บทที่ 4
740 Words
“กูบอกแล้ววว~ ว่าความสุขในชีวิต มันจะหายไป 30 เปอเซ็นต์” ต้อมพูดขึ้นหลังจากที่เขายืนมองการสนทนาระหว่างซันกับพลอยรุ่ง ส่วนพวกเพื่อนๆ ของซัน ก็พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง
(- -) (_ _) (- -) (_ _) และยังคงรวมกลุ่มยืนดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด
“แต่ถ้าเมียกูเป็นแบบนี้! กูยอมนะ” โข่งพูดขึ้น หลังจากเขายังคงมองการสนทนาระหว่างพลอยกับซัน
(- -) (_ _) (- -) (_ _) พวกเพื่อนซันที่เหลือก็พยักหน้าอีกตามเคย
“คุณเป็นใคร” ซันสถบคำพูดออกมาด้วยทีท่าไม่พอใจ
“เมียมึงไง!!” พวกเพื่อนๆ ของซันระหว่างที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ พวกเขาก็ตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง จนซันต้องหันหน้าไปมองค้อนใส่
“พวกมึงเงียบ!” ซันทำท่าทางคิ้วขมวด ชี้หน้าไปยังเพื่อนๆ ของเขา
“ครับ!” (_ _*) พวกมันตอบกลับคำพูดผมทันที พร้อมกับหยิบแก้วเบียร์มาดื่มด้วยท่าทีหงอยๆ แต่พลอยรุ่งก็ยังคงยืนกอดอก ยืนประจันหน้ากับผม เธอจะเอายังไงกับผมครับ นี่! ขนาดยังไม่ได้แต่งงานกัน เธอยังวางมาด วางท่า ขู่ผมขนาดนี่ เรื่องอะไรผมจะยอม
"ผมไม่กลับ ผมจะอยู่ปาร์ตี้กับพวกมัน เชิญคุณกลับไปคนเดียวเห๊อะ!" ผมทำทีท่าไม่สนใจ พร้อมกับหยิบแก้วเบียร์มาดื่มกับพวกเพื่อนผม แต่แปลกมากเลยครับ ทีเธอยังคงยืนยิ้ม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมเธอยังตกลงผมอย่างง่ายดาย ยัยนี่อ่านใจยากชะมัด
"โอเคค่ะ (^_^) " เธอตอบผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ผมกับรู้สึกว่า...ยัยนี่ต้องมีอะไรแน่ๆ หลังจากที่เธอตอบผม เธอก็เดินออกจากกลุ่มพวกผมไป คิดจะมาวางท่ากับผมเหรอ ไม่ยอมหรอก
"มึงแน่ใจนะไอ้ซัน!!" โย่งพูดขึ้น ตอนนี่ทุกคนกลับมาร่วมกลุ่ม นั่งจิบเบียร์กันเหมือนเก่า เพลงยังคงดังสนั่นหวั่นไหว แสงสีเสียงยังคงอลังการ ผู้หญิงที่เต้นยั่วอยู่บนเวที ก็กำลังโยกย้ายสายสะโพก คลอเคลียกับเสาอย่างเซ็กซี่ เข้ โข่ง ก็กำลังหยอกล้อกับสาวๆ ที่เดินผ่านกันอย่างสนุก เมฆกับต้อมก็ไปลากสาวจากโต๊ะข้างๆ มารวมแจมกับพวกเรา โย่ง ก้อง ก็ทำหน้าที่ชงเบียร์ ค่อยเติมน้ำแข็ง บรรยากาศมันกลับมาเป็นปกติ
"เอ้า! ชน!!" ต้อมพูดพร้อมกับชูแก้วเบียร์ขึ้น พวกเราก็ชูแก้วขึ้นมาชนกันอย่างสนุกสนาน รวมถึงผู้หญิงที่ต้อมกับเมฆคว้ามานั่งด้วย
พรึ้บ!
"ไฟดับเหรอว่ะ" ก้องพูดหลังจากทุกอย่างเงียบสงบ เพลงหยุด ไฟแสงสีเสียงดับ ผู้หญิงที่เต้นบนเวทีเดินลงมาจากเวที สาวเด็กเสิร์ฟก็ช่วยกันเก็บข้าวของ ทุกคนพร้อมใจกันเดินออก พวกเขามองหน้ากันด้วยทีท่างงๆ
"หรือไฟไหม้ว่ะ!" โย่งพูด และมองบริเวณรอบๆ ด้วยความสงสัย
"ต้องขอโทษนะครับ วันนี่ผับเราปิดแล้ว ขอให้ทุกคนเดินทางกลับกันโดยสวัสดิภาพ ขอบคุณคราบบ~ " ไม่นานนักก็มีเสียงประกาศจากผับ ทุกคนก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองทันที
"สี่ทุ่ม!!" ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน มองหน้ากันอย่างงงๆ เพราะปกติผับจะต้องปิด ตีสอง แต่นี่มันสี่ทุ่มเท่านั้น
"คุณจะกลับได้หรือยังคะ!" ทุกคนหันไปทางต้นเสียง ก็พบว่าพลอยรุ่ง ยืนอยู่หลังโต๊ะที่พวกเขานั่งจิบเบียร์กันอยู่ ท่าทางเธอดูน่ากลัว สายตาจ้องซันเขม็ง พวกเพื่อนซันที่เหลืออ้าปากค้าง วางแก้วเบียร์ ยืนเรียงแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง ก้มหน้าก้มตาอย่างรู้สึกผิด พวกผู้หญิงมารวมแจมกับเขา ก็พร้อมใจกันเดินออกไปอย่างสงบ
"อย่าบอกนะว่าเป็นฝีมือคุณ" ซันวางแก้วเบียร์ลง ก่อนจะทำสีหน้าไม่พอใจใส่เธอ
"ใช่! ผับปิดแล้ว คุณก็ควรกลับบ้านกับฉัน" เธอยังคงยืนกอดอก เชิดใบหน้าตัวเองด้วยท่าทางมั่น ๆ สายตาก็ยังจ้องซันอย่างไม่ละสายตา
"เมียไอ้ซันโคตรโหดเลยว่ะ มาเหนือเมฆชิป! สั่งปิดผับได้ด้วย" ก้องพูดกระซิบกระซาบกับเพื่อนๆ ของเขา
"แต่มันก็โชคดีอยู่ดีนั่นแหละ เมียสวยขนาดนี่ เป็นกูไม่ออกจากบ้านนะโว้ย นอนกกเมียอยู่ที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอว่ะ" โย่ง ก็กระซิบกระซาบ กับเพื่อนๆ ของเขา
- Writer
