"คุณใหญ่คะ รอสาลี่ด้วยค่ะ" เสียงเล็กแหลมของสาลี่ดังขึ้นทำให้สิงหราชหยุดชะงักฝีเท้าในทันที ที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของคฤหาสน์
ร่างสูงใหญ่หยุดยืนอยู่กับที่ ใบหน้าหล่อเรียบนิ่งอยากจะคาดเดาอารมณ์
ก่อนที่สาลี่จะวิ่งมาดักหน้ากำลังจะตรงเข้ามาสวมกอดสิงหราช ก็ต้องชะงักเท้าใบหน้าที่มีรอยยิ้มกลับเจื่อนลง เมื่อสิงหราชส่งสายตาดุพร้อมๆกับก้าวถอยหลังหนี
"ทำไมล่ะคะ สาลี่คิดถึงคุณใหญ่มากเลยนะคะ ไม่ได้เจอกันเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้ว" สาลี่พูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เง้างอน
แต่สิงหราชกลับยังนิ่งไม่ได้สนใจแถมยังถอนหายใจออกมาเบาๆซึ่งบ่งบอกถึงความรำคาญ
"มีอะไรจะพูดก็พูดมา"
"ทำไมจู่ๆคุณใหญ่ถึงได้พูดดีกับมันล่ะคะ จำไม่ได้เหรอคะว่ามันทำอะไรไว้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาถึง"
"คิดว่าฉันความจำสั้นขนาดนั้นเลยหรือไง?"
"สาลี่ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะคะ สาลี่ก็แค่สงสัยกลัวคุณใหญ่จะตกหลุมพรางพวกมันสองคนแม่ลูกน่ะค่
