“ใช้น้ำหอมอะไรครับ หอมมาก ผมได้กลิ่นนี้ตั้งแต่ที่ร้านกาแฟแล้ว” มู่เฉินยังคงสูดดมเนื้อสาวที่โผล่พ้นคอเสื้อเข้าเต็มปอด เพราะถ้าไม่ได้ดอมดมเขาคงขาดสติแน่ๆ
“อื้อ ไม่ได้ใช้น้ำหอมค่ะ คงเป็นกลิ่นครีมอาบน้ำ พอก่อนนะคะเดี๋ยวคอเป็นรอยแดง พรุ่งนี้ฉันมีถ่ายงานแต่เช้า อายช่างแต่งหน้าค่ะ” ลี่มี่ที่ต้องถ่ายทำฉากแรกในวันพรุ่งนี้ด้วยชุดจีนโบราณ ที่ต้องโชว์ต้นคอระหง และเนินอกสาว ก็เอ่ยห้ามมู่เฉินออกมาอีกครั้ง
มู่เฉินก็ยอมถอนปากและจมูก ออกจากซอกคอหอมกรุ่น และเนินอกที่เขาหลงใหล เขาอยากจะขบเม้มและดูดให้ขึ้นรอยรัก ให้คนอื่นได้รู้ว่าเฉินลี่มี่เป็นคนรักของเขา แต่พอคิดตามเหตุผลว่าคนรักต้องถ่ายงาน ถ้าคนเห็นรอยรักแบบนี้ก็จะดูไม่ดีจึงยอมหยุด
แต่ริมฝีปากที่เริ่มจะร้ายกาจนี้ ก็วกขึ้นไปบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มของลี่มี่อีกครั้งทันที คราวนี้ไม่มีความอ่อนโยนแผ่วเบาหลงเหลืออยู่แล้ว มีแต่ความดูดดื่ม และเร่าร้อนเท่านั้น มือไ
