~~ผ่านไปอีก1เดือน~~
วศินนั่งจ้องเปลว ตั้งแต่เปลวถูกคนมารุมโทรมเธอผอมลงไปเยอะ วันนั้นถึงเขาจะช่วยได้ทัน แต่เปลวก็เสียลูกไปอยู่ดี
ยอมรับว่าเป็นห่วงความรู้สึกเปลวเหมือนเปลวไม่เหลือใคร ในชีวิตของเปลวมีแค่แม่คะน้ากับชุมพล ยิ่งเธอมาเสียใจเพราะชุมพลแบบนี้ เขากลัวว่าเปลวจะคิดสั้น
"ดาวกับเดือนคณะแอบกินกันวะ" เหมียวกัดปากตัวเองจนเจ็บ อยากจะพูดให้คนตรงหน้าทั้งสองคนเจ็บอย่างที่เธอเคยเจ็บบ้าง
"สงสารพลนะที่ต้องมาเสียใจเพราะผู้หญิงแบบนี้" แพรวเอ่ยออกมา ทั้งที่ในใจแสนจะดีใจที่เปลวเลิกกับชุมพล เพราะเธอแอบรักชุมพลมานานแล้ว
"แรดกับร่านมีแค่เส้นบางๆกั้นอยู่" เหมียวโพล่งออกไปทันที ใจตอนนี้ยอมรับว่าเกลียดเปลวมา เกลียดที่เธอพูดกลับกรอก เกลียดที่เธอพูดไม่มีสัจจะเกลียดที่เธอกับวศินมีอะไรกัน
เหมียวจะอดทน อีกไม่นานก็เรียนจบแล้ว เธอจะหายไปจากที่นี่ และลืมเรื่องจำปวดให้หมด
"ทำไงได้ล่ะ คนมันร่าน" แพรวพูดพร้อม
