Amanda’s POV
Kinabukasan…
Napahikab ako at napainat-inat habang nakatayo rito sa may railing sa harapan ng apartment ko. Wala naman akong trabaho kaya puwede pa akong magpapetiks-petiks. Ang aga pero pero kita ko na si Aling Josie na nag-wawalis.
“Magandang umaga Aling Josie!” Bati ko rito. Kaagad naman itong napatingala saakin pero hindi ito bumati pabalik. Natawa nalang ako, hindi lang siguro niya ugali ang pagbati pabalik.
Inilibot ko ang tingin ko sa paligid. Ngayon lang ako nakatayo rito. Simpleng kalye lang naman ang makikita at medyo nasasanay na ako sa lugar.
Tumingin ako sa mga dumadaan-daan. Malawak naman ang kalye at malayang nakakadaan ang mga kotse ng hindi nasisikipan. IIlang lang naman ang dumadaan. Sa mga oras na ito ay malamang, papasok na ako ng trabaho, hayy gust
