แกร็ก!
"........" เสียงประตูห้องทำงานของสิงหราชถูกเปิดออกมาอย่างแรงด้วยมือเรียวเล็กของลินิน ก่อนจะปิดด้วยความแรงอีกเช่นกัน
เท้าเล็กเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งใบหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจ โดยมีสายตาของการันต์มองด้วยใบหน้าอมยิ้ม
"เป็นอะไรครับ...คุณนิน ตอนเข้าไปยังดีๆอยู่เลย โดนนายดุเหรอครับ?"
"..........." ลินินหันไปหาการันต์ ก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆยกมือขึ้นมากอดอก ไม่ได้ตอบคำถามของการันต์แต่กับตั้งคำถามกลับไปแทน "นินอยากจะถามคุณการันต์ว่า...คุณการันต์ทำยังไงเหรอคะถึงได้ทนคุณใหญ่ได้นานถึงขนาดนี้"
"โดนดุมาจริงๆสินะครับ"
"คุณใหญ่เอาแต่ใจตัวเอง...บังคับนินตลอด นี่ก็บังคับนินให้กินข้าวกลางวันด้วย ทำไมคุณใหญ่ชอบบังคับคนอื่นนัก...แถมยังใจร้าย อยากได้อะไรก็ต้องได้"
"ผมคิดว่านายทำเพราะมีเหตุผลนะครับ"
"ค่ะ...เหตุผล แต่เป็นเหตุผลของคนใจร้ายนะคะ" ลินินพูดจบการันต์ก็ห
