“พี่คินณ์นี่ขยันมากเลย”
“อะไร”
“ก็เล่นมารับมาส่งเธอทุกวันแบบนี้”
“ยังไงเขาก็ต้องมามหาลัยอยู่แล้วนี่”
เหมือนฝันเลิกปฏิเสธหรือแก้ตัวจากมีนาแล้ว เพราะไม่ว่าเธอจะพูดแค่ไหนเพื่อนก็ไม่ยอมเชื่อ อีกอย่างอคินณ์ก็เล่นมารับมาส่งเธอตลอดทั้งเดือน ทั้งยังเล่นใหญ่ด้วยการจอดที่หน้าคณะทุกครั้งด้วย
กลุ่มคนที่ซุบซิบเรื่องเหมือนฝันก็ค่อย ๆ ซาลงพร้อมกับบางส่วนที่เริ่มพูดว่าเธอคือตัวจริงของเขา ทั้งที่ความเป็นจริงไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด
“พี่ปีสี่ที่ไหนเขามาเรียนกัน อีกอย่างได้ยินว่าพี่คินณ์เริ่มเข้าไปทำงานเรียนรู้งานที่บริษัทแล้วนี่”
“งั้นเหรอ” ทั้งที่อยู่กับอคินณ์แต่เธอกลับไม่รู้อะไรเลย อีกอย่างบริษัทคุณลุงก็อยู่คนละฝั่งกับมหาวิทยาลัย ทำไมอคินณ์ถึงได้มาตามรับตามส่งเธอล่ะ
ปรื้ดด !
“นั่นไงพูดถึงก็มาเลย”
รถยนต์สีแดงเพลิงกลายเป็นสิ่งคุ้นตาเธอไปแล้ว เหมือนฝันขึ้นไปนั่งบนรถแต่ที่แตกต่างออกไปคือมีอีกคนหนึ่งท
