“ฉันต้องทำงานกับคุณเฉินก็เลยรู้จักกัน เดินออกมาเจอเธอนั่งอยู่คนเดียวพอดี เลยแวะมาทักทายแปลกตรงไหน”
มู่เฉินตอบลู่เสียนออกไปอย่างสบายๆ ไม่ได้นึกกังวลอะไร เพราะเฉินลี่มี่ก็ไม่ได้กังวลเช่นกัน หญิงสาวไม่สนใจพวกเขาทั้งสองคนเสียด้วยซ้ำ!!!!
เวลานี้ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่หน้าเวทีอย่างนึกสนุก มือก็ถอดเสื้อคลุมออกทันที ทั้งยังอุตส่าห์หันมาพูดกับชายหนุ่มทั้งสองอีกด้วย
“คุณชายมู่ขอบคุณสำหรับเสื้อคลุมนะคะ แต่ฉันไม่เป็นอะไรไม่หนาวเลย” ลี่มี่รีบพูดทั้งยังถอดเสื้อคลุมออกทันทีแล้วคืนเสื้อให้เจ้าของเสื้อคลุมไป
“พวกคุณทั้งสองกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะไปสนุกสักหน่อย อ้อ ฉันไม่ได้มาเที่ยวคนเดียวหรอกค่ะ มีคนของคุณพ่ออยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องเป็นห่วง”
ลี่มี่หันมาตอบคำถามกับผู้ชายทั้งสองคน เพราะเห็นถามอยู่คำถามเดียวกัน ว่ามาเที่ยวคนเดียวได้อย่างไร จากนั้นก็กำลังจะเดินออกไปเต้นหน้าเวทีตามที่ใจต้องการ แต่ก็มีเสียงพูดดั
