Amanda’s POV
May kung sinong tinawagan si Magnus nang maposasan niya na ang dalawa saka pinaluhod sa lupa. Nang muli na itong tumingin saakin ay sunod-sunod akong napalunok dahil sa panunuyo ng lalamunan ko.
“Amanda, are you okay?! God! You’re bleeding!” Mabilis na lapit nito saakin.
Marahan lang akong tumango.
“M-Maraming salamat sa pagligtas sa’kin. A-Anong ginagawa mo rito?” Mahinang kausap ko saka napangiwi habang nakahawak sa ulo ko.
Mabilis ako nitong dinaluhan nang mapababa ang tingin ko. Hindi ko na alam ang mararamdaman ko dahil halo-halo na.
“Ako dapat ang magtanong niyan sa’yo. Anong ginagawa mo rito? I didn’t expect to see you here!”
Napahinga ako ng malalim at magsasalita pa sana ako nang biglang manlako ang paningin ko kaya napahawak ako kay Magnus para hindi tuluyan
