ท่ามกลางสายตาชื่นชมยังมีสายตาริษยาปะปนมาด้วยเช่นกัน และหนึ่งในนั้นคือบุตรีของท่านราชครูอันที่กำลังนั่งก้มหน้าปิดบังสายตาไม่พอใจเอาไว้ คราแรกที่เข้ามาในงานหลายคนจับจ้องนางจนแทบจะเหลียวหลัง ทั้งยังมีตระกูลใหญ่หลายตระกูลให้ความสนใจในตัวนางจนผู้เป็นบิดามีสีหน้าพอใจ แต่พอเซี่ยลี่อิงปรากฎตัวขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างก็พังทลายลง
“เจ้าต้องเป็นผู้ที่ได้ครอบครองนาง” ยิ่งเห็นทุกความสนใจไปตกอยู่ที่ร่างเล็กของบุตรีคนโตจากตระกูลเซี่ย เหอกุ้ยเฟยจึงเริ่มร้อนรนขึ้นมาบ้าง
“ลูกจะเข้าไปทูลขอสมรสพระราชทานจากเสด็จพ่อทันทีที่งานเลี้ยงจบพ่ะย่ะค่ะ” เด็กหนุ่มกระซิบตอบมารดา เขาไม่ชอบใจเลยสักนิดที่มีคนมาหมายปองของๆ เขา
“ดีมาก” อำนาจของตระกูลเซี่ยสมควรต้องมาอยู่ในกำมือของนางมากกว่าตกไปอยู่ในมือคนอื่น
“เอาล่ะ ต่อจากนี้ก็ให้เด็กๆ ได้เดินเล่นกันตามสบายเถิด” เสียงทุ้มทรงอำนาจกล่าวขึ้นอีกครั้งเพราะสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้
