ผมเดินออกมารับแขกที่หน้างาน โดยมีแม่ที่พายายผักบุ้งเดินมายืนเคียงข้างผม ผมต้องถ่ายรูปและยกมือไหว้แขกแทบทุกคนเลย เหนื่อยชะมัด
" ทำหน้าให้มันดีๆซิ " แม่เข้ามาใช้มือบิดที่เอวผมอย่างแรงเลย รายนี้ยังไง เอะอะทำร้ายลูกตลอด
" แม่หนูเจ็บนะ แล้วอีกอย่างหนูก็เหนื่อยด้วยอ่ะจะให้ยิ้มออกได้ไง"
" แกลองดูหนูผักบุ้งซินะ เห็นรึเปล่าว่าเขายังยิ้มอยู่เลยทั้งๆที่ชุดก็หนัก เหนื่อยก็เหนื่อย แกเป็นผู้ชายอย่าอ่อนแอซิ" แม่ตวาดผมเบาๆ แต่หน้าก็ยังยิ้มต้อนรับแขกอยู่นะ
ผมจึงหันไปมองผู้หญิงที่ผมเกลียดมากๆตรงหน้าแวบนึงก่อนจะหันมาเบะปากเบาๆ
" ก็หนูไม่ได้ถึกดั่งควายเหมือนยายนั่นนี่"
“นี่แกด่าผู้หญิงเหรอ ไอ้เด็กบ้า”แล้วแม่ก็บิดที่เอวผมอีกครั้ง แรงบิดมันแรงขึ้นกว่าเมื่อกี้อีกนะ
"โอ้ยย แม่ ตกลงหนูเป็นลูกเมียน้อยปะเนี้ย แม่อ่ะ" พอผมพูดจบผมก็ต้องจำใจฝืนยิ้มออกมาเพื่อรับแขกต่อไป
กว่าจะผ่านงานแต่งไปได้ก็ทำเอาแย่เหมือนก
