8 - "แบบนี้ดีใช่ไหม" NC18++

2347 Words

- 8 - "แบบนี้ดีใช่ไหม" NC18++ สองปีผ่านไป... แสงแดดสาดส่องและอุณหภูมิที่สูงขึ้นบ่งบอกว่าเข้าฤดูร้อนอย่างสมบูรณ์แบบ อากาศที่เรียกความชื้นของเหงื่อทำให้ผู้คนภายในกองละครต่างก็วิ่งหาที่พักพิงหวังให้อุณหภูมิในร่างกายเย็นขึ้น ทั้งทีมงานต่างก็วิ่งให้วุ่นเพราะมีหน้าที่ดูแลนักแสดงให้สะดวกสบายมากที่สุด ในมือก็ถือพัดลมตัวจิ๋วแบบพกพา ตรงที่เหน็บข้างเอวก็เป็นพัดพลาสติกที่ใครต่อใครก็สามารถหยิบไปใช้ได้ตามสะดวก เช่นเดียวกับเมลบีแม้จะมีมือสองข้างแต่เธอก็สามารถใช้อุปกรณ์ให้ความเย็นได้อย่างครบครัน มือข้างซ้ายใช้พัดใบบริเวณใบหน้า มือข้างขวาถือบทละครซ้อมการแสดงก่อนถ่ายจริง ส่วนพัดลมออโต้ขนาดพกพาก็ตั้งวางอยู่ที่โต๊ะตรงหน้าคอยเป่าพัดอยู่ห่าง ๆ "น้องเมลคะเข้าอีกสิบนาทีจะเริ่มถ่ายนะคะ" เสียงของหนึ่งในทีมงานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มกว้างทำให้เมลบียิ้มรับและตอบกลับไปอย่างนอบน้อม "ค่าพี่อิ๋ม ขอบคุณค่ะ" "ขนมที่วางอยู่บนโต๊ะน้องเมลเป็นคนซื้อมาเหรอคะ ได้ยินทีมงานพูด ๆ กันแต่พี่ไม่รู้ว่าได้ยินผิดรึเปล่า พี่ไม่กล้าหยิบน่ะ" "ใช่ค่ะพี่อิ๋ม เมลขับรถผ่านพอดีก็เลยซื้อมาให้ทานกัน เมลซื้อมาเยอะเลยนะคะ หยิบไปเยอะ ๆ ได้เลยค่ะ" "แหม น่ารักตลอดเลย สมแล้วที่เป็นนางเอกเบอร์หนึ่งของช่อง" ทำพูดชมเชยที่ตอนนี้กลายเป็นคำที่ได้ยินจนชินหู แต่กว่าจะเติบโตอย่างสวยงามแบบนี้ได้ก็นับว่าปาดเหงื่อและปาดน้ำตาไปมาก เมลบียิ้มรับกับคำชมนั้นก่อนจะเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวสำหรับการเข้าฉาก ขณะที่ภายในใจกำลังนึกคิดเหตุการณ์ในอดีตที่แสนขมขื่นและสาหัส "พี่เมล พี่เมลคะ กรี๊ด! พี่เมล!!! ทว่าเมื่อเดินออกจากโซนพักที่ทางกองถ่ายได้จัดเตรียมสำหรับนักแสดงได้เพียงไม่กี่ก้าว เสียงเรียกและผู้คนมากมายที่ยืนรออยู่บริเวณด้านนอกสถานที่ทำให้หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหา "พี่เมลคะทางนี้ค่ะ" "มองกล้องนี้หน่อยนะคะ" "พี่เมลช่วยทำมินิฮาร์ทให้หน่อยได้ไหมคะ พี่เมลขา" เมื่อเดินเข้าไปหาก็ได้ยินเสียงเรียกร้องของเหล่าแฟนคลับที่มายืนรออยู่ด้านนอกท่ามกลางสภาพอากาศที่ร้อนระอุเฉียดสี่สิบองศา บางคนก็มีทั้งร่มและอุปกรณ์ทำความเย็นมาพร้อม แต่อีกหลายคนก็ยังมียืนตากแดดและมีเหงื่อออกตามร่างกายเป็นจำนวนมาก "ทำไมไม่เข้าร่มกันล่ะคะ มายืนตากแดดแบบนี้มันไม่ดีนะ เข้าไปในร่มกันเถอะค่ะอย่ายืนกันอยู่แบบนี้เลยเมลเป็นห่วง" เมลบีเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอส่งพัดและพัดลมพกพาให้กับแฟนคลับที่มายืนรอ มืออีกข้างก็ใช้บทละครคอยพัดเป่าลมน้อย ๆ หวังบรรเทาคลายร้อนให้ได้บ้าง "โหแสนดีมากเลย" "พวกเรามายืนรอพี่เมลค่ะ มาให้กำลังใจด้วย" "ใช่ค่ะ ร้อนแค่ไหนก็ไม่หวั่น พี่เมลสู้ ๆ นะคะ" เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งทำให้เป็นกังวลเข้าไปใหญ่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จะมีแฟนคลับออกมายืนรอกันแบบนี้ เพียงแต่ว่าเธอเป็นห่วงไม่อยากให้ต้องมาตากแดดทรมานหลายชั่วโมง "ฮือขอบคุณมากนะคะ น่ารักมากเลย แต่เมลขอให้ทุกคนเข้าไปในร่มกันได้ไหม เมลไม่อยากให้มายืนตากแดดแบบนี้เลย เข้าร่มกันก่อนน้า เดี๋ยวเมลทำงานเสร็จแล้วจะรีบออกมาหานะคะ" หญิงสาวยกมือไหว้อย่างตื้นตันกับสิ่งที่แฟนคลับสนับสนุนกัน เธอไม่คิดเลยว่าจากคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักจะกลับกลายเป็นคนดังและมีคนรักมากมายเช่นนี้ "เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะพี่เมล" "ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวเมลจะรีบมาหาน้า เข้าไปรอในร่มกันก่อนนะคะ" เมลบียิ้มกว้างเมื่ออีกฝ่ายตอบรับ พอเห็นว่าแฟนคลับทักคนต่างทำตามที่บอกก็ทำให้เธอเดินกลับเข้าไปยังกองถ่ายเพื่อเริ่มต้นการทำงานในวันนี้เสียที นางเอกสาวเดินออกมาจากหน้าเซตเนื่องจากถ่ายคิวของตัวเองเสร็จแล้วในวันนี้ ไม่รอช้าก็รีบจ้ำอ้าวเดินเข้าไปหาแฟนคลับที่กำลังจับกลุ่มกันอยู่ใต้ต้นไม้ ยังดีที่เริ่มเย็นแล้วแดดเลยไม่จัดจ้านดังเช่นในตอนแรก เมลบีกดสั่งซื้อขนมผ่านแอปพลิเคชันให้มาส่งที่กองถ่าย เพื่อนำไปฝากให้กับเหล่าแฟนคลับ หลังจากนั้นก็พูดคุยและถ่ายรูปด้วยกันสักพักเธอก็ขอให้กลับ เพราะตัวเธอเองก็ได้เวลาที่จะต้องกลับไปพักผ่อนแล้วเช่นกัน ร่างบางเดินออกมาห่างจากกองถ่ายประมาณห้าร้อยเมตร พอสายตาเห็นรถยนต์คุ้นตาที่จอดอยู่ไกล ๆ ก็ทำให้รีบวิ่งเข้าไปหาในทันที เมื่อถึงตัวรถก็เปิดประตูออกและนั่งประจำที่ฝั่งข้างคนขับ สิ่งแรกที่พบเจอก็เป็นรอยยิ้มที่สามารถเรียกกำลังใจได้อยู่เสมอ "ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณแฟน" น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยอย่างอ่อนโยนพลางลูบเบา ๆ ที่เรือนผมนุ่ม กลายเป็นสิ่งที่ต้องทำประจำได้เสียแล้วในทุก ๆ เย็นที่เตโชจะขับรถมารับเมลบีที่กองถ่าย ซึ่งเขาจะต้องจอดรอเธอให้ห่างจากกองถ่ายมาพอสมควรเนื่องจากกลัวว่าเธอจะเป็นข่าว อีกทั้งตัวเขาในฐานะแฟนก็ไม่ได้เปิดตัวเพราะให้เกียรติและเกรงใจเธอในฐานะนางเอกชื่อดัง "ฮือเหนื่อยมากเลยเต ขอกอดหน่อย" พอเห็นใบหน้าของแฟนหนุ่มก็ทำให้เมลบีหันไปออดอ้อนและซบอิงที่บ่าแกร่งอย่าเหนื่อยล้า และมันก็เป็นทุกครั้งหลังจากทำงานเสร็จที่เธอมักจะกอดเขาเอาไว้เพื่อเติมพลังอยู่เสมอ รถยนต์เอสยูวีขับไปตามทางจนกระทั่งขับเข้ามาที่ลานจอดรถของคอนโดฯ ทั้งสองคนเดินจับจูงมือขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นจุดหมาย พอเปิดประตูห้องก็ทำให้คนที่เหน็ดเหนื่อยมาจากการถ่ายละครถึงกับทรุดตัวลงบนโซฟาตัวยาวในทันที เตโชมองและยิ้มออกมาบาง ๆ เขาเดินไปยังโซนครัวเพื่อหยิบน้ำเย็น ๆ ให้เธอดื่มหวังให้ผ่อนคลายลงได้บ้าง มือหนาเคลื่อนขวดน้ำไปตรงหน้าของแฟนสาว แต่มือบางกลับดึงรั้งเอาไว้ทำเอาคนตัวโตแปลกใจ "เมลจะอาบน้ำแล้วค่อยกินข้าว" "เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวเตแกะใส่จานไว้รอ" เตโชไม่ขัดทั้งยังพร้อมบริการโดยไม่อิดออด แต่พอเห็นสายตาของแฟนสาวที่มองมาก็ทำให้แปลกใจ เพราะเธอยังคงจดจ้องมาที่เขาแต่กลับไม่ได้เอ่ยคำใดออก ทั้งมือเล็กก็ยังกอบกุมมือของเขาเอาไว้ไม่ปล่อย "อาบน้ำด้วยกันไหมเต" "ฮะ?" ประโยคที่ได้ยินทำเอาเตโชถึงกับเบิกตากว้าง อยู่ ๆ ก็ถูกเชิญชวนให้อาบน้ำด้วยกัน แล้วแบบนี้จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง "อาบน้ำกัน" หญิงสาวยิ้มกว้างและออกแรงดึงรั้งที่แขนแกร่งให้เดินตามไปยังห้องน้ำ เธอเอ็นดูกับการกระทำของแฟนหนุ่ม หูทั้งสองข้างออกสีแดง แถมใบหน้าก็ยังตื่นตะลึงตกใจกับสิ่งที่เธอพูด "อะไรวะเนี่ย เตตามเมลไม่ทันแล้วนะ" "ก็อาบน้ำด้วยกันมันผิดตรงไหน ทำอย่างกับไม่เคย" "ก็ปกติเตจะเป็นคนชวนเมลอาบ แต่ครั้งนี้เมลชวนเตก็เลยแปลกใจ" จริงอยู่ที่เรื่องแบบนี้เขาเคยทำอยู่แล้ว แต่ส่วนมากก็จะเป็นตัวเขานี่แหละที่เว้าวอน พอมาเจอแบบนี้ก็ทำให้แปลกใจได้เหมือนกัน "เมลไม่ได้ชวนแค่มาอาบน้ำสักหน่อย" ว่าแล้วก็หยิกแก้มของแฟนหนุ่มเล่นและจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกทีละเม็ด คนตัวโตยืนตัวแข็งทื่อเมื่อมือบางค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาทีละนิด แต่เมื่อถูกสัมผัสกับกลางกายกลับทำให้อ่อนยวบจนต้องรีบกุมมือของเมลบีเอาไว้ "เฮ้อ...เมลกำลังจะทำให้เตทนไม่ไหวนะ" "ก็เอาสิ เอาเตคนหื่นกลับมา" น้ำเสียงยั่วเย้าทำให้สัญชาตญาณของเสือร้ายถูกปลุกตื่น เตโชไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา มือหนารั้งใบหน้าหวานก่อนจะกดริมฝีปากทาบทับอย่างหนักหน่วงและดูดดึง สองร่างกายแนบชิดกันจนกระทั่งแผ่นหลังบางสัมผัสกับกระเบื้องในห้องน้ำ แขนแกร่งค้ำเอาไว้เหนือศีรษะขณะที่กำลังบดคลึงอย่างเคล้าคลอไม่ห่างจากริมฝีปากสีแดงสด ทั้งสองคนจูบกันเนิ่นนานจนกระทั่งผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง สายตาสองคู่สบประสานกันลึกซึ้งด้วยความฉ่ำปรือที่บ่งบอกความต้องการอย่างเหลือล้น มือหนาจับไหล่มนให้หันเข้าหากระจกบานใหญ่ที่อ่างล้างหน้า หลังจากนั้นก็เคลื่อนมือจะคว้าเอวบางก่อนจะสัมผัสกับกลีบกุหลาบจนร่างเล็กสั่นสะท้าน "อ๊ะ เต..." คนตัวเล็กครางแผ่วเมื่อถูกสัมผัสที่จุดอ่อนไหว "มองกระจกสิเมล" เสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยแนบชิดที่แก้วใสพลางกดจูบหนัก ๆ เมื่อเห็นเธอขัดเขินที่ต้องเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาแบบนี้ จริงอยู่ว่าเรื่องแบบนี้สำหรับคนที่เป็นแฟนกันและคนที่คบหากันมาสองปีจะเป็นเรื่องปกติ แต่มันไม่ใช่กับเมลบี เธอรู้สึกตื่นเต้นและเขินอายทุกครั้ง! "ฮื้อ...เตอย่าแกล้งเมลสิ" เตโชแค่นหัวเราะในลำคอและควานมือหาอุปกรณ์ป้องกันที่เขาได้วางไว้ใกล้มือ เขาฉีกมันออกด้วยปากอย่างชำนาญ หลังจากนั้นก็จัดการสวมใส่เพียงเสี้ยวนาที ความใหญ่โตจดจ่อกับโพรงสวาท ริมฝีปากหนาจูบซับที่แผ่นหลังขาวเนียนพลางกดแก่นกายเข้าไปช้า ๆ และกอดรัดคนตัวเล็กเอาไว้ "อ๊ะ...." ใบหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นภายในร่างกาย แต่ไม่นานความเสียวซ่านก็เข้ามาแทนที่ ปึก! ปึก! เอวหนาสอบเข้าหาอย่างเชื่องช้าแต่ทว่ากลับหนักแน่น เสียงครางของสองคนปลุกตื่นความต้องการของกันและกันได้เป็นอย่างดี "อ่า!" "อ๊ะ...มัน...มันลึก เต..." เมลบีเกาะที่ขอบอ่างล้างหน้าและก้มหน้าลง เธอไม่อาจสบสายตาคมผ่านกระจกได้เลยเพราะความเขินอาย ยามที่แฟนหนุ่มส่งตัวตนอย่างหนักหน่วงจนร่างกายสั่นคลอนยิ่งทำให้เธออับอายจนไม่กล้าสู้หน้า หมับ! "อ๊ะ! ทะ...ทำอะไรเต!" แววตากลมโตเบิกกว้างเมื่อมือหนาจับขาของเธอให้ยกขึ้น และไม่นานก็ถูกตอกตรึงอย่างหนักหน่วงอย่างไม่หยุดยั้งของคนตัวโต ปึก! ปึก! "อึก ตะ...เต อ๊ะ!" "แบบนี้ดีใช่ไหมเมล" เจ้าของร่างสูงเอ่ยเสียงแหบพร่า ตัวตนของเขาสอดแทรกเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวจนสุดลำกาย แถมความคับแน่นของเธอก็ตอดรัดจนเขาปวดหนึบแทบทนไม่ไหว "ยะ...อย่าแกล้งเมล อื้อ!" "อ่า...ฮึ่ม!" ปึก! ปึก! "อื้อ...เต อ๊ะ...จุก!" "ฮึ่ม!" "เตแกล้งเมลรึเปล่าเนี่ย อ๊ะ!" คนตัวเล็กมองหน้าเตโชผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า เธอคิดเป็นอื่นไม่ได้เลยว่าการที่เขาขยับแก่นกายอย่างดุดันเช่นนี้นั้นเป็นการกลั่นแกล้งเธอหรือเปล่า "ก็เตคิดถึง...เตไม่ได้กอดเมลแบบนี้มานานแล้ว" ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้จนแนบชิดกับต้นคอขาว เขาไม่ได้สัมผัสผิวกายหวานหอมนี้อย่างใกล้ชิดมานานแล้ว เมลบีทำงานหนักมาก พอเธอกลับมาก็หมดแรงจนเขานึกเห็นใจ เขาทำได้เพียงนอนกกกอดหวังมอบความอบอุ่นและความสบายใจให้เธอเท่านั้น "เตหื่นมากกว่า" หญิงสาวยู่หน้าใส่ เธอรู้ดีว่าเวลาเขาได้คลอเคลียเป็นต้องกลายร่างเป็นคนหื่นอยู่เสมอ แต่ทว่าเธอเองก็กลับชอบเขาในมุมแบบนี้เช่นกัน "เมลก็หื่นเหมือนเตนั่นแหละ!" "อะ โอเคยอมรับว่าหื่นจริง" เมลบีไม่คิดปฏิเสธ เธอเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ราวกับว่าหลงใหลจนกู่ไม่กลับ เธอชอบสัมผัสของเขา ชอบอ้อมกอดของเขา และกล้ายอมรับว่าเธอชอบเซ็กซ์ของแฟนคนนี้จนต้องการมันซ้ำ ๆ! ปึก! ปึก! "อ๊ะ...เต!" เอวหนาสอบเข้าหาโดยไม่ทันตั้งตัวจนร่างบางสั่นคลอน แววตาหวานมองอย่างนึกคาดโทษผ่านกระจก แต่ไม่นานก็ต้องแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน เมื่อแก่นกายขยับเคลื่อนเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนใกล้จะถึงฝั่งฝัน "ฮึ่ม! รอบต่อไปทำต่อที่ห้องดีไหม" "อื้อ...อาบน้ำกินข้าวก่อนค่อยทำต่อ" เมลบีไม่คิดจะขัดแต่เธออยากจัดการตัวเองให้เสร็จก่อนที่จะรับศึกหนัก "โอเคครับ งั้นมื้อเย็นต้องกินเยอะ ๆ นะ คืนนี้เตคงแกล้งเมลหนักแน่ ๆ เลย" "มีครั้งไหนไม่หนักบ้างล่ะคนอย่างเตน่ะ!" "ฮึ...ไม่มี" เธอรู้ดีว่าหากคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนนั้นได้พัวพันกับร่างกายของเธอแล้ว เขาไม่มีวันปรานีและยอมปล่อยเธอลงจากเตียงง่าย ๆ แน่!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more