เล่ห์สวาทกามเทพ

ตอนที่ 2 ผู้พันเหม NC18+

“คุณไปนั่งรอตรงนั้นก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจัดการให้ค่ะ คนดูถูกคนอื่นแบบนี้ ต้องเจอฉันค่ะ” อันทิกาเอ่ยบอกไปก็หันไปหากิตติทัตที่เดินเข้ามาหาหญิงสาวพอดี

ก่อนที่ทั้งสองจะทักทายกันด้วยความสนิทสนม และอันทิกาก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้กับกิตติทัตฟัง จนเหมราชที่มองอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร

“ทางเราต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับที่พนักงานของเราทำกริยาไม่เหมาะสมออกไป ทางเราจะจัดการตักเตือนและจะไม่ให้พนังานของเราทำแบบนี้กับคุณอีกครับ ขอโทษครับ ขอโทษค่ะ” กิตติทัตเดินเข้ามาขอโทษลูกค้าหนุ่มด้วยความสุภาพ ก่อนจะหันไปบอกแอร์และนักบินที่มีเรื่องให้ขอโทษลูกค้าคนนี้ตามเขา

“อืม ถือว่าให้แล้วๆกันไปก็แล้วกัน” เหมราชแกล้งพูดบอกไปเพราะเขายังไม่อยากจะเปิดเผยตัวตนของเขาตอนนี้ เพราะเขายังอยาจะรู้จักสาวสวยที่ช่วยเขาไว้อยู่

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณน้ำอิง ต้องไปจัดการพวกนี้ให้เรียบร้อยก่อน ยังไงไว้เจอกันที่งานแต่งงานเลยนะครับ” กิตติทัตเอ่ยบอกไปอย่างเป็นกันเอง เพราะเขาจะต้องไปงานแต่งของวีรภาพและนีน่าเพื่อนร่วมงานของเธออีก

“ค่ะ คุณกิตติทัต ขอบคุณนะคะ” อันทิกาเอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้มให้เป็นการขอบคุณ ก่อนจะมองชายหนุ่มที่เธอช่วยไว้เดินเข้ามาหา พร้อมกับว่าเขาในใจ คนอะไรตัวสูงชิบ

“ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ นี่ถือว่าผมให้เป็นการขอบคุณจากผมนะครับ” เหมราชพูดไปก็เอาสร้อยข้อมือที่เขาซื้อมาตอนไปเที่ยวทะเลให้กับเธอ

“ยินดีค่ะ ฉันจะใส่มันแน่นอนค่ะ งั้นขอตัวนะคะ ต้องไปรอรับน้องชายแล้วน่ะค่ะ” อันทิกาเอ่ยบอกไปด้วยรอยยิ้มก็รับสร้อยข้อมือมา ก่อนจะมองหน้าของชายหนุ่มอย่างสังเกต แต่เขาใส่แว่นตาสีดำบังไว้จึงทำหน้าไม่เห็นใบหน้าเต็มๆของเขา แถมหนวดก็ยังรกรุงรังอีก เธอจึงไม่ได้มองสังเกตอะไรเขาอีก

“ครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” เหมราชพูดบอกไปก็ยิ้มให้ ก่อนจะเดินมุ่งตรงไปที่สำนักงานของเขาที่อยู่ในสนามบิน เพราะเขาต้องไปจัดการกับพนักงานกลุ่มเมื่อกี้ให้หลาบจำ จะได้ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้

ณ ปัจจุบัน...

พอทุกคนรู้ว่าตัวจริงของเขาเป็นใครก็อึ้งกันไปเป็นแถว ก่อนจะขอโทษกันไปต่างๆนาๆ แต่เหมราชก็เด็ดขาดได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเขาตัดสินใจไล่ทุกคนที่มีเรื่องกับเขาเมื่อกี้ออกจากงานทันที

ส่วนเรื่องผู้หญิงที่มาช่วยเขา เขาก็ไม่ลืมที่จะถามว่าเธอเป็นใคร จนกิตติทัตไขข้อข้องใจให้เขาได้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือคนที่มาประสานงานกับบริษัทของเขาเรื่องตั๋วเครื่องบินนั่นเอง

“ทบทวนเรื่องไล่พนักงานออกหน่อยเถอะครับคุณเหม พวกเขาทำผิดแค่ครั้งเดียวเองนะครับ” จักรพงศ์เอ่ยขอร้องแทนพนักงานที่ถูกไล่ออก เพราะเหตุผลที่ดูแลบริการลูกค้าด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพ

“แค่ครั้งเดียวงั้นเหรอ แต่มันทำให้บริษัทของเราเสียชื่อเสียมากแค่ไหนคุณรู้ไหม ถ้าผมไม่ปลอมตัวไปเป็นลูกค้า คงไม่รู้ว่าพนักงานของเราทำตัวแย่ขนาดไหนกับลูกค้า ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีลูกค้ามาติเรื่องบริการของเรา อ่อ แล้วก็ทำโครงการอบรมพนักงานให้ผมด้วยนะ ผมจะมาฟังตอนประชุมครั้งหน้า ส่วนเรื่องผู้หญิงที่มาช่วยผมน่ะ คราวหน้าขอให้เธอมาประชุมกับเราด้วยนะ บอกว่าทางเรามีข้อเสนอเที่ยวบินให้พวกเขา อ่อ ย้ำว่าเธอคนนั้นต้องมา” เหมราชเอ่ยพูดไป พร้อมกับมองหน้าลูกน้องคนสนิทที่คอยช่วยเขาจัดการเรื่องบริษัทด้วยสายตาจริงจัง

“ครับคุณเหม แล้วคุณเหมจะเข้ากรมกี่วันครับ” จักรพงศ์เอ่ยถามไป เพื่อความมั่นใจว่าเขาจะมีเวลาในการสั่งทำโครงการอบรมพนักงานทันเวลาตามที่เจ้านายสุดโหดของเขากำหนด ไหนจะผู้หญิงที่เจ้านายเขาหมายถึงอีก เขาต้องติดต่อขอคิวงานกับเธออีก ไม่รู้เจ้านายจะทำเขาปวดหัวไปถึงไหน

“อาทิตย์หนึ่งมั้ง ผมต้องลงไปดูนายทหารรุ่นนี้เขาฝึกหลายวัน ถ้างานมีปัญหาอะไรก็โทรมาหาผมได้ตลอด แล้วก็ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ผมไม่ไล่ลูกน้องดีๆแบบคุณออกหรอกน่า” เหมราชพูดบอกไปแล้วยิ้มมุมปากใส่จักรพงศ์

“คุณเหมจะไม่เปลี่ยนชุดหน่อยเหรอครับ” จักรพงศ์ถามออกไป เพราะเจ้านายยังอยู่ในสภาพของหนุ่มมอซออยู่

“ไม่ล่ะ นายไปทำงานต่อเถอะ ฉันจะกลับบ้านแล้ว” เหมราชพูดบอกไปก็เดินออกมาทันที ปล่อยให้ลูกน้องหนุ่มมองตามหลังอย่างหนักใจ กับความติสแตกของเจ้านายที่ชอบทำอะไรที่ใครๆเขาไม่ทำกัน

ส่วนเหมราชก็เดินออกไปจากศูนย์สายการบินของตัวเองที่อยู่ในสนามบิน ก็เดินทางกลับคอนโดเพื่อจะไปเตรียมตัวออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆค่ำนี้

ด้านอันทิกาที่มารอน้องชาย ก็เห็นน้องชายฝาแฝดกำลังเดินเข้ามาหาเธออย่างเท่ๆ จนเธอนึกภูมิใจในตัวพ่อแม่ของเธอจริงๆที่คลอดลูกออกมาแต่ล่ะคนหน้าตาดีๆทั้งนั้น โดยเฉพาะพี่ชายคนโตของเธอที่ตอนนี้ไปเรียนต่อที่อิตาลี คนนั้นน่ะหน้าตาดีที่สุดในบ้าน

“คิดถึงเจ้จังเลย จุ๊บ จุ๊บ” น้ำน่านน้องชายสุดขี้อ้อน เดินเข้ามากอดพี่สาวแล้วหอมแก้มพี่สาวอย่างเคยชิน จนน้องชายอีกคนเอ่ยเตือนทันที

“ไอ้น่าน โตแล้วนะมึงยังหอมแก้มเจ้เป็นเด็กๆไปได้ ใครมาเห็นเข้าเดี๋ยวเขาก็คิดว่าเจ้เป็นแฟนมึงหรอก” น้ำเหนือพูดบอกไปก็มองน้องชายฝาแฝดโอบกอดพี่สาวอย่างรักใคร่

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เราน่ะมาให้เจ้หอมเลย ไม่ต้องอายหรอก มาเร็วๆเลย” อันทิกาพูดไปอย่างเอ็นดูน้องชายคนรอง เพราะน้ำเหนือก็ปากแข็งมาตั้งแต่เล็กจนโต ด้วยความที่เธออายุมากกว่าสองแสบแค่สี่ปี จึงทำให้เธอควบคุมดูแลสองคนนี้ได้อย่างดีมาตั้งแต่เด็กๆ

“ไม่เอาเจ้ อายเขาบ้างสิ กลับคอนโดได้แล้วไป ผมง่วงนอนจะตายอยู่แล้วเนี่ย ส่วนแกถือกระเป๋าไปเลยไอ้น่าน” น้ำเหนือบอกไปก็จูงมือพี่สาวออกไปทันที ส่วนน้ำน่านก็รีบลากระเป๋าตามพี่ชายและพี่สาวไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพากันกลับคอนโดของอันทิกา

“เหนือ น่าน เจ้รีดชุดเครื่องแบบให้เสร็จแล้วนะ อยู่ในตู้เสื้อผ้าห้องของแกสองคนนู้น แล้วก็อย่าลืมเตรียมของกลับกรมให้ครบล่ะ เดี๋ยวก็โดนทำโทษอีก” อันทิกาเอ่ยบอกน้องชายทั้งสองทันทีที่เข้ามาในห้องของเธอ เพราะเธอซื้อคอนโดที่มีสองห้องนอนไว้ เพื่อให้สองแสบนี่ได้มานอนด้วยตามคำบัญชาของพ่อและแม่ ที่สั่งให้เธอคอยดูแลทั้งสองตั้งแต่มาเข้าโรงเรียนนายร้อยจนตอนนี้ได้แยกเหล่ามาอยู่โรงเรียนทหารอากาศแล้ว และจะจบในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้วด้วย

“ขอบคุณครับเจ้ แล้วพรุ่งนี้เจ้จะไปส่งพวกผมไหม” น้ำเหนือเอ่ยถามออกไป เพราะส่วนใหญ่อันทิกาจะไปส่งพวกเขาไปเข้ากรมเสมอ

“ไปแน่นอนสิ เจ้ลางานมาเพื่อแกสองคนแล้วนิ กว่าจะได้เจอพวกแกอีกก็เป็นเดือน เพราะฉะนั้นเจ้ต้องไปส่งน้องรักของเจ้แน่นอน แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปกรมแต่เช้า ” อันทิกาเอ่ยบอกออกไปก็ยิ้มให้กับน้องชายทั้งสอง ก่อนจะเดินเข้าห้องของเธอไป ส่วนน้องชายทั้งสองก็พากันไปอีกห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ด้านเหมราชก็กำลังกอดคลอเคลียกับนางแบบสาวคู่ขาของเขาที่ควงกันมาเกือบสองเดือนแล้ว พร้อมกับมีกลุ่มเพื่อนๆร่วมดื่มฉลองกันจนเมามาย

“คุณเหมเมาแล้วนะคะ โยว่าเรากลับกันก่อนดีไหมคะ” โยสิตาที่รอจังหวะให้เหมราชเมาแบบสุดๆก็ยิ้มออกไปด้วยความร้ายกาจ เพราะวันนี้เธอจะต้องเก็บน้ำเชื้อของเหมราชไปให้หมอทำการผสมเข้ากับไข่ของเธอให้ได้ เพราะเธออยากจะเป็นลูกสะใภ้ของเจ้าของสายการบินเอสเทริน์ไทยแอรไลน์มานานแล้ว

“อืม ไอ้ไตร ไอ้กันต์ ฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องไปกรมว่ะ” เหมราชพูดบอกเพื่อนหนุ่มทั้งสองก็ลุกขึ้นโดยมีนางแบบสาวคอยพยุงเขาที่เดินโซซัดโซเซ

“รีบกลับไปอึบสาวล่ะสิมึง เบาๆหน่อยล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่มีแรง ฮ่าๆ” ไตรเทพเอ่ยแซวเพื่อนหนุ่มแบบขำๆ ก่อนจะมองเพื่อนหนุ่มเดินกอดกับนางแบบสาวออกไป

พอทั้งสองมาถึงคอนโดของเหมราชนางแบบสาวก็เริ่มจูบรุกชายหนุ่มอย่างทันทีที่ปิดประตูห้องได้ ก่อนจะพากันไปฟัดนัวเนียที่โซฟารับแขกภายในห้อง โดยเหมราชกำลังฟอนเฟ้นหน้าอกทั้งสองของหญิงสาวอย่างชอบใจ

“อืม อ้ะ อ้ะ คุณเหม ดูดเลยค่ะ อ้ะ อ้ะ โยชอบจัง ” โยสิตาบอกเหมราชไปก็กัดฟันอย่างเสียวกระสันกับความสนุกที่เหมราชกำลังปนเปรอให้กับเธอ เพราะก่อนเขาจะเข้ากรมทีไร เขามักจะจัดหนักจัดเต็มกับเธอตลอด แต่เธอก็ไม่ท้องเพราะไอ้ถุงยางเจ้าปัญหาที่เขาจะใส่มันทุกครั้งที่มีอะไรกับเธอ จึงเธอต้องหาแผนการมารีดน้ำเชื้อของเขาเพื่อเอาผสมเอง

“โอ๊ย คุณเหม อ่าส์ ซี๊ด โอ๊ย โอ๊ย เบาๆค่ะ อ้ะ อ้ะ” โยสิตาร้องครางบอกไปก็เอามือจับแขนของเหมราชไว้ เมื่อเขากำลังสอดใส่ตัวตนที่แข็งทื่อเข้ามาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

“อ่าส์ ผมซื้อตัวคุณมาเอา ก็ร่านให้มันสมราคาสิ อ่าส์ พรึบ พรึบ” เหมราชจับขาเรียวมาพาดไหล่ ก่อนจะเริ่มกระแทกซอยท่อนเอ็นใส่ร่องสาว พร้อมกับเอามือเค้นคลึงสองเต้าที่ไหวกระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทก

“ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ” เสียงเนื้อกระทบกันดังออกมาอย่างสะใจ ตามแรงกระแทกของเหมราชที่เวลาเมาแล้วเขามักจะมีอารมณ์รุนแรงกว่าปกติ

“โอ๊ย ดอใหญ่แน่นร่อง มันส์จริงๆค่ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ แรงอีกค่ะ เอาโยแรงๆ อ้ะ อ้ะ แตกใส่โยเลยค่ะ ” โยสิตาร้องขอไปก็ร่อนเอวสู้กับกับท่อนเอ็นใหญ่ที่กำลังกระแทกเข้ามาใส่เธอ ก่อนที่เขาจะจับเธอเปลี่ยนท่าไปอีกหลายๆท่า

“อ่าส์ ถึงฉันจะเมา ฉันก็ไม่โง่ ซี๊ด อย่าหวังว่าลูกฉันจะไปอยู่ในท้องของเธอ โยสิตา อ่าส์ ซี๊ด” เหมราชพูดไปอย่างหมดอารมณ์ ก่อนจะรีบกระแทกท่อนเอ็นเร็วกว่าเดิม

“ตับ ตับ ตับ ตับ ปึก อ่าส์” เหมราชกระแทกใส่ไป ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองใส่ถุงยางอนามัยแบบเต็มๆ

จากนั้นเขาก็เอาท่อนเอ็นถอนออกมาจากร่องสาว แล้วดึงถุงยางที่เต็มไปด้วยน้ำรักของเขาทิ้งไปบนโต๊ะข้างๆโซฟา จนนางแบบสาวมองอย่างตาลุกวาว