พบรักที่ปลายรุ้ง

6.พยายามบอกความจริง

"อะ อาบได้ค่ะ เอาถุงพลาสติกครอบไว้แล้วอาบในอ่างเอา ไม่ใช้ฝักบัวค่ะ กำลังจะล้างแผลค่ะ พอดีได้ยินเสียงดังเลยเข้าไปหลบที่ห้องน้ำอีกรอบ" คนตัวเล็กพูดจาประสาซื่อ

"ฟู่ว์" เสียงคนตัวโตถอนหายใจอย่างโล่งอก

"เฮียเอง เฮียขอโทษที่ทำเสียงดังตกใจมากเลยใช่มั๊ย" แดนไตรพูดพร้อมกับลูบผมให้คนตัวเล็กเบา ๆ ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดจนแทบจะจมหายไปในท้องของเขา และจูบที่หน้าผาก ระเรื่อยมาถึงปลายจมูกของคนตัวเล็ก แต่คนตัวเล็กได้เอียงหน้าหลบเล็กน้อย ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่แล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

"หิวหรือยัง กินข้าวกัน กินข้าวเสร็จจะได้ล้างแผล ล้างแผลเสร็จก็จะได้กินยา กินยาเสร็จก็จะได้นอนพักผ่อน แผลจะได้หายเร็ว ๆ เข้าใจมั๊ยเจ้าชิวาว่าน้อย" แดนไตรเหลือบตาไปมองเกมเป็นเชิงสัญญาณบอก

"อาหารพร้อมแล้วครับ เชิญที่โต๊ะอาหารครับ" เกมยกยิ้มมุมปากกุลีกุจอเดินล่วงหน้านำเจ้านายหนุ่มซึ่งกำลังกระเตงอุ้มสาวเจ้าในท่าอุ้มลูกไปที่โต๊ะอาหารทำเอาเหล่าบอดี้การ์ดหน้าชาหนูแดงไปตาม ๆ กัน

"อะนี่กินเยอะ ๆ แผลจะได้หายไว ๆ อร่อยเท่าเฮียทำให้กินมั๊ย ท่าจะไม่อร่อย วันหลังเดี๋ยวเฮียทำให้กินเอง" แดนไตรพูดเองเออเองจบเองนักเลงพอ

"อร่อยค่ะ แค่ข้าวไข่เจียวก็อร่อยแล้ว" หญิงสาวพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมาทำเอาอีกคนถึงกับกลืนข้าวไม่ลง 《นี่คุณหนูของฟาร์มกินแค่นี้เองเหรอแม่คุณของเฮียเอ๊ย เฮียจะไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว》

"อึ่ก (เสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่เพื่อกลั้นก้อนสะอื้น)....อร่อยก็กินเข้าไปเยอะ ๆ จะได้แข็งแรงเร็ว ๆ" แดนไตรพูดมันออกมาจนได้หลังจากที่จุกในอกอยู่นาน

เหล่าบอดิการ์ดที่ได้ยินถึงกับจุกอกสงสารคนตัวเล็กและเจ้านายไปตาม ๆ กัน จึงออกมาอยู่ข้างนอกเพื่อปลดปล่อยอารมณ์บางอย่าง

"กูไม่เคยเห็นนายเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย กุสงสารนายว่ะ ถึงนายจะดุแต่นายก็ใจดีมีน้ำใจกับพวกเรามากนะเว๊ย กุกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาทำให้นายเจ็บหนักว่ะ" นิวโพล่งขึ้นอย่างอดใจไม่ไหว

"แล้วมึงไม่คิดในทางกลับกันบ้างเหรอว๊ะว่านายนั่นแหละที่จะทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเจ็บหนักได้เหมือนกัน" โจกล่าวหักล้างความคิดนิวบ้าง

"เรื่องของเจ้านายพวกเอ็งไม่ต้องยุ่งหรอก หน้าที่ของพวกเอ็งคือรักษาความปลอดภัยให้นายก็พอ ถ้าเอ็งรักนายอย่างที่พูดก็รักษาความปลอดภัยให้นายและคนที่นายรักให้ดีก็แล้วกัน ส่วนเรื่องอื่นก็สุดแท้แต่เวรกรรมที่เคยทำร่วมกันมาก็แล้วกัน" เกมกล่าว

ทางด้านแดนไตร

หลังจากกินอาหารเสร็จแดนไตรทำท่าจะช้อนอุ้มสาวเจ้ากลับไปที่ห้องเพื่อทำแผล แต่ถูกสาวเจ้าเบี่ยงตัวหลบ

"ทำไม?" แดนไตรถามขึ้นอย่างน้อยอกน้อยใจ

"หนูเดินเองได้ ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรแล้ว แผลเริ่มแห้งแล้ว อีกอย่างหนูอายพี่ ๆ พวกนั้น" ปลายรุ้งก้มหน้างุดพร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มบอดี้การ์ด

"หึหึ อายทำไม? (ต่อไปมีเรื่องต้องให้อายมากกว่านี้อีก) ประโยคหลังพูดในใจ แดนไตรรู้สึกใจชื้นขึ้นมานิดนึงที่สาวเจ้าไม่ได้ปฏิเสธเพราะรังเกียจตนเอง

"พรึ่บ" เขาช้อนอุ้มกระเตงคนตัวเล็กในท่าลิงอุ้มแตง..อีกแล้ว!..เพื่อพาสาวเจ้าไปล้างแผลที่ห้องนอน เขาบรรจงวางสาวเจ้าที่ขอบเตียง และเขานั่งคุกเข่าที่พื้นและล้างแผลให้คนตัวเล็กอย่างชำนิชำนาญเหมือนทุกครั้ง ซึ่งการกระทำของแดนไตรอยู่ในสายตาและถูกบันทึกไว้ในกล้องวิดีโอของเกมทั้งหมด เกมกดส่งวิดีโอ

ทางด้านแดนไตรหลังจากล้างแผลเสร็จก็ให้สาวเจ้ากินยา หลังจากกินยาสาวเจ้าก็เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยต่างกับอีกคนที่เอาแต่จ้องหน้าสาวเจ้าไม่วางตา

"ปลายรุ้ง เฮียมีอะไรจะบอก เฮียเป็นลูกเจ้าของฟาร์มดวงเดือน พอจะคุ้น ๆ ชื่อนี้บ้างมั๊ย? ฟาร์มของเราอยู่ติดกัน พ่อของเราเคยมีเรื่องบาดหมางกัน แต่แปลกนะ ทำไมเราไม่เคยพบกันสักครั้ง หรือว่าเราจะเคยเจอกันตอนเด็ก ๆ แล้วจำกันไม่ได้ เฮียเองก็มาเรียนที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่จบประถม หลังจากจบมมัธยมปลายก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอก แล้วก็ต่อโทที่นั่นเลย แล้วปลายล่ะ พอจะนึกอะไรออกเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัวของเราสองคนได้บ้างมั๊ย?" แดนไตรเผลอเงยหน้านึกเรื่องราวในอดีตเพื่อเล่ากระตุ้นความจำให้น้องน้อย

"ปลาย ปลายรุ้ง." แดนไตรเรียกคนตัวเล็กแต่ไม่มีสัญญาณตอบกลับจึงหันกลับไปมองพบว่าคนตัวเล็กได้หลับคาโทรศัพท์มือถือไปแล้ว แดนไตรนึกขำจึงได้ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานแล้วโพสต์โซเชียลโดยไม่ลืมที่จะเบลอร์หน้าคนตัวเล็กให้ด้วย โดยใช้แคปชั่นว่า

#หลับคามือถือแต่ก็รักนะ#คนของใจ

หลังจากโพสต์ไปได้ไม่นานก็มียอดไลค์ยอดวิวถล่มทลาย

สายเรียกเข้าจากแดนชล

แดนไตร: ครับพี่ชาย

แดนชล: เป็นการเปิดศึกรึเปล่า

แดนไตร: ก็ประมาณนึง

แดนชล: น้องจะลำบากใจนะเว้ยนั่นก็พ่อ แล้วนายล่ะได้เป็นอะไรกับเค้าหรือยัง

แดนไตร: ยัง กำลังหาวิธีให้ยอมอยู่

แดนชล: นายก็พูดไปเรื่อย

แดนไตร: พูดจริง ก็เฮียไม่ให้บังคับขืนใจ ผมก็กำลังทำให้ยอมอยู่นี่ไง

แดนชล: เออ...อย่าปากดีไปน้ำตาตกอย่ามาชวนกินเหล้าย้อมใจละกัน

แดนไตร: จะพยายามไม่ให้มีวันนั้น

แดนชล: ดี ดูแลตัวเองด้วย แล้วก็ดูแลหัวใจตัวเองให้ดีด้วยเหมือนกันอย่าทำหลุดมือล่ะ เดี๋ยวใจหาย

แดนไตร: มุกฝืดว่ะ แต่ได้ใจมากเลยพี่ชาย

แดนชล: เออ แค่นี้แหละ บาย

แดนไตร: บายครับ

ติ๊ด แดนชลกดวางสาย