เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

ตอนที่ 7

หลังจากทำอาหารมาจากจวนหลังใหม่แต่ยังไม่เสร็จดีหรอกแต่มีโรงครัวและบ้านพักที่ทำให้พี่ๆคนคุ้มกันอยู่ที่จวนใหม่ทำเสร็จแล้ว ทุกคนจะทำอาหารกินกันที่นั้นเลยและได้จ้างครอบครัวคนที่มาขายตัวถึงจวนนางสงสารจึงซื้อเอาไว้สองครอบครัวพ่อแม่ลูกที่ร่างกายผอมแห้ง

ตอนนี้นางเร่งให้นายช่างทำบ้านพักเป็นห้องๆเอาไว้ยาวไปตามกำแพงที่ล้อมรั้วรอบๆในที่ดินและให้คนของนางไปตามวัดร้างช่วยเด็กขอทานที่ถูกทอดทิ้ง ช่วยมาได้สามสิบคนคือแรงงานที่ดูแลนาข้าวของนางและแบ่งพื้นที่ให้พวกเขาเอาไว้ปลูกผักกินได้อีกเพียงพอต่อจำนวนคนอย่างแน่นอน นางวางแผนเอาไว้หมดแล้วตอนนี้นายช่างระดมคนงานมากมายเข้าช่วยงานในจวนหลังใหม่ทุกวัน

สินเดิมที่บิดาให้มาคงจะเหลือไม่มากถ้าจ่ายค่าคนงานแต่เรื่องเงินนางไม่กลัวในมิติฟาร์มของนางมีอาหารการกินเยอะแยะซื้อขายได้ ทั้งข้างในนางก็มีตำลึงให้ใช้จ่ายไม่เดือดร้อนอะไรขอให้ได้มีโอกาสนางก็อยากช่วยคนที่ด้อยกว่าตัวเองทำบุญให้เจ้าของร่างเดิมไปด้วยในตัวเลย

หลังจากอาบน้ำนางก็เข้าที่นอนเลยเพราะวันนี้ใช้พลังงานเยอะมากแต่ก็คุ้มค่าสำหรับสิ่งที่ได้ลงมาจากเขาตอนนี้นางยังไม่ล่าสัตว์ใหญ่รอให้พวกมันแพร่พันธ์ก่อนสักสี่ห้าเดือน ก่อนจะเข้าหน้าหนาวค่อยดักลงมาเลี้ยงก็ยังไม่สายรอให้ทำคอกให้พวกมันก่อนค่อยว่ากันอีกที

นางใส่กางเกงขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวนอนเพราะอากาศดีพอฝนตกมันจึงเย็นสบาย ติดนิสัยตอนอยู่ภพเก่าจะใส่แต่กางเกงมากกว่าจะให้ใส่แบบคุณหนูในห้องหอ แต่นางจะใส่เสื้อคลุมเอาไว้ตบตาแม่นมเดี๋ยวพวกนางจะหัวใจวายพอดีถ้าเห็นนางใส่ชุดนอนที่เอาออกมาจากในช่องว่างในมิติของตัวเอง

ฟากฝั่งค่ายทหารที่ท่านอ๋องเย่ซิวหลางคนคอยให้คนของตัวเองสืบเรื่องของว่าที่พระชายาว่าตลอดสามอาทิตย์ที่ผ่านมานางไม่เคยพบหน้าของเขา จะแสดงกิริยาอะไรออกมาบ้าง เขานั่งฟังคนของตัวเองรายงานว่าตลอดที่ว่าที่พระชายาเข้าอาศัยในจวนจนถึงตอนนี้

"ว่าที่พระชายาหลิวเรอจินไม่เคยบอกพ่อบ้านว่าอยากจะขอพบท่านอ๋องเลยพะย่ะค่ะ มีเพียงแต่อยากจะทำอะไรในจวนที่ท่านอ๋องไม่ใช้ พื้นที่รกร้างพระชายากับขอไปทำเป็นพื้นที่ปลูกผักปลูกข้าวจนหมดตอนนี้ลงมือเพาะปลูกหมดทุกกอย่างแล้วพะย่ะค่ะ ตอนออกนอกจวนว่าที่พระชายาจะปลอมตัวเป็นบุรุษ จะมีเงาตามดูแลสามคนและคนคุ้มกันสิบคนแม่นมกับสาวใช้ส่วนตัวสองคนพะย่ะค่ะท่านอ๋อง ตลอดเวลาว่าที่พระชายาให้คนของตัวเองออกซื้อที่ว่างเปล่าที่ติดกับแม่น้ำและลงมือจ้างคนงานมากมายก็มีชาวบ้านแถวนั้นต่างก็ได้รับการจ้างงานกันแทบจะทุกครัวเรือน นอกจากคนที่ไม่สบายและแก่จนทำงานไม่ไหวเพียงแค่นั้นพะย่ะค่ะท่านอ๋อง ในเวลาสามอาทิตย์กว่าจะเข้าครบเดือนตอนนี้กระหม่อมอยากให้ท่านอ๋องไปดูที่ท้ายจวนเหลือเกิน เพราะไม่ว่าจะเป็นผักแม้แต่ที่หว่านข้าวของพระชายาได้สองอาทิตย์พวกมันแตกยอดเขียวขจีไปจนสุดลูกหูลูกตาไม่เหลือร่องรอยของความแห้งแล้งเลยพะย่ะค่ะ แถมบ่อน้ำที่ให้คนงานขุดรอบทั้งสี่ทิดกับร่องน้ำตอนนี้พอฝนตกสามวันสามคืนอย่างหนักมันกับทำให้น้ำในบ่อเกือบจะเต็บบ่อทุกบ่อ ว่าที่พระชายาให้คนของพระองค์ผันน้ำเข้ามาเพิ่มจนเต็มบ่อทั้งในร่องน้ำจนตอนนี้มองไปทางไหนก็อุดมสมบูรณ์ ที่จวนใหม่มีคนมาขายตัวให้อีกสองครอบครัวคนของพระชายาก็ซื้อตามที่พระชายาสั่งให้รับครอบครัวที่มาขายตัวทำงานในจวนหลังใหม่ และยังออกไปหาคนเร่ร่อนขอทานตามวัดร้างมาช่วยงานในที่ดิน มีข้าวให้กินสามมื้อและให้ที่พักให้กับทุกคนจนตอนนี้ได้เพาะปลูกข้าวเกือบจะทั้งหมดและให้พวกคนงานปลูกผักกินเองอีกต่างหากที่แบ่งเป็นสัดส่วนเอาไว้ พระชายาถึงกับออกไปหาซื้อเมล็ดพันธุ์เองจนหมดทุกร้านรวมกับของที่นำมาจากเมืองหลวงอีกหลายคันรถม้า หรือแม้แต่เสบียงยังเตรียมมามากมายทำอาหารกินเองที่เรือนฮวากับคนของพระชายา ท่านพ่อบ้านเพียงส่งของสดไปให้ตามที่พระยาชาบอกเท่านนั้นพะย่ะค่ะท่านอ๋อง" เสียงองครักษ์ส่วนตัวรายงานยาวเหยียดให้นายเหนือหัวฟัง

"ก่อนที่กระหม่อมจะมารายงานได้ให้คนของเราตามพระชายาขึ้นเขาไปกับคนของพระยาชาเองเห็นบอกว่าจะขึ้นไปหาของป่าและสำรวจป่าและต้นน้ำบนเขาพะย่ะค่ะ" คนที่ให้ไปสืบเรื่องของว่าที่พระชายาเล่าตามที่ได้ไปติดตามดูที่เรือนฮวาท้ายจวนมาเกือบจะเข้าสี่อาทิตย์ตั้งแต่ที่ว่าที่พระชายาก้าวเข้าตำหนักของท่านอ๋องเย่ซิวหลาง

"อือขอบใจมากเจ้าไปพักเถอะแล้วค่อยกลับไปดูต่อสลับกันกับเพื่อนของเจ้า " อ๋องเย่ซิวหลางบอกคนของตัวเอง

"พะย่ะค่ะท่านอ๋องกระหม่อมทูลลา"

พอคนของตัวเองออกไปท่านอ๋องก็นั่งคิดเรื่องที่เขารับทราบจากคนของตัวเองว่านางไม่โวยวายหรือเรียกร้องให้เขากลับไปเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินตามราชโองการของเสด็จพ่อ ที่ท่านอ๋องสั่งให้พ่อบ้านหรือกงกงของตัวเองรับหน้าแทนทุกอย่างในจวนบอกคนที่นำขบวนไปว่าท่านอ๋องไม่สบายหนักเลื่อนการเข้าพิธีในหนึ่งเดือนก่อนที่จะส่งขบวนของฮ้องเต้กลับเมืองหลวงไป

ทำไมนางไม่เรียกร้องเหมือนคุณหนูทั้งหลายในห้องหอ เห็นบอกลงมือเพาะปลูกข้าวกับผักเองทำท้ายจวนให้เป็นสวนผักกับปลูกข้าว ทั้งยังซื้อที่ว่างเปล่าไปสองพันหมู่เพื่อปลูกข้าวอีก ให้ที่พักพิงคนไร้บ้านอีกนางน่าสนใจไม่น้อยเห็นทีว่าเราต้องไปพบหน้านางสักหน่อยสิคืนนี้

"ท่านอ๋องท่านกุนซืออู๋ขอเข้าพบพะย่ะค่ะ" เสียงทหารรายงานที่หน้ากระโจมพักส่วนตัวของท่านอ๋องตลอดเวลาเกือบเดือนท่านอ๋องไม่กลับไปที่ตำหนักตั้งแต่ว่าที่พระยาชาหลิวเรอจินมาถึงตำหนักอ๋องในเมืองแห่งนี้

" เข้ามา" ท่านอ๋องขานรับ

"พะย่ะค่ะ"

"นั่งใจลอยคิดอะไรหรือ" กุนซือหรือเพื่อนที่โตมาด้วยกันทักทายพอเดินเข้ามาเห็นหน้าของอ๋องหนุ่มหน้านิ้วคิ้วขมวดเหมือนคิดอะไรไม่ตก ถามสหายรักก่อนจะนั่งลงตรงหน้าอ๋องเย่ซิวหลาง

"คิดเรื่องที่ให้คนไปสืบเรื่องของว่าที่พระชายาของข้านะ เจ้าว่ามันแปลกไหมว่านางทำอะไรที่เรือนฮวาท้ายจวนของข้าบ้าง"

อ๋องเย่ซิวหลางตอบเพื่อนจากนั้นจึงเล่าของนางเล่าตามที่คนของท่านอ๋องมารายงานทุกอย่างให้กุนซือฟังจนหมดและขอความคิดเห็นจากกุนซือของตัวเองไปด้วย

"น่าสนใจมากทีเดียวเห็นทีต้องเข้าไปขอความรู้กับพระชายาของเจ้าแล้วสิ ตามที่ฟังมานางเพาะปลูกไปเรียบร้อยแล้วหรือนี้ถือเป็นเรื่องที่ดีเพราะเราอาจจะพบวิธีแก้ปัญหาภัยแล้งก็เป็นได้ เจ้าก็เห็นว่าตลอดเวลาสองปีพวกเราแก้กันมายังไม่คืบหน้าได้สักเท่าไรมีแต่ช่วยเหลือชาวบ้านแต่ไม่เคยทำให้พวกเขาผ่านความลำบากไปได้มากเท่าไร ต้องรอแต่เสบียงหลวงมาช่วยสองปีแล้วที่แม่น้ำก็ไม่เคยเก็บน้ำได้ หน้าหนาวก็หนาวมากหลังจากหิมะตกจึงมีน้ำที่ขังมาพอเพาะปลูกแต่น้ำก็แห้งหมดก่อนที่จะฝนตกจะมาอีก ทุกพื้นที่ลำบากชาวบ้านอพยบหนีไปก็ไม่น้อยเสร็จพ่อของเจ้าก็คาดหวังว่าท่านอ๋องจะแก้ปัญหานี้ได้เช่นไรจึงส่งว่าที่พระชายาตามมาถึงชายแดนอีกหึๆ" กุนซือหัวเราะเบาๆ

"พรุ่งนี้ให้คนแจ้งพ่อบ้านด้วยว่ากุนซือขอเข้าพบว่าที่พระชายาที่ท่านอ๋องหลีกเลี่ยงมาโดยตลอดสักหน่อยสิข้าว่านางน่าสนใจไม่น้อยในตอนนี้เจ้าว่าจริงไหมสหาย"

สองหนุ่มต่างนั่งคิดกันไปคนละทางแต่ท่านอ๋องคิดว่าจะไปเยือนเรือนฮวาในคืนนี้เพื่อดูหน้าของหลิวเรอจินเสียหน่อย