ก็อกๆๆๆ
เสียงเคาะห้องดังอยู่นานสองนานก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออก แต่เขาก็ยังเฝ้าเคาะอยู่อย่างนั้นจนข้อนิ้วมือเริ่มแดงและเจ็บขึ้นมาเล็กน้อย
" โลมา พี่เอง " สุดท้ายก็ต้องเปล่งเสียงเรียกออกมา พร้อมกับจับลูกบอดประตูหมุนก่อนจะพบว่ามันไม่ได้ล็อค
" ขอพี่เข้าไปหน่อยนะ " ว่าจบก็ถือวิสาสะเปิดประตูไม้สักสีทองอร่ามเข้าไปทันที
สายตาคมสาดส่องทั่วห้องสีขาวสีตกแต่งน่ารักเหมือนกับเจ้าของกลับพบแต่ความเงียบงัน สองเท้าก้าวไปยังโต๊ะไม้ที่เธอไว้เขียนหนังสือ มีหนังสือนิยายและตำราเรียนหลายเล่มวางไว้เป็นระเบียบแต่ที่สะดุดตาคมคือรูปถ่ายของเขาและเธอพร้อมด้วยพ่อเลี้ยงอดิศรที่ถ่ายด้วยกันเมื่อตอนไปทำบุญวันเกิดของเธอครั้งล่าสุดมันถูกใส่รอบสีขาวไว้อย่างดี พร้อมกับใต้กรอบรูปที่มีตัวอักษร my heart ปากหยักคลี่ยิ้มออกมาเบาๆทว่ามันกลับไปไม่ถึงดวงตาเพราะในนั้นมันดันมีแต่ความกังวลและกดดัน
" เข้ามาทำอะไรในห้องโลมา " เขาหันไปต
