สุดท้ายก็ได้รัก

สุดท้ายก็ได้รัก 02 กลับบ้าน(2)

เวลา 18:30 น.

ขับรถมาจอดซอยบ้านประมาณครึ่งชั่วโมง รสลินยังนั่งโง่ ๆ อยู่บนรถ คิดไม่ตกว่าจะบอกพ่อยังไงดี หากเดินเข้าไปแล้วบอกพ่อจ๋าลูกล้มเหลวในชีวิตคู่ แบบนี้จะรุนแรงไปไหม ใจพ่อจะรับไหวหรือเปล่า

ไม่ว่าจะพูดแบบไหนพ่อภูมิต้องเสียใจมากแน่

รสลินมองหน้าตัวเองผ่านกระจกมองหลัง หนึ่งความคิดผุดขึ้นในหัว “อ่า ไม่สิโรส แกไม่ใช่คนผิดสักหน่อย ทำไมต้องคิดมากเหมือนแกนอกใจสามีล่ะ ไอ้ผัวเฮงซวยต่างหากที่ผิด พ่อภูมิเข้าใจอยู่แล้ว พ่อภูมิจะเข้าใจเพราะลูกสาวคนนี้ไม่เคยผิดต่อสามี ไม่เคยทำเรื่องไม่ดีให้พ่อถูกพูดลับหลัง”

พูดปลุกตัวเองแล้วจึงกดปลดเบรกมือ ใส่เกียร์เหยียบคันเร่ง ใช่ เธอเป็นผู้ถูกกระทำเพราะงั้นไม่ควรต้องหยิบทุกอย่างมาคิด มาถึงขนาดนี้อะไรจะเกิดก็มาเลย เธอเชื่อว่าถึงพ่อภูมิจะเสียใจ แต่พ่อภูมิจะไม่ซ้ำเติมเธอ

เลี้ยวรถเข้ามาจอดภายในรั้วบ้าน เจ้าหมาพันธุ์ไซบีเรียน ฮัสกีเพศผู้วิ่งออกมาต้อนรับ มันชื่อมาเฮง อายุ 6 ปี ได้มาเพราะไอ้ผัวเฮงซวยให้เป็นของขวัญวันเกิดพ่อภูมิ ตอนนั้นเขาบอกว่าไม่อยากให้พ่อเหงา แล้วพ่อก็ไม่เหงาจริง ๆ มาเฮงดื้อมาก อย่างเช่นเวลานี้ที่รสลินเปิดประตูรถมาเฮงก็โดดมานั่งตักทั้งที่ตัวก็ไม่ใช่เล็ก ๆ เหมือนตอนเป็นหมาน้อย

“พอแล้วมาเฮง วันนี้พี่โรสเหนื่อย” รสลินพูดขณะที่เอนตัวหลบมาเฮงที่พยายามเลียหน้า เมื่อบอกออกมาแบบนั้นมาเฮงก็จ้องหน้ารสลิน เห็นมาเฮงแล้วก็พลันคิดถึงความดีของผัวเฮงซวย เธอจึงกอดมาเฮงแล้วปล่อยให้น้ำตามันไหล “เหนื่อยจริง ๆ นะเฮง พี่โรสเหนื่อยมากเลย”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

กอดมาเฮงร้องไห้เกือบสิบนาทีเสียงเคาะกระจกดัง รสลินเงยหน้ามองจึงได้เห็นแววตาห่วงใยของพ่อภูมิ “พ่อ…”

“ร้องไห้ทำไมลูก เป็นอะไรหือ”

“...”

“กินข้าวมาหรือยัง มากินข้าวเป็นเพื่อนพ่อหน่อยนะ” คนเป็นพ่อเมื่อลูกไม่พูดทั้งยังร้องไห้เสียใจสิ่งที่นึกออกก็คือคำพูดที่อยากให้ลูกรู้ว่ายังมีพ่ออยู่นะ พ่อจะไม่มีวันทิ้งลูก

“...”

“โรส”

“พ่อ…ลูกขอโทษ ลูกเสียใจ แต่ลูกไม่รู้จะไปไหน ลูกไม่อยากเสียใจให้พ่อเห็นแบบนี้”

“ดีแล้ว มาหาพ่อดีแล้ว ดีแล้วที่ลูกคิดถึงพ่อ ลูกสาวพ่อเป็นอะไรบอกพ่อได้ไหม”

“...ธิติขอลูกหย่า เขาทำผู้หญิงท้อง เขาจะไปแต่งกับผู้หญิงคนนั้น เขาบอกว่าลูกไม่ใช่ความสุขของเขาค่ะพ่อ เขาทิ้งลูกแล้ว ลูกถูกทิ้งแล้ว” รสลินพูดพลางกอดมาเฮงไว้แน่น เบะปากร้องไห้หลังจากที่เล่าเรื่องคร่าว ๆ ให้พ่อได้รู้ เธอร้องไห้เสียใจที่เลือกคนผิดทำให้พ่อเสียใจ ชีวิตคู่ล้มเหลวในตอนที่เธออายุเริ่มเยอะขึ้น เธอไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อไป

“อ้า พ่อได้ลูกสาวกลับคืนสู่อ้อมกอดแล้ว ไม่เป็นไรนะลูก โรสเป็นลูกพ่อ โรสเป็นความสุขของพ่อ ใครมันตาถั่วก็ช่างมัน ปะ เข้าบ้านเรา พ่อจะทำกับข้าวอร่อย ๆ ให้กินเนอะ”