บทที่ 6
849 Words
"คุณจะพาผมไปไหน"
"บ้านฉันไง (^_^)" เธอยิ้มดีใจ ที่สามารถพาซันขึ้นรถมาด้วยได้ ใบหน้าเธอยิ้มตลอดเวลา ตลอดทางการขับรถ
"เฮ้ย! บ้านผมมี เลี้ยวซอยข้างหน้าเนี่ยถึงเลย คุณจอด!! ผมจะลง" ซันตะโกนออกมาลั่นรถ เขาเหมือนตัวเองถูกลักพาตัว เขาพยายามแสดงท่าทางให้พลอยจอดรถ แต่มันไม่เป็นผล เธอกลับขับรถเลยซอยบ้านของซัน ก่อนจะพูดขึ้น
"ฉันเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ ต้องทิ้งชีวิตเสรีที่นั้น เพื่อมาแต่งงานกับคุณ คุณควรจะต้องดีใจด้วยซ้ำ"
"ไม่เลย...ผมไม่ดีใจ คุณกลับไปอังกฤษเถอะ ต่างคนต่างอยู่ คราวนี่ อิสระทั้งคู่ ประโยชน์เห็นๆ"
"ไม่!" เธอปฏิเสธทันที ทำให้ซันไม่รู้จะยกไม้ไหนขึ้นมาพูดต่อกลอนกับเธอ
"เพราะ!" ซันหันหน้ามาถามเธออีกครั้ง
"ฉันชอบคุณไง" เธอส่งรอยยิ้มแสนหวานให้ซัน แต่นั้นก็ทำให้ซันตกใจ เพราะเขาทั้งคู่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน เธอจะมาชอบเขาได้ยังไง
"เป็นไปไม่ได้ เราเคยเจอกันด้วยหรอ"
"ฉันเห็นคุณในรูป ฉันก็ตกหลุมรักคุณเลย" ซันกุมขมับ สายหน้า ทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย จนพลอยขับรถมาถึงบ้านตัวเอง อย่าเรียกบ้านเลย มันคือคฤหาสน์ดีๆนี่แหละ เธอเลี้ยวเข้ามาในบ้านที่ถูกตกแต่งด้วยความทันสมัย คฤหาสน์หลังโตสีขาว พื้นที่กว้างขวาง ถูกประดับตกแต่งด้วยไฟ รอบตัวบ้าน มันเป็นทรงผู้ดีอังกฤษ พอรถจอดเทียบท่า สาวใช้ทั้งชายและหญิงยืนเรียงแถว รอต้อนรับพวกเขาทั้งสองข้าง ซันลงมาจากรถด้วยทีท่างงๆ บ้านซันก็มีฐานะ แต่ไม่ถึงกับจะต้องมีใครมายืนต้อนรับเขาขนาดนี่
"กลับมาแล้วหรอลูก~" หญิงวัยกลางคนเดินออกมาจากตัวบ้าน เธอสวมชุดสีม่วงยาว ผ้าระบาย มีผ้าคลุมสีม่วง เดินออกมาต้อนรับ พร้อมกับวิ่งเข้ามาหาซัน
"ว่าที่ลูกเขยของแม่...ดูดีจริงๆ ทั้งผิวพรรณ และหน้าตา" เธอเข้ามาลูบแก้มของซัน จับใบหน้าของเขา ลูบไล้ไปตามร่างกาย มือของเธอลูบต่ำลงจนเกือบจะถึงตำแหน่งของลูกชายของเขา ซันชงัก สีหน้าตกใจ ก่อนจะรีบคว้ามือของหญิงวัยกลางคนไว้ได้ทัน ฟู่วว~ เขาพ้นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะเขาสามารถที่จะปกป้องลูกชายเขาได้สำเร็จ
"อุ้ย! สวัสดีครับ" มือของหญิงวัยกลางคนยังคงสัมผัสร่างกายซันไม่ปล่อย เธอทั้งเกาะแกะซัน ลูบไล้ไปตามเสื้อผ้าของชายหนุ่ม ใบหน้าก็ซบอยู่ที่หน้าอกของซัน เธอแสดงสีหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มกับการได้สัมผัสร่างกายของหนุ่มที่อายุอ่อนกว่า ก็มันน่าเคี้ยวนี่!
"แม่! นั้นของพลอยค่ะ" พลอยตะโกนออกมาทันที หลังจากเห็นทีท่าของแม่ตัวเอง เริ่มที่จะล่วงล่ำร่างกายว่าที่สามีเธอมากเกินไป
"แม่ก็แค่พิสูจน์ ว่าที่ลูกเขยแม่ ว่าฟิตขนาดไหน" เธอปล่อยมือออกจากซัน หลังจากที่พลอยรุ่งพูดขึ้นและแสดงท่าทีไม่พอใจใส่เธอ
"พลอยพิสูจน์เองได้ค่ะแม่ ของแม่อยู่โน้นตั้งหาก" อยู่ดีๆก็มีผู้ชายเดินออกมาจากบ้าน เป็นชายวัยกลางคน สวมเสื้อยืนกางเกงลำลอง เดินออกมาต้อนรับพวกเขา
"สวัสดี ฉันคือพ่อของพลอยรุ่ง ขาดเหลืออะไร บอกพ่อได้เลยนะ" เขาทำการทักทายซัน ซันเลยรีบยกมือมาไหว้บุคคลที่อยู่ตรงหน้าทันที
"ครับ" และเขาก็ตอบรับอย่างเกร็งๆ
"ห้องของคุณหนูจัดเสร็จแล้วนะคะ" คนใช้คนนึ่งพูดขึ้น และนั้นก็ยิ่งทำให้ผมงง ผมมายืนทำอะไรตรงนี่ว่ะ ห้องจัดเสร็จนี่คืออะไรพลอยคว้าข้อมือผมทันที ผมทำอะไรไม่ถูกเลยปล่อยเลยตามน้ำไป เธอเปิดประตูห้องให้กับผม มันเป็นห้องนอนโทนขาวดำที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอนิเจอร์ทันสมัย มันถูก Copy มาจากห้องผมทั้งหมด ยิ่งผมมองก็ยิ่งให้ความรู้สึกคุ้นตา มันเหมือนห้องผมไม่มีผิด ผิดแค่ตรงที่ มันไม่ใช่บ้านผมเท่านั้นแหละ
"นี่ห้องใคร!" ผมหันหน้าเขาไปถามเธอทันที ก็มันสงสัยโว้ย!
"ห้องฉันไงค่ะ ฉันอุสาตกแต่งตามสไตล์ที่คุณชอบทุกอย่างเลย"
"ห้องฉัน!!" ผมทวนคำพูดนั้นอีกรอบอย่างงงๆ แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นข้าวของที่วางอยู่ที่พื้น มันคือกล้องตัวโปรดของผม กระเป๋ากล้องของผมมันถูกวางไว้ในห้องนี่!
"แล้วนั้นคือของผม" ผมชี้ไปตรงข้าวของที่วางอยู่ที่พื้น
"ใช่ค่ะ ฉันไม่รู้จะวางตรงไหน เลยว่าจะถามคุณก่อน"
"แล้วข้าวของผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"
"พ่อแม่คุณขนมาให้ ไม่เท่านั้นนะคะ เสื้อผ้าคุณก็อยู่ที่นี่หมดแล้วด้วย"
"เฮ้ย!! แล้วของผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง"
"มันคือการทดลองอยู่ด้วยกันค่ะ (^_^)"
- Writer
