บทที่ 11
581 Words
แอ๊ด~
เสียงประตูห้องของพลอยรุ่งถูกเปิดออก พ่อกับแม่ของพลอยรุ่งค่อยๆก้าวเท้ากันเข้ามาในห้อง เพื่อมาแอบดูลูกสาวตัวเองกับว่าที่ลูกเขย ว่าเมื่อคืนเป็นยังไงกันบ้าง
"อู๊ยย~ มันเป็นภาพประวัติศาสตร์ที่ฉันชอบที่สุดเลยค่ะ" แม่ของพลอยรุ่งยิ้มกริ่มทันที เมื่อเห็นลูกสาวตัวเอง นอนกับว่าที่ลูกเขย พวกเขานอกกอดกัน มันช่างเป็นภาพที่น่ารักจนคนเป็นพ่อเป็นแม่ปลื้มกับสิ่งที่ตัวเองเห็น
“พวกเขาดูเหมาะกันเนอะ คุณว่าไหม" คนเป็นพ่อก็ไม่ต่างกัน ต่างยิ้มกรุ้มกริ่มกับความน่ารักของทั้งสองคน
"อย่างนี่ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ค่ะ แอบทำแกลลอรี่ ไว้ใช้ในงานแต่ง"
แชะ~
เสียงแชะจากกล้องถ่ายรูป ทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียง รู้สึกตัว ซันเริ่มขยับเนื้อตัวเอง เขารู้สึกกว่าใบหน้าของตัวเองกำลังหนุนอยู่กับอะไรที่มันนิ่มๆ นิ่มมากๆ นิ่มสะจนอยากจะหลับต่อ ไม่อยากลุกจากที่นอนเลยละ คนเป็นพ่อเป็นแม่พอได้เห็นแบบนั้นก็ยิ้มกันจนแก้มจะปริ ว่าลูกทั้งสองสามารถเข้ากันได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“(O///O)!!" ผมเริ่มรู้สึกตัวเอง เหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ก็เจอกับ...พลอย! จะตกใจทำไมว่ะ อยู่ด้วยกันทั้งคืน แต่มันไม่ใช่เรื่องนั้น เมื่อคืนผมจำได้ดี ว่าพลอย เอาใบหน้าซบลงที่หน้าอกผม แต่พอเช้าของอีกวัน กลับกลายเป็นผม ที่เอาใบหน้าซบลงที่หน้าอกเธอ แถมมืออีกข้างยังกอดเอวเธอไว้อีก ตอนนอนผมกำลังมโนว่าพลอยคือหมอนข้างป่าวว่ะ ไม่เท่านั้น ไอ้ชุดซีทรูสายเดี่ยวของเธอนะ มันห้อยลงมาถึงช่วงแขน มันยิ่งเผยให้เห็นส่วนของหน้าอกหน้าใจที่มันเด้งต้อนรับกับเช้าอันสดใส มันชูตั้งอยู่เสมอกับดวงตาผมพอดิบพอดี ผมเลยรีบผละร่างกายตัวเองออก เด้งตัวเองขึ้นมาก็พบกับ...
"เมื่อคืนคงเล่นกันหนักน่าดูเลยนะซัน" พ่อแม่ของพลอยยืนอยู่ที่ปลายเตียงของเรา สภาพเราทั้งคู่มันก็ทำให้น่าคิดด้วยสิครับ ผมไม่ได้ใส่เสื้อ ส่วนพลอยรุ่งก็...อย่างที่เห็น ผมเลยรีบคว้าผ้าห่มมาปิดร่างกายของเธอทันที ตอนนี่เธอยังไม่รู้สึกตัวผมต้องรีบจัดการตัวเอง ถ้าเธอตื่นมีหวัง ผมจะลำบาก
"ไม่ใช่แบบนั้นครับ" ผมยิ้มกริ่มใส่พวกท่านไป จะให้อธิบายว่ายังไงละ มันไม่มี ไม่มี้อะไรเกิดขึ้น เดี๋ยวจะสาวความยืด ก็ให้พวกท่านเขาคิดกันไปแบบนั้นละ
"นั้นพ่อกับแม่ไม่รบกวนละ อย่าลืมลงไปกินข้าวเช้ากันด้วยนะจ๊ะ" หลังจากแม่ของพลอยพูดคำนั้นกับผม พวกท่านก็พากันออกจากห้องไป ผมหันไปหาพลอยอีกครั้ง...(_ _)ZZzzz ยังสลบอยู่ ผมรีบลุกขึ้นจากที่นอน วิ่งไปจัดแจงตัวเอง ตอนนี่ข้าวของทุกอย่างของผมถูกจัดไว้ในห้องแต่งตัวทั้งหมด ของเธอกับของผมถูกจัดไว้ในห้องเดียวกัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันคือพื้นที่อันตรายทั้งสิ้น! ผมรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันควัน จัดแจงตัวเอง ภายในเวลาไม่กี่นาที
- Writer
