EP.28 คนที่ต้องเดินจากไป
หลังจากที่นั่งกินคนเดียวไปสักพัก ด้วยความเหงาและบวกกับบรรยากาศรอบ ๆ มันยิ่งทำให้รู้สึกกินอะไรไม่ค่อยลงสักเท่าไร สุดท้ายโซลเมทก็เลิกกิน และดับไฟในเตาก่อนจะเก็บขยะวางเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ เพราะกลัวว่าจะโดนพี่ชายจอมเนี้ยบดุเข้าอีก
พอเดินกลับเข้ามาในห้อง เฟรนด์ชิปนั่งอ่านหนังสือของเขาเงียบ ๆ ภายในห้องไม่มีเสียงโทรศัพท์ เสียงเพลง หรืออะไรเลยนอกจากเสียงกระดาษที่เปิดทีละแผ่น ๆ อย่างช้า ๆ
โซลเมทเดินย่อง ๆ เข้ามาในห้อง ความเงียบยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไม่น้อยเลย แม้ว่าเธอจะรู้จัก
เฟรนด์ชิปมาตั้งแต่จำความได้ แต่เธอก็ไม่เคยใกล้ชิดเขาขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่เคยรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว เวลาส่วนตัว มากเท่าตอนนี้เลยเหมือนกัน
"จะกลับเลยไหม จะได้ไปส่ง" ร่างสูงเอ่ยถามเธอทั้ง ๆ ที่สายตายังคงอ่านหนังสือในมือต่อไปอย่างสงบนิ่ง
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวโซลกลับรถแท็กซี่เอาก็ได้" โซลเมทต
