แค่ของ(กิน)เล่น

ศินยังกินไม่อิ่มเลย

วศิน​บรรจงตวัดลิ้นเลีย พร้อมกับดูดดูนจนเกิดเสียงดัง เขาแยงลิ้นเข้าออก ในรูสวาทของหญิงสาว​แรงๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น

"อ๊า! วศิน เหมียวจะไม่ไหวแล้ว" เหมียวครางกระเส่า กายเห่อร้อนด้วยไฟพิศวาส

เขายิ่งเพิ่มแรงดูด เธอใช้มือจิกผ้าปูที่นอนจนเล็บแทบหัก เพื่อบรรเทาความเสียวซ่าน

ใจกลางความสาวร้อนวูบวาบ และเริ่มตอดรัดเรียวลิ้นรุนแรง

"อูว ซี๊ด"

เธอครวญครางดังลั่นและใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที เขายังคงกระหน่ำแยงลิ้นเข้าออก นิ้วเรียวก็บี้ที่จุดยุทธศาสตร์ของเธอพร้อมคลึงเน้นๆ ภายในรูสวาทตอดรุนแรงพร้อมกับปล่อยสายธารน้ำหวานออกมา

มือเรียวเล็กเปลี่ยนจากกำผ้าปู มากำผมของเขาเอาไว้แทน

"อ้ะ วศิน เหมียวไม่ไหวแล้ว อร้าย!!

"อ้ะ! วศิน อืม"

ร่างเล็ก​ร่อนสะโพกเพราะความเสียวมันจู่โจมรุนแรง เขาเร่งความเร็วของลิ้น ร่างกายของเธอมันร้อนวูบวาบไปหมดทั้งกาย ไฟพิศวาสลามเลียไปทั้งร่าง

"ไม่ไหวแล้ว อร้าย "

ร่างกายของเหมียวกระตุก2-3ครั้ง พร้อมกับปล่อยสายธารน้ำรักออกมา เขาลุกขึ้นแล้วรูดแก่นกาย2-3ครั้งพร้อมกับดันเข้ามาในร่างกายเล็ก

"อ้ะ เจ็บ!!

"วศิน"

ไม่รู้ว่าเพราะความเมา หรือเพราะต้องการใครสักคน วศินเจ็บจากเปลวเขาอยากมีใครสักคนอยู่ใกล้ๆ อาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว

อาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว

วศินไม่ได้รักเหมียวเขารักเปลว แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากให้เหมียวอยู่ด้วย เขาเคยด่าว่าเธอสารพัด เพราะเธอชอบวิ่งตามเขาแต่พอเธอไม่สนใจไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย กลับเป็นเขาที่รั้งเธอเอาไว้

เขาค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปในรูสวาทของเธอ แต่มันดันเข้าได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น คนร่างเล็กดีดดิ้นถดถอยกายหนี วศินจับเอวเล็กดันกลับมา

"อ้ะ!! เจ็บ!!"

"มึงยัง…"

"อืม" หญิงสาว​พยักหน้า เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์​ไม่เคยต้องมือชายใด วศินเม้มปากแน่นไม่อาจหักห้ามใจของเขาเอาไว้ได้ เขาอยากจะครอบครองคนร่างเล็กเขาอยากจะเป็นคนแรกของเธอ

กึด!!

"กรี๊ด!!เจ็บ เอาออกไป!!"

เหมียว​กรีดร้องพร้อมกับทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาเพราะร่องสวาทของเธอฉีกขาด

ความใหญ่โตเกินมาตรฐานของชายหนุ่ม​ ซึ่งตอนนี้เขาไม่สามารถ​หยุดความปรารถนา​ได้แล้ว

วศินจูบซับน้ำตาที่ไหลรินออกมาที่หางตาของหญิงสาวเบาๆ ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจเขาให้ทำแบบนั้น แต่เขาอยากทำอยากจูบซับน้ำ อยากปลอบใจ

"เจ็บ!!" เหมียวเบ้หน้า วศิน​ค่อยๆดันเข้าไปจนสุด เขามองเลือดที่เปื้อนผ้าปูที่นอน ริมฝีปากหนายกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ ที่ได้เป็นคนที่พรากพรหมจรรย์ของเธอ

"ครั้งแรกมันจะเจ็บแบบนี้แหละ ทนเอาหน่อยนะ" เขากัดฟันพูดออกมา เพราะความเสียวจากการถูกตอดรัดจากภายในของเธอ จนแก่นกายเริ่มปวดหนึบ วศินเริ่มขยับเอวสอบช้าๆ

"อื้อ วศิน เหมียว…"

"เหมียวอะไร หืม!!"

ตับ!!ตับ!!!ตับ!!

ตับ!!ตับ!!ตับ!!

เขาเคลื่อนเอวสอบเร่งเร้าจังหวะรัก ความเจ็บในตอนแรกแปลเปลี่ยนเป็นความซ่านเสียวเข้ามาแทนที่

"วศิน อ๊า!! เหมียวเสียว"

วศินกระแทกเน้นๆ เขาจับสะโพกเธอแน่นๆพร้อมกับกระแทกแก่นกาย เข้าไปในรูสวาทของเธอแรงๆ ยิ่งได้ยินเสียงหญิงสาว​ร้องครวญคราง อารมณ์ของเขามันพลุ่งพล่านไปทั้งกาย

"อ้ะ! ซี๊ดดด ว...วศินเบาๆหน่อย อ๊า"

ปัก!!!ปัก!!!ปัก!!!

"อู้ววว สุดยอด ซี๊ดด"

"อ่า"

เหมียวกับริมฝีปากตัวเองเบา ๆ อกของเธอกระเพื่อมตามแรงกระแทก ภายในรูสวาทของเธอ มันตอดรัดจนวศินแทบจะทนไม่ไหว

ความกระสันมันมีมากมายเหลือเกิน เขาอยากจะกระแทกให้แรงแล้วปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในร่างเล็ก

ปัก!!ปัก!!ปัก!!

"อู้วซี๊ด วศิน อ๊า"

"อูย สุดยอดเลยที่รัก อ้ะ"

สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้แก่ความกระสัน ที่มันพลุ่งพล่านอารมณ์พิศวาสยากจะถอดถอน เขากระแทกความเป็​นชายใส่คนร่างเล็กหนักหน่วงรุนแรงขึ้น พร้อมกับก้มงับอกอวบกลีบเนื้อสาวโอบรัดความใหญ่โตจนกลีบปลิ้น หลั่งน้ำหวานออกมาจนชุ่มโชก

"วศิน อ๊า!!

"เรียกทำไม หืม!

ตับ !! ตับ !! ตับ !!

"อูย มันเสียวจัง"

วศิน​ได้ยินเธอพูด เขายิ่งกระแทกแรงๆ มือหนายกสะโพกของเหมียว​ขึ้นแล้วกระแทกสุดแรง

ปัก!! ปัก!!ปัก!!

"ไม่ไหวแล้ว อร้าย อร้าย!!

หญิงสาว​กรีดร้องพร้อมกระตุกเกร็ง​ วศินรีบเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วกว่าเดิม คนตัวเล็กรับแรงกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอน และเขาใกล้จะแตะขอบสวรรค์​เต็มที

ตับ!!ตับ!! ตับ!!

"อู้ววว อ๊า"

เขากระตุกพร้อมกับปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอทุกหยดหยาด พร้อมกับฟุบลงที่อกของคนตัวเล็ก

"ลุกได้แล้ว เหมียวจะไปล้างตัว"

"ใครจะให้ไป ศินยังกินไม่อิ่มเลย" วศิน​เอ่ยแล้วงับที่ยอดถันสีหวาน เอวสอบของเขาเริ่มขยับอีกครั้งและวันนี้คงขยับทั้งคืน

เหมียวมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงอย่างหลงใหล​ เธอหลงรักผู้ชายคนนี้ครั้งที่ล้าน ไม่มีวันไหนที่เธอไม่รักเขาเลย

เสียงลมหายใจของวศิน​ดังสม่ำเสมอ ท่อนแขนแข็งแรงพาดอยู่บนเอวคอดของเธอ เหมียวมองหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาอย่างสุขใจ

มือเล็กยกแขนเขาออก พร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ใบหน้าของเธอเห่อร้อนเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน​ เธอมีความสุขมากที่เขาเปลี่ยนไป และทำเรื่องเมื่อคืนกันอย่างมีความสุข​

มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริง

"ตื่นนานแล้วเหรอ?"

วศินเอ่ยปากถาม พร้อมกับลืมตาแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่ง หัวฟูๆนั่งเกาหัวเหมือนเด็ก เขามองหน้าเธอด้วยแววตานิ่งๆ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว

สิ่งที่หญิงสาว​รับรู้ได้ในตอนนี้คือเขาไม่ใช่คนเมื่อคืนอีกแล้ว แววตาของเขาที่มองเธอมันมีแต่ความว่างเปล่า

"พึ่งตื่นน่ะ เหมียวไปอาบน้ำก่อนนะ" เธอรีบพูดพร้อมกับหยัดลุกขึ้น มันสายมากแล้ว มารดาของเธอคงเป็นห่วงแล้ว ถ้ากลับตอนนี้รับรองได้ฟังแม่สวดตั้งแต่เช้ายันค่ำแน่นอน

หมับ!!

"อุ้ย" หญิงสาว​อุทานออกมาเบาๆ เมื่อเขาดึงเอวคอดของเธอไปกอดจากทางด้านหลัง มือของชายหนุ่ม​สอดมาพร้อมกับบีบที่อกอวบของเธอเบาๆ

"อ้ะ!" เขาเพิ่มแรงบีบพร้อมกับหอมที่ไหล่เธอเบาๆ "วศินปล่อยเถอะ เหมียวจะกลับแล้ว"

เธอรีบเอ่ยท้วงเขาทันที เพราะมือของเขามันเริ่มจะอยู่ไม่สุขแล้ว เธอรู้ดีว่าเขากำลังจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธออยู่แน่ๆ ถึงเขาจะไม่พูด แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังต้องการอะไร

"อย่าพึ่งกลับได้ไหม?" วศินกระซิบที่ข้างใบหูหอมกรุ่นของหญิงสาว

"ไม่ได้หรอก แม่คงเป็นห่วงเหมียวแล้ว ยิ่งจะไปช้าเหมียวก็จะยิ่งโดนบ่นมากกว่าเดิม"

"อยู่ก่อนนะ"

"ไม่ได้ เหมียวขอไปอาบน้ำก่อนนะ"

"งั้นไปอาบน้ำเถอะ"

"อืม" เธอลุกขึ้นพร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัว มาพันร่างเอาไว้หลวมๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำ

"อาบด้วยได้ไหม?"

วศินเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าร่างกายของเขาเปลือยเปล่า พร้อมกับดันเธอไปชิดกำแพง

"ถ้าจะอาบเดี๋ยวเหมียวไปรอข้างนอกก่อนนะ"

"อาบด้วยกัน"

"อ้ะ!"

เหมียวถูกผลักให้ติดกำแพง เขาจับเธอหันหลัง ร่างกายเล็กสั่นสะท้านเมื่อเขาสอดแก่นกายเข้ามาจากด้านหลัง พร้อมกับกระแทกเข้ามาแรงๆ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"เบาๆหน่อย เหมียวเจ็บ" เธอร้องท้วงเมื่อเขาถาโถมแรงกาย กระแทกแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธออย่างหนักหน่วง มือหนาของเขาจับสะโพกแน่นๆ พร้อมกับขยับเอวสอบเร็วๆ

"อ้ะ วศิน เหมียวเจ็บ อะ อ๊า!" เธอครางกระเส่าขาสั่นระริก

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

เธอกัดฟันข่มความเจ็บในขณะที่​ความเสียวซ่านถาโถมรุนแรงในเวลาเดียวกัน เธอเกร็งท้องเอาไว้เมื่อเขากระแทกกระทั้นเข้ามา

"พอแล้ว เหมียวไม่ไหวแล้ว"

"ซี้ด เหมียวอย่าตอดแรง ไม่ไหวแล้ว"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

เขาถาโถมแรงใส่เธอไม่หยุดแล้วจูบที่แผ่นหลังของเธอ พร้อมกับรัวเอวสอบเเรงรัว สะบัดกายพริ้วไหวเหมือนผีเสื้อกำลังเต้นระบำ

"วศิน เหมียวไม่ไหวแล้ว"

"อ่า ไม่ไหวแล้ว"

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ พร้อมกับเสียงครางหยาบโลนดังระงมไปทั่วห้องน้ำ เธอรู้สึกเหนื่อยขามันสั่นไปหมดแล้วตอนนี้

"อ่าส์"

เขาเงยหน้าพร้อมกับซู้ดปาก เขากระตุกพร้อมกับปล่อยสายธารน้ำขาวขุ่น เข้ามาในตัวเธอทุกหยดหยาด เหมียวถึงกับทรุดลงกับพื้น

เขาคว้าตัวเธอลุกขึ้น พร้อมกับยกขาเธอข้างหนึ่ง แล้วสอดแก่นกายร้อนเข้ามา

"อึก"

แม้จะมีอะไรกับเขามาเมื่อคืน มันก็ยังไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาสักที เขาเริ่มขยับเธอใช้หลังพิงกับพนังห้องน้ำ

"อย่างแน่น" เขากัดฟันกรอดๆ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"เหมียวไม่ไหวแล้ว"

เธอใช้มือจิกที่หัวไหล่ของเขา เขายังคงกระหน่ำความเป็นชายใส่เธออย่างหนัก เธอเริ่มเหนื่อยมันไม่ไหวจริง เธอเอาหัวซบลงบนบ่าของเขา จากนั้นก็หลับตาลง

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมอาการเหมื่อยขบไปทั้งตัว ตาเหลือบไปดูนาฬิกา มันบ่งบอกเป็นเวลาบ่าย2แล้ว

"ฉิบหายแล้ว" หญิงสาว​สบถออกมาทันที

ครืด~ครืด~

โทรศัพท์​มันแผดเสียงร้องดังขึ้น เธอรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับทันที งานเข้าแล้วต้องโดนแม่สวดยับแน่

"ฮัลโหล"

(เที่ยวสนุกไหมลูก)

"คะ" เสียงสูงขมวดคิ้วฉงน

(เห็นวศินโทรมาบอกแม่ ว่าหนูไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ สนุกไหม?!)​

"สนุกค่ะ" เธอจำใจสมอ้าง โกหกเพื่อให้แม่สบายใจ รู้ว่ามันไม่ดีแต่มันไม่มีทางเลือก

(ถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ อย่าลืมโทรหาพ่อล่ะ)

"ค่ะ"

(เที่ยวให้สนุกนะลูก ไปเที่ยวตั้งอาทิตย์ แม่คิดถึงแย่เลย"

"คิดถึงแม่เหมือนกันค่ะ"

(แค่นี้ก่อนนะ แม่ไปเม้าส์กับกับน้าคิวก่อน)

"ค่ะ"

เธอวางสายก่อนจะล้มตัวลงนอนลงบนที่นอน เขาเป็นคนโทรไปบอกแม่ ว่าเธอเที่ยวกับเพื่อน ตั้ง1อาทิตย์ไม่อยากจะเชื่อ เขาทำแบบนี้ทำไม เธอไม่เข้าใจ

"มาแล้วๆ"

วศินถือถ้วยข้าวต้มมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็มาพยุงเธอไปนั่ง เธองงไปหมด ไม่คิดว่าเขาจะมีมุมนี้ด้วย

"ยังไม่หิวเลย"

"ไม่หิวก็ต้องกิน"

"นายโทรไปบอกแม่เหมียวเหรอ ว่าเหมียวเที่ยว1อาทิตย์"

"อืม"

เขาพูดพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปาก

"ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ เหมียวจะกลับบ้าน"

"ลุกขึ้นแล้วเดินไปสิ ฉันจะเย็..ดให้เดินไม่ได้เลย"

"..."