ตอนที่ 10 แล้วเจอกัน
1110 Words
กีรติ
"ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ พีชไม่ยอม" เสียงของพีชกรีดร้องออกมาดังลั่นห้องจนผมต้องเอามือขึ้นมาอุดหูเอาไว้เลย
" จริงพีช ผมโดนคุณแม่ท่านบังคับมานะพีช ผมไม่ได้เต็มใจเลยนะ "
ผมถอนหายใจออกมาอย่างสุดจะทน ผมไม่อยากแต่งกับยายบ้านั่นเลยจริงๆนะ ผมเกลียดและขยะแขยงผู้หญิงที่เห็นแก่เงินแบบนั้นที่สุด แล้วก็ไม่รู้ว่าเธอเคยผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน แล้วแม่ก็ยังจะเอาผู้หญิงพันธ์นี้มาเป็นสะไภ้อีกผมอยากจะบ้าตาย
"ทำไมแม่เก้าทำแบบนี้คะ ท่านก็รู้ว่าพีชเป็นเมียของเก้าอ่ะ แต่นี่อะไรท่านยังเอาคนอื่นมาแต่งงานกับเก้าอีก พีชไม่ยอมนะเก้า พีชไม่ยอม "
" ถ้าไม่ยอม แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง ในเมื่อคุณแม่จะยึดทุกอย่างคืน ผมจะไม่เหลืออะไรเลยนะพีช ไม่เหลือเลยได้ยินปะ"
" แม่คุณบ้าไปแล้วอ่ะ "
พอได้ยินคำพูดของพีชที่ต่อว่าแม่ผม ผมจึงหันไปมองหน้าพีชทันทีด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แล้วเหมือนพีชจะรู้ว่าเธอได้ลามปามไปว่าแม่ผมเธอจึงเอาหน้ามาซุกที่แขนของผมเพื่อขอโทษ
" พีชขอโทษค่ะเก้า พีชแค่โมโห และเสียใจ"
“แต่นั่นแม่ผม คุณควรใช้คำพูดให้มันดีๆหน่อย”
“พีชขอโทษนะคะ พีชแค่เสียใจที่ต้องเสียคุณให้คนอื่นอ่ะ”
" ผมเข้าใจคุณนะพีช แต่คุณไม่ต้องห่วง คุณแม่ท่าน ต้องการให้ผมมีหลานให้ท่านภายใน 1 ปี หลังจากนั้น ถ้าผมจะหย่าท่านก็ไม่ว่า" ผมหันไปมองหน้าพีชทันที แต่พีชกลับแสดงสีหน้าไม่พอใจเอามากๆ
"นี่หมายความว่า คุณต้องนอนกับนังนั่น แถมยังต้องมีลูกด้วยกันอีก นี่มันอะไรกันอะคะ เก้า พีชเจ็บรู้รึเปล่า"
พีชร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ซึ่งมันทำให้ผมสงสารเธอจับใจเลยครับ ปกติ ผมจะไปเอากับใครก็ได้เธอไม่ว่า แต่เธอจะตามไปตบคนที่ผมนอนด้วยเอง ซึ่งผมเข้าใจว่าเป็นอารมณ์ของคนหึง แต่นี่ผมจะต้องแต่งงานและมีครอบครัวโดยที่คนๆนั้นไม่ใช่เธอ เธอคงจะเจ็บปวดและทรมานมากแน่ๆ
"เอาอย่างนี้มั้ยคะเก้า คุณก็มาทำงานให้ป๊าของพีช ธุรกิจคุณแม่คุณเขาไม่ให้ก็ไม่ต้องเอา"
"ไม่ได้นะพีช ผมเป็นลูกชาย ผมต้องดูแลทุกอย่างแทนท่าน"
" โอ้ยยย ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ได้ แล้วจะเอายังไงอ่ะ หรือว่าจะเอาเงินไปฟาดหัวนังนั่นกันดีคะ เผื่อมันจะตาโตเมื่อเห็นเงินที่เยอะกว่าที่แม่คุณให้" คำพูดของพีชทำให้ผมนึกอะไรออก
" สงสัยเราต้องทำแบบนั้นแหละพีช ผู้หญิงหน้าเงินมันก็ต้องล่อด้วยเงิน" ผมยิ้มมุมปากให้กับความคิดของตัวเอง คราวนี้เธอเสร็จฉันแน่ยาย 18 มงกุฏ
หลังจากผ่านมา 3-4วันผมถอดเฝือกอ่อนที่แขนและที่ขาออก ผมก็จัดการให้ลูกน้องไปหาเบอร์ยาย18 มงกุฎนั่นมา เพราะผมมีข้อเสนอดีๆให้เธอพิจารณา
"สวัสดีค่ะ ผักบุ้งพูดค่ะ"ยาย18 มงกุฎรับสายทันทีพร้อมกับพูดจาไพเราะ จนผมอยากจะอ้วกออกมาเลย
" แหม พูดซะหวานเลย นึกว่าแขกโทรมาซื้อเหรอแต่เสียใจนะ ฉันไม่ใช่แขกของเธอ" ผมพูดออกไปเพื่อให้ยาย18 มงกุฎ จุกอกตาย เพราะคำพูดของผมเคยเฉือดใจคนให้ฆ่าตัวตายมาแล้ว
" อ๋อ พอดีเป็นคนมีมารยาทที่ดีอะนะ เวลาคนโทรมาฉันก็จะพูดดีด้วยเสมอ แต่นี่คงไม่ใช่คน งั้นไม่จำเป็นต้องพูดดีก็ถูกมะ ไอ้หน้าตัวเมีย"
ยายบ้านั่นอกกลับผมมาซะเจ็บแสบเลย ผู้หญิงอะไร ปากโคตรร้าย
" นี่ ปากดีนักนะเธอระวังจะไม่ได้อยู่จนแก่ตายนะ"
" โอ้ยย กลัว กลัวมากกกก ถ้าแน่จริงนายก็มาดิถ้าไม่อยากเจอตีนฉันกระทืบเหมือนวันนั้นก็มา อย่าเอาแต่ขู่ เพราะมันน่าเบื่อ"
ยายบ้านี่เริ่มบ้าละ ผมจำต้องหยุดสงครามประสาทกับเธอไว้ก่อน ไม่งั้นมันจะเสียแผนการที่วางไว้ได้
" พอๆ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอตอนนี้ พอดีฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ คืนนี้มาเจอฉันที่ผับ"ผมพยายามพูดกับเธอดีๆ เพื่อที่เธอจะได้มาตามที่ผมนัด และเราจะได้ตกลงกัน
"แล้วถ้าฉันไม่ไปละ"
"ถ้าเธอไม่มาเธออาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้"
เธอเงียบเสียงไปซักพักนึง จากนั้นไม่นานเธอก็ตอบตกลง
“ก็ได้ ฉันจะไป”
“ดี แล้วเจอกัน”
ผมนัดเธอเอาไว้ตอน 3 ทุ่มที่ห้องส่วนตัวของผม ซึ่งพอถึงเวลาไอ้โอก็โทรมาบอกว่ายาย18 มงกุฎมาแล้ว ผมจึงให้เธอเข้ามาหาที่ห้องเลย แล้วไม่นานเธอก็เข้ามา
" นั่งซิ" ผมผายมือให้เธอไปนั่งที่โซฟา สีหน้าของเธอดูสงสัยและระแวงผมเอามากๆ ระวังตัวดีเหมือนกันนะ
" กินอะไรมารึยัง สั่งได้นะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง"
" นายรีบพูดมาเลยดีกว่า ไม่จำเป็นต้องมาเสแสร้งแกล้งทำ"
ยาย18 มวกุฎเบรกผมหัวทิ่มเลยครับ ผู้หญิงอะไร ไร้มารยาทและเถื่อนที่สุด คนอุตส่าห์พูดดีด้วยยังป่าถื่อนใส่
" ก็ดี งั้นฉันจะไม่อ้อมค้อมละ ฉันมีเงินมาเสนอให้เธอ เธอจะเอากี่ล้านก็ได้เท่าที่เธอต้องการ เพื่อแลกกับการปฏิเสธการแต่งงานกับฉัน"
ผมวางเช็คเปล่าลงต่อหน้าเธอ ซึ่งผมพร้อมจะลงตัวเลขตามที่เธอต้องการเลยนะ ถ้าเธอยอม เธอเพ่งมองมาที่ผมก่อนจะค่อยๆหยิบเช็คนั่นขึ้นมา เห็นมั้ยครับ ปลาฮุบเหยื่อผมแล้ว
" เท่าไหร่ก็ได้หรอ"
" แน่นอน เท่าไหร่ก็ได้ตามใจเธอปรารถนาเลย"
แผนผมสำเร็จแน่นอนครับแบบนี้ ก็คนเห็นแก่เงินอะนะ
" แหม คุณนี่โคตรทุ่มเทเลยนะ แต่ถ้าฉันแต่งงานกับคุณฉันว่าฉันจะได้เยอะกว่านี้แน่ๆอ่ะ"
- Writer
