมีซันที่ถอนหายใจออกมา เท้ามือลงกับโต๊ะและโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยที่ไม่แสดงท่าทีว่าตกใจ เขินอายหรืออะไรเลย นอกซะจากใบหน้าที่ยียวนกวนส้น...? คิดเอาเองนะ
“เหรอครับ พี่ก็ไม่เข้าใจนะครับ ว่าทำไมคนสวยๆ แบบน้องแพน ถึงได้ตายด้านแบบนี้”
“...”
“อ่อ ลืมไปซะนี้ ว่าน้องแพนเป็นทอม ไม่ชอบผู้ชาย... โอ๊ะ ลืมได้ไงเนี้ย”
“หนูไม่ใช่ทอม”
“เหรอครับ? งั้นเป็นอะไรดีล่ะครับ ยัยเพิ้งทอมบอย หรือยัยบ้าประสาทเสีย แต่หุ่นเอ็กซ์”
“พี่ซัน!!”
“รู้ไหมว่าพี่โคตรเสียดายหุ่นเอ็กซ์ๆ ของน้องแพนมากเลยนะครับ พระเจ้าไม่น่าประทานหุ่นแบบนี้ให้น้องเลย ถ้าน้องได้มาแล้วมาปกปิดไม่โชว์ใครแบบนี้”
ตุ้บ!! แพนลุกขึ้นยืนตรงหน้าซันจนคนที่เดินผ่านไปมา ต่างมองเป็นสายตาเดียวกัน เพราะซันคณะสถาปัตฯ นั่นได้ฉายาที่เลื่องลือกันมากในมหาลัยแห่งนี้ ฉายาที่ฟันไม่เลือก อย่ามาเรียกว่าซัน เพราะใครก็ตามที่เขาสนใจ จะตกอยู่ในกำมือทันที แต่คงจะเว้นเธอคนนี้มั้ง เพราะถ้าซันเอาลง แสดงว่าบ้าเข้าขั้นเช่นกัน
“จำเป็นหรือไงที่จะต้องโชว์ใคร ผู้หญิงทุกคนมีดีในแบบที่ตัวเองเป็น ไม่ใช่โชว์นม โชว์ตูดให้ผู้ชายหน้าปลาไหลอย่างพี่ดูหรอก!!”
“เหอะ ไม่มีให้โชว์ก็บอกมาเถอะครับ ให้ตายเหอะซัน แกสายตาน่าจะเสื่อมแล้วมั้งเนี้ย มองน้องแพนทอมบอยหุ่นเอ็กซ์ได้ไงกัน เนาะ”
“อย่าคิดว่าที่พี่ยั่วประสาทหนู แล้วหนูจะทำตามที่พี่บอกนะ... พี่ไปนอนฝันเปียกก่อนแล้วกัน”
“!!!”
“คนอย่างแพน ไม่เคยให้ใครมาจูงจมูก โดยเฉพาะคนขี้เสือกอย่างพี่!!” ใบหน้าสวยยกยิ้มและเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋า เดินชนไหล่หนาไปทันที ปล่อยให้ซันกลอกตาไปมาอย่างหงุดหงิด ให้ตายเหอะ... เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงที่ไม่โมโหกับสิ่งที่เขายั่วยุเลยนะ แถมยังโดนด่ากลับอีกต่างหาก ซันดุนดันลิ้นในปากอย่างกวนๆ มองร่างบางที่เดินเข้าคณะไป
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน น้องแพน หุ่นเอ็กซ์ หึ”
ตี้กับแอลนั่งกินข้าวกันเสร็จก็เดินออกจากโรงอาหาร แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอกับร่างสูงที่ตี้คุ้นเคย ยืนกอดอกมองอยู่ เอียงคอมองเธอและแอลอย่างนิ่งเฉย
“พี่ธาม...”
“ใครเหรอครับน้องตี้?” ใบหน้าหวานใจเต้นอย่างตื่นกลัวที่เห็นใบหน้าหล่อไม่สบอารมณ์ เธอไม่รู้ว่าเขาโมโหอะไร เพราะหลายวันมานี้เธอก็ไม่ได้เข้าใกล้ หรือยุ่งเกี่ยวกับเขาเลยสักนิด ธามเดินมาหยุดตรงหน้าตี้ที่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น จนแอลสงสัยกับรุ่นน้องคนนี้ที่อยู่ต่างคณะ
มม“ไง มาเรียนแค่ไม่กี่วัน ก็จะหาผัวแล้วงั้นเหรอ?”
“มะ ไม่ใช่นะคะพี่ธาม พี่แอลเป็นพี่รหัสตี้”
“ใช่ครับ น้องตี้เป็นน้องรหัสของพี่ แล้วน้องล่ะครับเป็นใคร ทำไมถึงว่าน้องตี้แบบนี้?” แอลจ้องมองรุ่นน้องต่างคณะที่จู่ๆ ก็มาว่าร่างบางที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างเขา ธามกอดอกแสยะยิ้มอย่างกวนบาทา บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบหน้าไอ้รุ่นพี่ต่างคณะคนนี้เลย ให้ตายเหอะ!! ธามไม่ตอบแต่กลับเดินเข้าไปใกล้แอลอย่างไม่หวั่นเกรงอะไรเลย เหยียดยิ้มและยักไหล่
“ก็ไม่ได้เป็นอะไร แค่...”
“...”
“แค่คนใช้ส่วนตัวเท่านั้น พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ?” ตี้เงยหน้าสบตากับธามที่ยกยิ้มอย่างกวนๆ และกระชากแขนเธอให้ไปยืนข้างเขา โดยมีแอลที่มองตามอย่างห่วงใย
“คนใช้? ทำไมตี้ถึงเป็นคนใช้น้องคนนี้ล่ะครับ”
“ธามครับ... ผมชื่อธาม คณะสถาปัตฯ ปี2 ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่แอล”
“...”
“ส่วนที่ถามว่าทำไมยัยเฉิ่มตี้เป็นคนใช้ของผม ก็เพราะว่าแม่ของยัยนี่เป็นคนใช้แม่ผม เพราะงั้นยัยนี่ก็คือคนใช้ของผมเหมือนกัน แต่ว่าจะต่างกันตรงที่ว่า...”
“ว่าอะไรครับ?”
“หึ ก็รับใช้ส่วนตัว กับรับใช้บนเตียง”
“พะ พี่ธาม!!”
“ล้อเล่นนะครับ ถ้าไงขอตัวพาคนใช้ไปก่อนนะครับ พอดีเสื้อผ้าเต็มห้องเลย ยัยนี่ไม่ยอมซัก” ตี้มองแอลที่งุนงงกับสิ่งที่ธามพูด แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากมองตี้ที่เดินตามเขาไปอย่างไม่ขัดขืน เพราะถ้าขัดขืนสักนิด เขาก็ยินดีจะช่วยเธอ
ธามพาตี้มาถึงรถของตัวเองและจับร่างบางยัดเข้าไปในรถ ออกรถไปทันทีอย่างเร็ว โดยที่ไม่พูดอะไรเลย ตี้หลับตาลงอย่างหวาดกลัวกับการขับรถที่แสนจะหวาดเสียวของธาม
“พี่ธาม ช้าหน่อยได้ไหมคะ”
“หึ ร่านดีนี่ อ่อยยังไงล่ะ ดาวคณะถึงติดสนิทแบบนั้น ร้ายไม่เบาเลยนะตี้...”
“เปล่านะคะ ตี้เปล่า พี่แอลเป็นพี่รหัสตี้จริงๆ”
“อ่อเหรอ? ฉันคงจะเชื่ออะนะ เห็นหน้าเธอแล้วแม่งโคตรหมั่นไส้เลยว่ะ จะกำจัดเธอยังไงให้ออกไปจากชีวิตฉันดีวะ!!” มือหนาทุบลงกับพวงมาลัยรถอย่างแรง ขืนถ้าไล่ยัยนี่ไป แม่เขารู้มีหวังโดนด่าเละแน่ เพราะงั้นทำอะไรสนุกๆ เล่นดีกว่า ธามขับรถตรงไปที่สนามแข่งรถที่เขาชอบมาแข่งบ่อยๆ กับซันและนอล ร่างหนาจอดรถและดึงร่างบางให้ตามลงมา ตี้มองผู้คนที่อยู่บนอัศจรรย์อย่างตื่นกลัว มองแผ่นหลังของธามที่ลากเธอเข้าไปในห้องส่วนตัวที่มีสาวหลายคนกำลังแต่งตัวอย่างล่อแหลม
“ธาม... ธามมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ”
“พายัยเฉิ่มที่ไหนมาด้วยคะเนี้ย”
“ไม่ต้องพูดมาก ดีเซลอยู่ไหน?”
“เออ อยู่ในห้องค่ะ” ธามยิ้มและเดินลากตี้เข้าไปในห้องของคนที่ชื่อดีเซล ตี้ไม่รู้ว่าธามพาเธอมาทำอะไรกันแน่ แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ใบหน้าหวานก็ตกใจทันทีเมื่อเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังมัวเมากับหญิงสาว
“อ้าวธาม มีอะไรล่ะ?”
“มีของมาเดิมพัน”
“หือ? ยัยเฉิ่มเนี้ยเหรอ ไม่เอานะ”
“ยังสดและซิง”
“เอา!!”
“มะ ไม่นะคะพี่ธาม พี่จะทำอะไร ปล่อยตี้เถอะ”
- Writer
