บทที่ 9 คนฉวยโอกาส

1432 Words

หลังจากวันนั้นอคินณ์ก็ไม่ได้เข้ามายุ่งกับเธออีก ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว เหมือนฝันยังคงไปกลับมหาวิทยาลัยโดยมีเติมบุญคอยรับส่ง ทว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้กลับเงียบและเหงามาก เพราะป้าอุ่นที่เริ่มสนิทกับเธอลากลับไปดูแลแม่ที่ป่วยที่ต่างจังหวัด และนี่คือเหตุผลที่วันนั้นอคินณ์ต้องไปรับเธอ แม่ของป้าอุ่นดันเข้าโรงพยาบาลกะทันหันทำให้เติมบุญต้องรีบพาป้าอุ่นกลับต่างจังหวัด และเติมบุญยังบอกอีกว่าอคินณ์เป็นคนอาสามารับเธอแทน ไม่ใช่เพราะเขามีน้ำใจ แต่เป็นเพราะเขาต้องการเอาตัวเธอไปให้คู่ขาฉีกหน้าต่างหาก ยิ่งคิดเหมือนฝันก็ยิ่งขุ่นเคืองและเธอนึกสาปแช่งชายหนุ่มในใจทุกคืน “เป็นอะไรไป” “หะ...หื้ม” เหมือนฝันสะดุ้งออกจากภวังค์เพราะเสียงเรียกของคนข้างตัว “เปล่าหรอก” “จริงเหรอ ไม่ใช่เพราะคิดถึงพี่คินณ์หรอกใช่ไหม” “หา ฉันบอกแล้วไงว่าฉันกับเขาไม่มีอะไรจริง ๆ” “คิก ๆ” “จริง ๆ นะ แค่รู้จักกันเฉย ๆ ไม่ได้มีเรื่องอย่างที่เธอคิดสักนิด” “เชื่อจ้าเชื่อ” มีนากระเซ้าแซวเพราะหลังจากที่เหมือนฝันนั่งรถสีแดงเพลิงคันนั้นกลับไป เธอก็ไม่รอช้าส่งข้อความไถ่ถามทันที และคำตอบที่ได้ก็มีแค่บอกว่าไม่มีอะไร แม้เธอจะเพิ่งเข้ามาเรียนปีนี้ปีแรก แต่ชื่อเสียงและโพรไฟล์ดีเลิศของอคินณ์และกลุ่มเพื่อนต่างเป็นที่โด่งดังจนคนรู้จักโดยทั่ว ลูกชายเพียงคนเดียวของสามตระกูลใหญ่ ใครบ้างจะไม่รู้จัก อคินณ์เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังหลายแห่งทั้งในและต่างประเทศที่มีมูลค่ามากกว่าหมื่นล้าน ยังไม่รวมธุรกิจอื่น ๆ ที่ทวีทรัพย์สกุลเข้าถือหุ้นอีก ธามไทก็ทำธุรกิจเกี่ยวกับการนำเข้าและส่งออกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ยึดครองส่วนแบ่งทางการตลาดมากกว่าครึ่งของประเทศ และคนสุดท้ายอย่างแดเนียล เจ้าพ่ออุตสาหกรรมวงการบันเทิงที่มีชื่อเสียงและแทบเรียกได้ว่าสื่อในประเทศแทบจะอยู่ในกำมือของเขา นอกจากฐานะแล้วทั้งสามยังมีหน้าตาโดดเด่นจนเป็นที่สนใจของคนทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย และแม้จะมีคนมากมายหมั่นไส้พวกเขา แต่จะทำอะไรได้ในเมื่ออำนาจของทั้งสามมันมากมายเสียขนาดนั้น เหมือนฝันหรี่ตามองท่าทางมีเลศนัยของเพื่อนสนิทก่อนจะส่ายหน้าเนือย “อย่าไปสนใจเลย บ้า ๆ บอ ๆ” นายน์ที่นั่งอยู่ถัดจากมีนาชะโงกมาบอกเสียงเบาแต่เพราะเจ้าตัวเล่นพูดต่อหน้าต่อตา มีนาจะไม่ได้ยินได้ไง “เอ๊ะ นายว่าใครยะ” “ใครร้อนตัวก็คนนั้นแหละ” “นี่แหนะ” มีนาลงโทษขั้นเด็ดขาด เธอจั๊กจี้เอวของนายน์ทำเอาร่างสูงใหญ่สะดุ้งโหยงเพราะเป็นพวกบ้าจี้ แต่ใช่ว่าชายหนุ่มจะยอมให้อีกคนแกล้งกันฝ่ายเดียว ท่อนแขนแข็งแรงตามประสาคนออกกำลังกายเอื้อมมาจั๊กจี้มีนาเพื่อเอาคืน โดยมีเหมือนฝันคอยจับร่างเล็กของมีนาเป็นการร่วมมือ “รุมฉันเหรอ” “เธอแพ้แน่ยัยตัวแสบ “อ๊ะ ฮ่า ๆ หยุดนะ” มีนาดิ้นเร่าสลับหัวเราะเสียงดังได้ไม่กี่นาทีอาจารย์ประจำวิชาก็เข้ามา เหมือนฝันจึงยอมปล่อยให้มีนากลับไปนั่งดี ๆ “ฝากไว้ก่อนเถอะ” มีนามองคาดโทษสองเพื่อนสนิทก่อนจะพูดเสียงเข้มทั้งที่ตัวเองยังนั่งหอบ เหมือนฝันมองร่างเล็กกับเพื่อนอีกคนอย่างสงสัย เพราะไม่รู้ว่าจั๊กจี้กันอีท่าไหน มีนาถึงไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของนายน์เสียได้... ... เหมือนฝันที่ยิ้มร่ากลับมาจากมหาวิทยาลัยเพราะอธิปบอกว่าจะกลับมาวันนี้ แต่รอยยิ้มของเธอก็เป็นอันต้องเจื่อนลง เมื่อเลขานุการของอธิปโทรมาแจ้งว่าปัญหาที่ต้องจัดการดันยุ่งยากกว่าที่คิด และหลังจากนี้ก็ยังไม่มีกำหนดการกลับมาด้วย... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอต้องการความรักของพ่ออยู่หรือเปล่า เมื่อได้มาอยู่กับเขาแค่ไม่กี่เดือนจึงได้รู้สึกสนิทกันรวดเร็วขนาดนี้ และไม่ใช่เพราะแค่ความสนิทสนมแต่ที่เธออยากให้อธิปกลับมาเร็ว ๆ เพราะจะได้วางใจว่าอคินณ์จะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีก บางครั้งเหมือนฝันอยากฟ้องใจจะขาด แต่เมื่อนึกได้ว่าความสัมพันธ์พ่อลูกที่ดูจะไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เธอก็ไม่ควรไปทำให้มันแย่ลงไปอีก เฮ้อ... โทรศัพท์กลางเก่ากลางใหม่ถูกวางไว้ข้างตัว มือเล็กยกขึ้นก่ายหน้าผากอย่างกลัดกลุ้ม แม้หลายวันมานี้อคินณ์จะไม่ได้มากลั่นแกล้งหรือหาเรื่องเธออีก แต่มันไม่ได้ทำให้เหมือนฝันสบายใจเลยสักนิด เพราะเขาเป็นพวกผีเข้าผีออกอยู่แล้ว ไม่แน่ว่าช่วงที่เขาเงียบหายไปนี้ อคินณ์อาจจะกำลังคิดแผนการเพื่อมารังแกเธออยู่ก็ได้ “มองโลกในแง่ดีไว้ฝัน” เหมือนฝันให้กำลังใจตัวเองและคิดว่าลงไปดื่มนมสักแก้วก่อนนอนคงช่วยให้ใจสงบลงได้ แต่ในตอนที่ทำทุกอย่างเรียบร้อยและกำลังจะกลับขึ้นห้องตัวเองก็พบกับร่างสูงใหญ่ที่เธอไม่ต้องการเจอหน้าพิงประตูห้องครัวมองกันอยู่ก่อนแล้ว เหมือนฝันจะไม่หวั่นใจเลยถ้าหากสายตาที่เขามองมาไม่ได้เต็มไปด้วยความต้องการ ไหนจะกลิ่นเหล้าที่โชยออกมาทั้งที่อยู่ห่างกันเป็นเมตร อคินณ์ไล่สายตามองคนตรงหน้าอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่เมื่ออีกฝ่ายสวมใส่เพียงเสื้อยืดตัวใหญ่และบางเบา เมื่อเห็นสายตาสื่อความหมายสองมือเล็กก็รีบยกขึ้นปิดหน้าอกตามสัญชาตญาณ และท่าทางราวกับเหยื่อตัวน้อยแบบนั้นมันสร้างความพอใจให้กับหมาป่าเจ้าเล่ห์เหลือเกิน “คะ...คุณจะเดินเข้ามาทำไม” อคินณ์สาวเท้าเข้ามาใกล้ เหมือนฝันพยายามถอยหนี เสียงหวานถามอย่างหวาดระแวงแต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงรอยยิ้มร้ายที่จุดขึ้นมุมปากหยัก และท่าทางแบบนั้นมันทำให้เหมือนฝันคิ้วกระตุกเพราะรับรู้ถึงความชั่วร้ายที่อีกฝ่ายแสดงออกผ่านสีหน้า “แค่จะกินน้ำ” กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาเป็นหลักฐานชั้นดีว่าชายหนุ่มดื่มไปมากแค่ไหนแต่เสียงที่ออกมากลับนิ่งกว่าที่คิด “อะ...อื้ม ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อน” เหมือนฝันตัดบทเพราะไม่ต้องการอยู่ในสถานการณ์แปลกประหลาด แต่ไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้เดินหนีร่างสูงใหญ่ก็มาขวางหน้ากัน ทั้งยังใช้สองแขนยันผนังทำให้เธอหมดทางหนีโดยปริยาย “คุณจะทำอะไร” เสียงหวานแข็งห้วนแต่กรงขังมนุษย์กลับไม่มีท่าทีจะถอยออกไปเลยสักนิด ยิ่งเห็นสายตาที่มองมาเหมือนฝันก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “ปล่อย ฉันจะไปนอนแล้ว” “อื้ม” แม้จะตอบรับแต่อคินณ์กลับไม่ขยับสักแอะ ไม่พอแค่นั้นร่างกายใหญ่โตยังทาบลงมาบดเบียดจนเหมือนฝันร้อนวาบไปทั้งร่างกายอย่างที่ไม่เคยเป็น เช่นเดียวกับอคินณ์ที่รับรู้ถึงความอ่อนนุ่มของหน้าอกคนตรงหน้า ผลั่ก เหมือนฝันผลักร่างใหญ่ออกอย่างแรงเพราะไม่ต้องการให้เธอและเขาสองคนใกล้ชิดเกินสมควร “ทำบ้าอะไรของ อื้อ” ไม่ทันจบประโยค คนตัวสูงก็โน้มลงมาประทับริมฝีปากทั้งยังดูดดื่มจนเหมือนฝันหายใจไม่ทัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อคินณ์ดื่มไปก่อนหน้านี้หรือเปล่าทำให้เขาอยากจูบปากแดง ๆ นั่น มือหนาช้อนต้นคอให้รับรสจูบที่เขาส่งไป พร้อมกับมือใหญ่อีกข้างที่เลื่อนลงไปบีบเคล้นสะโพกสวย ทำเอาเหมือนฝันตัวสั่นระริก เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามและไม่เคยมีใครสัมผัสร่างกายเธอมากเท่านี้มาก่อน ริมฝีปากนิ่มหยุ่นถูกดูดดึงอยู่นานกว่าเหมือนฝันจะตั้งสติขึ้นมาได้ เธอรวบรวมแรงที่ยังเหลืออยู่ ก่อนจะผลักคนฉวยโอกาสอย่างแรงจนอคินณ์ถอนเซไปหลายก้าวและเธอไม่ปล่อยให้เขาตั้งตัว ฝ่ามือเล็กฟาดใส่ข้างแก้มอีกคนเต็มแรง เพียะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more