“ว่าแต่มีธุระอันใดหรือถึงได้เดินทางมาโดยไม่ส่งคนมาแจ้งก่อน” ท่าทางวางอำนาจนั่นทำให้คนงามถึงกับเหยียดยิ้มหยัน ดวงตาคู่สวยสบมองหลิวมี่เอินไม่วางตา
“ข้าเสียมารยาทแล้ว แต่ข้าไม่ได้มาพบฮูหยิน” ถ้อยคำตีแสกหน้าทำเอาหลิวมี่เอินถึงกับชาไปทั้งตัว
“แขกของข้า คงมิต้องให้ฮูหยินมาสอบถามธุระสำคัญกระมัง” เสียงทุ้มเปี่ยมอำนาจของผู้นำตระกูลทำให้สตรีสองนางก้มหน้าลงในทันที
“คาราวะท่านเสนาบดีเซี่ยเจ้าค่ะ” แขกผู้มาเยือนกล่าวทักอย่างนอบน้อม
“คาราวะท่านพี่ ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังเจ้าคะ” เสียงหวานพยายามเอ่ยอย่างเอาใจ
“ข้าต้องการคุยธุระสำคัญ ไม่มีคำสั่งห้ามใครเข้ามา คุณหนูรอง เชิญ” มือหนาผายออกให้แขกเดินตามพ่อบ้านไปที่ห้องหนังสือ สาวใช้ส่วนตัวทั้งสองนางก็เข้าไปด้วยเพื่อป้องกันคำครหา ดวงตาคมกริบตวัดมองสตรีอีกคนในห้องก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่สนใจ
ตำแหน่งนี้ของนางเป็นของสตรีที่เขารักมาก ใบหน้าที่เหมือนราวกับพิมพ์เ
