@เวลาต่อมา
"อิ่มแล้วใช่ไหม?"
"ค่ะ" ลินินตอบรับด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเลื่อนมือเรียวเล็กไปลูบท้องของตัวเองเบาๆ นอกจากสปาเก็ตตี้กับสเต็กปลาแล้วเธอยังกินผลไม้กับขนมหวานเข้าไปอีกด้วย "อาหารอร่อยมากเลยค่ะ...นินชอบ"
"ฉันรู้...เห็นเธอกินฉันก็รู้แล้ว" สิงหราชพูดด้วยน้ำเสียงเรียบกับท่าทีสบายๆ ทว่าลินินกลับยู่ปากใส่ด้วยความไม่ชอบใจ ที่เขาแอบว่าเธอกลายๆว่ากินเยอะ
"ถึงนินจะกินเยอะ แต่นินก็ไม่อ้วน"
"ร้อนตัวอะไร ไม่มีใครว่าอะไรเธอ"
"........." ลินินยู่ปากกับจมูกแทบจะติดกัน ก่อนที่ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ในตอนที่สิงหราชยันตัวลุกขึ้นยืน "จะขึ้นห้องแล้วเหรอคะ?"
"เดินไม่ไหวหรือไง?" สิงหราชหลุบสายตามองคนตัวเล็กที่ยังคงนั่งอยู่กับที่ มองเขาตาแป๋วคล้ายกับเด็กน้อย
"เดินไหวค่ะ แต่ต้องเดินช้าๆ เพราะกลัวจุก"
"ให้อุ้มไหม?"
"ไม่ต้องค่ะ นินเดินเองได้ คุณใหญ่เดินช้าๆหน่อยนะคะ...นินกลัวจุก" ลินินพูดจบ ซึ่งสิง
