When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เสร็จสิ้นพิธีการ ลำดับต่อไปก็คือเข้าหอ นั่นคือสิ่งที่แม่สื่อบอกหลัวเหมยก่อนออกจากห้องหอ หลังจากนั้น ญาติผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเดินเข้ามาร่วมอวยพรนาง สอนสั่งนางในหน้าที่ที่นางพึงปฏิบัติต่อสามี เดิมหลัวเหมยคิดว่าจะได้พบบิดาของนางและหลัวฮูหยินเดินเข้ามาในห้อง กลายเป็นว่าผู้ที่เดินเข้ามาพร้อมนายผู้เฒ่าสีและสีฮูหยินกลับเป็นชายหญิงชราคู่หนึ่ง หลัวเหมยเพิ่งมองคนทั้งสองด้วยความประหลาดใจ สีฮูหยินก็พูดขึ้น “นายผู้เฒ่าหวงและฮูหยินผู้เฒ่าหวง หรือท่านตากับท่านยายของเจ้าอย่างไรเล่า” ได้ยินดังนั้น น้ำตาคลอรื่นในดวงตาคู่สวยทันที “ท่านตา ท่านยาย” นายผู้เฒ่าหวงและฮูหยินผู้เฒ่าซับน้ำตา ก่อนเดินเข้ามาหาหลานสาว “หลานรัก เจ้างดงามเหมือนหวงเหลียนจริงๆ แต่เจ้ามีวาสนามากกว่านาง” “ข้า...” หลัวเหมยพูดอะไรไม่ออก นางคิดว่าท่านตากับท่านยายจะไม่นับนางเป็นหลาน ในใจนางจึงมีแต่เจ็บปวด เมื่อวันนี้มาถึ