บทที่ 5 บาดแผล

1201 Words

ไม่รอให้ยัยเด็กกาฝากต่อว่าเขา อคินณ์คว้าแขนเรียวก่อนจะกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวเองอย่างแรง แต่เพราะเศษกระเบื้องที่แตกกระจายอยู่ด้านล่างทำให้ฝ่าเท้าขาวเหยียบมันเข้าเต็มเปา “โอ๊ยย !” “ตายแล้ว ! รีบไปเอากล่องยามาเร็ว” ป้าอุ่นรีบตะโกนบอกสาวใช้อีกคนให้ไปนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เธอ เหมือนฝันเจ็บจนน้ำตาคลอ ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มแน่นเพื่อสะกดกลั้นหลายอารมณ์ที่กำลังตีรวน ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำสีใสตวัดมองร่างสูงอย่างตัดพ้อ แต่อคินณ์กลับไร้ท่าทีเห็นใจ มือหนากำรอบต้นแขนเรียวไว้แน่นจนเหมือนฝันเจ็บไปถึงกระดูก ไม่ว่าเธอจะพยายามรั้งแขนตัวเองกลับมาเท่าไร อีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยและไม่สนใจด้วยว่าเธอจะเจ็บช้ำกับการกระทำนี้มากแค่ไหน “กล่องยาได้แล้วค่ะ” “คุณหนูปล่อยคุณฝันก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าจะทำแผลให้เอง” ตาคมเหลือบมองฝ่าเท้าขาวที่มีเลือดซึมออกมาจนเปื้อนพื้นหินอ่อนด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะผลักร่างเล็กให้ออกห่างทำเอาเหมือนฝันเกือบล้มหน้าคะมำถ้าไม่ได้ป้าอุ่นเข้ามาประคองไว้ก่อน “สำออยฉิบหาย” เหมือนฝันไม่กล้าเงยหน้าสบตาคนใจร้าย ถ้าหากเป็นเวลาอื่นเธอคงเท้าสะเอวและทวงศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยอ่อนและกลัวคนตรงหน้าจากใจจริง “ค่อย ๆ เดินนะคะ” ป้าอุ่นพยุงเธอไปนั่งเก้าอี้แต่ไม่ทันจะได้หย่อนก้นเสียงเข้มก็ขัดขึ้นมาก่อน “เสียอารมณ์เป็นบ้า” สิ้นเสียงอคินณ์ก็หยัดกายเต็มความสูงก่อนจะเดินออกจากบ้านไป “เจ็บหน่อยนะคะ” “อ๊ะ” เหมือนฝันร้องเสียงหลงเมื่อแอลกอฮอล์สัมผัสบาดแผลและมันสร้างความเจ็บแสบไปถึงก้านสมอง ใช้เวลาหลายนาทีกว่าป้าอุ่นจะทำแผลให้เธอเสร็จ พร้อมกับสาวใช้คนอื่นที่ทำความสะอาดเศษกระเบื้องจนเสร็จเรียบร้อย “แต่ก่อนคุณหนูไม่ได้เป็นอย่างนี้หรอกนะคะ แต่เพราะเรื่องของผู้ใหญ่ที่ปลูกฝังให้เด็กบิดเบี้ยว คุณหนูเลยกลายเป็นพวกอารมณ์ร้าย” ป้าอุ่นพูดถึงคุณหนูของตัวเองด้วยรอยยิ้มบางเบา หวังจะให้เหมือนฝันเข้าใจการกระทำของชายหนุ่ม ร่างเล็กไม่คิดตอบรับ เธอทำเพียงยิ้มบางเบากลับไป เหมือนฝันไม่รู้หรอกว่าแต่ก่อนอคินณ์จะเป็นอย่างไร และตั้งแต่ที่ได้เจอกันเขาก็ทำตัวใจร้ายใส่เธอสารพัด ทั้งที่เหมือนฝันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองไปทำอะไรให้เขา และเหมือนฝันรู้สึกได้เลยว่าการใช้ชีวิตต่อไปของเธอคงไม่ง่ายแล้ว... ... “หน้าบึ้งมาเชียวนะมึง” “นั่นดิ ไหนว่าวันนี้ไม่ออก” ดินแดนกับธามไท สองเพื่อนสนิทที่เปิดโต๊ะนั่งควงสาวอยู่ก่อนแล้วทักทายคนมาใหม่ที่เดินหน้าบึ้งมาแต่ไกล “หิวเหล้า” อคินณ์ตอบเสียงห้วนก่อนจะกระดกเหล้าที่มีคนชงเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว “ดูท่าจะอารมณ์เสียจริง ๆ ว่ะ” ดินแดนส่ายหน้าให้กับท่าทางของเพื่อนสนิท ก่อนจะหันกลับมาสนใจดาวคณะที่อิงแอบอยู่ข้างกาย “ไม่เรียกสาวมาสักคนเหรอ” ธามไทถามขึ้นบ้างเมื่อผ่านไปหลายนาทีอคินณ์ก็เอาแต่นั่งกระดกเหล้าไม่หยุด “ไม่มีอารมณ์” “คินณ์ขา” “หึ เข้ามาหาขนาดนี้กูจะรอดูว่าจะมีอารมณ์ไหม” ธามไทหัวเราะในลำคอเมื่อ แอนนา หญิงสาวที่อคินณ์ควงอยู่บ่อย ๆ เข้ามานั่งเคียงข้าง และไม่ใช่แค่นั้นเพราะคนมาใหม่ยังเอาหน้าอกที่แทบทะลักเดรสตัวสั้นเบียดต้นแขนของเพื่อนเขาอยู่ “ดีใจจังที่ได้เจอคินณ์” แอนนาพูดเสียงหวานเอาใจ ทั้งยังออดอ้อนชายหนุ่มที่ไม่พูดอะไรสักคำ “วันนี้ไอ้คินณ์มันอารมณ์ไม่ค่อยดี ช่วยมันหน่อยสิ” ธามไทบอกคนมาใหม่ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มสีอำพันลงคอ “หื้ม ถ้าอย่างนั้นเราไปหาอะไรสนุก ๆ ทำดีไหม” แอนนาไม่พูดเปล่า เล็บยาวที่ถูกตกแต่งตามสมัยกรีดแผงอกแกร่งอย่างยั่วยวน หญิงสาวเอนตัวเข้ามาใกล้จนร่างกายสัมผัสกันอย่างเย้ายวน “เอาแล้วเว้ย” ดินแดนที่กำลังนัวเนียสาวข้างกายแต่เมื่อได้ยินประโยคสื่อความหมายอย่างโจ่งแจ้งก็นึกสนุกไม่น้อย “เอาสิ” ในเมื่อเจ้าตัวเสนอมาขนาดนี้แล้วอคินณ์ก็จะสนองกลับไปหน่อยแล้วกัน แก้วเหล้าถูกวางลงที่เดิมก่อนที่มือหนาจะโอบรอบเอวบางพร้อมกับบีบเคล้นมัน ปากหยักประกบจูบหญิงสาวข้างกายอย่างดูดดื่มซึ่งแอนนาก็เปิดปากต้อนรับอย่างคุ้นเคย จะว่าไปก็นานแล้วที่ไม่ได้ขึ้นเตียงกับอคินณ์ทำเอาแอนนาคิดถึงบทรักแสนร้อนแรงจนเนื้อเต้น “อะ คินณ์ แอนอายนะ” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่แอนนากลับจับมือร้อนจัดมาสัมผัสหน้าอกใหญ่ของตัวเองทั้งยังบังคับให้เขาบีบมันอีกตั้งหาก “ไอ้สัตว์ แล้วบอกไม่มีอารมณ์” ธามไทส่ายหน้าเมื่อทั้งสองแทบจะเล่นหนังสดให้เขาได้ดูอยู่แล้ว ทั้งยังไม่มีท่าทีจะอายเลยสักนิด “แม่ง เอาทำกูมีอารมณ์ตามไปด้วยเลยว่ะ” ดินแดนยกยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มลงไปซุกไซ้ต้นคอสาวที่ควง แต่ไม่ทันที่ความร้อนแรงของอคินณ์จะมากไปกว่านี้มือหนาก็ผลักร่างของคนที่คร่อมบนตักออก “ทำมะ...” “ฉันจะกลับแล้ว” อคินณ์บอกปัด ๆ ก่อนจะเดินออกไป จะให้บอกได้ไงว่าสีหน้าตัดพ้อและน้ำตาคลอเบ้าของยัยเด็กกาฝากมันเอาแต่กวนใจเขาอยู่ได้ !! อคินณ์บึ่งรถกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ต่างจากทุกครั้งที่เขาจะกลับไปยังคอนโดมิเนียมส่วนตัว ภายในบ้านเงียบสงัดเพราะกลุ่มแม่บ้าน สาวใช้ และคนสวนจะอยู่ที่บ้านหลังเล็กด้านหลัง ทำให้บ้านหลังใหญ่มีเพียงหญิงสาวที่อคินณ์เรียกว่ากาฝากนอนหลับอยู่ด้านบน และเมื่อคิดว่าตอนนี้ไม่มีบิดาคอยคุ้มกะลาหัวเธอ มุมปากก็จุดยิ้มร้าย... เหมือนฝันตื่นขึ้นกลางดึกเพราะรู้สึกปวดฝ่าเท้าบริเวณที่ถูกเศษกระเบื้องบาด ยังดีที่ป้าอุ่นเตรียมยาแก้ปวดเอาไว้ให้ก่อนเข้านอนเธอจึงยังทนไหว เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เหมือนฝันไม่ได้เล่าให้คุณลุงฟังเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นห่วง และเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็อดโกรธอีกคนไม่ได้ ทั้งที่ปกติอคินณ์ไม่ค่อยมาที่นี่แท้ ๆ แต่พอคุณลุงไม่อยู่เขาก็กลับมาที่บ้านทันที ทั้งยังมีจุดประสงค์ชัดเจนว่ามาเพื่อกลั่นแกล้งเธออีกต่างหาก “เฮ้อ...จะทำยังไงดีนะ” มือเล็กยกขึ้นก่ายหน้าผากอย่างเหนื่อยใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more