Nakatulala ako sa canteen habang pinagmamasdan ang mga doctor at nurses na kumakain. Nakaupo lang ako sa mesa habang pinagmamasdan sila. Isang linggo na ang nagdaan at hito parin ako walag pinagbago.
Nandito parin sa puso ko si Khray, nandito parin siya. Ang pagmamahal ko sa kanya ay hindi nawawala.
"Oh, siya naman ang nasa utak mo?" nabalik ako sa wisyo ng marinig ang boses ni Mikay na ngayon ay nasa harapan ko na nakaupo.
"I can't forget him. Pakiramdam ko nawawasak ang puso ko kapag hindi ko siya iniisip. My days is empty without thinking him. I always dream him, everything about him and it makes me crazy," Napangiwi si Mikay dahil sa sinabi ko at hinawakan ang kamay ko.
"You can do it. Trust me you can," Mapait akung napangiti sa sinabi ito. Hindi ko alam kung kaya ko, ang daling
