บทที่ 5
1065 Words
"นี่คุณ!! มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน คุณจะมาบังคับผมแบบนี่ไม่ได้" ซันพูดด้วยท่าทีโมโห แต่พลอยรุ่งก็ยังยืนยิ้มเยาะด้วยความพอใจ
"อีกสองอาทิตย์เดี๋ยวก็เป็น พ่อแม่คุณบอกว่า ฉันสามารถทำอะไรกับคุณก็ได้" เธอพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย สีท่า ท่าทางเธอดูสบาย และจ้องสายตาให้กับบุคคลที่อยู่ตรงหน้าตลอดเวลา
"แล้วผมจำเป็นต้องเชื่อคุณไหม ไปปาร์ตี้ที่อื่นกันต่อเถอะพวกมึง ไม่เมาไม่เลิกโว้ย!" พวกเขาทำทีท่ายึกยัก ไม่ยอมเดินออกไป ยังคงก้มหน้าก้มหน้า ไม่กล้าสบตาให้กับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เพราะตอนนี่เธอดูหน้ากลัว เหมือนกับมีรังสีบางอย่างกั้นพวกเขาไว้แบบนั้นแหละ
"มึงแน่ใจนะไอ้ซัน!" โย่งพูดด้วยน้ำเสียงสั่น พร้อมกับรั้งข้อมือของซันเอาไว้ เพราะเขารู้ว่า ต่อให้ไปพวกเขาไปต่อที่อื่นพลอยก็น่าจะตามพวกเขาไปได้อยู่ดี
"เพื่อนของซันใช่ไหมคะ ฉันชื่อพลอยรุ่ง" พลอยรุ่งยิ้มทักทายพวกเขา จากที่พวกเขาก้มหน้าก้มตากันเมื่อสักครู่ ก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มสบตากับหญิงสาวแสนสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าทันที เธอยืนมือเข้าไปหาต้อม พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ที่ใครๆเห็นก็ต้องอ่อนระทวยกันทุกคน ต้อมรีบยื่นมือเข้ามาจับมือพลอยรุ่งทันที มือทั้งสองกุมมือหญิงสาวแน่น สายตาส่งวิ้งเป็นประกายส่งตรงไปทางหญิงสาว (*o*)
"ผมต้อมครับ รุ่นพี่ไอ้ซันมัน" ต้อมรีบพูดแนะนำตัวเองทันที
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ (^_^) รอยยิ้มหวานๆของพลอยรุ่งทำให้ต้อมใจสั่น เขายืนบิดซ้ายบิดขวา อย่างไม่อยู่สุข ก่อนที่เธอจะยื่นมือไปทักทายกับคนที่อยู่ถัดไป
"ผมโย่งครับ เพื่อนซี้มันเลย" โย่งมือไม้สั่น จ้องมองมือเรียวยาวของพลอยรุ่ง โย่งใจเต้นแรง ไม่กล้าแม้แต่จะยื่นมือของตัวเอง ไปจับมือของหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้า จนพลอยรุ่งต้องเป็นฝ่ายที่มาสัมผัสมือของเขาแทน
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" โย่งล้มทั้งยืน พวกที่เหลือรีบพยุงมันขึ้นมาทันที เธอยื่นมือไปให้กับคนที่อยู่ถัดไป นั้นคือ เข้ เข้รีบปัดมือตัวเองกับกางเกงยีนของเขา
"ผมเข้ครับ เพื่อนมันตั้งแต่อนุบาล" เข้รีบคว้ามือไปสัมผัสมืออันเรียวนิ่มของพลอยรุ่ง
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เข้รีบชักมือกลับเอามาดมดอมทันที เธอยังคงยื่นมือไปทำความรู้จักกับคนที่อยู่ถัดไป
"ผมก้องครับ รู้จักกับมันตอนเรียนมหาลัย" ก้องรีบแตะมือตัวเองสัมผัสกับมือของพลอยรุ่ง และก็รีบชักมือกลับมาด้วยความตื่นเต้น
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ" เธอยังคงยิ้มทักทายกับทุกคน ก้องใบหน้าแดงกล่ำ เขาเขินพลอยรุ่งจนมองออก เธอยื่นมือไปหาผู้ชายที่ยืนอยู่ถัดไป นั้นก็คือเมฆ เมฆคว้ามือเข้ามาจับมือของเธอทันที
"ผมเมฆครับ ไอ้เมฆ! ผู้ช่วยไอ้ซันมัน" เสียงของเมฆสั่น คำพูดของเขาแสดงทีท่าตื่นเต้น มือก็ยังสัมผัสกับพลอยรุ่งไม่ยอมปล่อย
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เมฆยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากพลอยรุ่ง สายตาจดจ้องหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นใครที่เพอร์เฟคและดูทีเท่าเธอมาก่อน จนพวกเพื่อนๆของซันตีแขนของเขา เมฆเลยชักมือกลับ แสดงทีท่าเขินอายทันที และเธอก็ยื่นมือมาจนถึงคนสุดท้าย นั้นคือ โข่ง โข่งก้มหน้าหลบสายตาให้กับพลอยรุ่ง เขาไม่กล้าแม้จะสบตากับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย พลอยรุ่งยื่นมือไปตรงหน้าเขา เขาค่อยๆยื่นมือตัวเองเข้ามาจับมือนิ่มนั้น ก้มหน้าก้มหน้าเขินอาย มือของเขาเย็นเฉียบราวกับถูกแช่ด้วยน้ำแข็ง
"ผ...ผมชื่อ...โข่งครับ" โข่งพูดออกมาแถบจะไม่เป็นคำ ด้วยความตื่นเต้น ทั้งๆที่เขามองผู้หญิงมานักต่อนัก แต่กลับมาตื่นเต้นให้กับพลอยรุ่งจนเขาทำตัวไม่ถูก
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เธอยังคงยิ้มหวานใส่พวกเพื่อนของซัน รอยยิ้มแบบนี่มันนางฟ้าชัดๆ พวกเขาแถบจะยืนไม่เป็นท่า ความมีเสน่ห์ของเธอ ทำให้พวกเขาไม่อยู่สุข ทุกคนจับแก้มจับหัวใจตัวเองหันหน้าหันหลังบิดซ้ายบิดขวา ด้วยความเขินอาย
"ฉันขอ..."
(*O*) (*O*) (*O*) (*O*) (*O*) (*O*) พวกเขายืนนิ่งทุกคนพร้อมใจที่จะฟังคำพูดของพลอยรุ่ง สายตาส่งวิ้งๆให้พลอยรุ่งเป็นระยะ
"ขออนุญาตพาซันกลับก่อนได้ไหมคะ" เสียงหวานๆและใบหน้ายิ้มของเธอ ทำให้พวกเขาแถบสลบ
"เอามันไปเลยครับ" ต้อมพูดขึ้น ทุกคนรีบผลักซันออกจากลุ่ม ทุกคนช่วยกันดันซันอย่างเต็มใจ ซันยังคงขืนร่างกายตัวเอง เพื่อไม่ให้พวกเพื่อนผลักเขาออกมาได้สำเร็จ แต่มันไม่เป็นผล เพราะแรงคนเดียวจะมาสู้กับแรงอีกหกคนได้อย่างไร จนซันกระเด็นตัวออกมาในที่สุด (-_-) เขาแสดงสีหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด
"มึงก็กลับไปเถอะ! พวกกูเหนื่อยว่ะ ไม่ค่อยมีแรง ร่างกายต้องการพักผ่อน" โย่งพูด หลังจากนั้นพวกเขาก็กอดคอ ยิ้มแย้มส่งสายตาให้พลอยรุ่งก่อนจะทิ้งให้ซันยืนอยู่กับพลอยรุ่งสองคน ซันสายหัวอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะหันหน้ามาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆเขา
"นั้นเราก็กลับกันเถอะค่ะ!" เธอจับมือซัน กึ่งดึงกึ่งลาก ออกมาจากผับ รถเฟอร์รารี่สีขาวจอดเทียบทาอยู่ที่หน้าผับ ซันถอดหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะยอมขึ้นรถแต่โดยดี หลังจากเขาขึ้นรถมา เขาก็หันหน้าเข้าไปถามหญิงสาวที่นั่งหน้าพวงมาลัยทันที
- Writer
