EP.18 ฝืนตัวเอง
"มึงบ้าปะเนี่ยไอ้โซล ?"
"มึงเคยเกือบติด F วิชาคณิตแต่อยากเรียน บริหารเนี่ยนะ ?" ฟาเรนมองดูใบสมัครของเพื่อนตัวเองพร้อมกับส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วยเลยแม้แต่นิด
"กูไม่ได้เคยติด F ซะหน่อย..ตอนนั้นแค่อ่านหนังสือไม่ทันเฉย ๆ " โซลเมทแย้งกลับไปทันที เพราะเธอรู้สึกอายที่ฟาเรนไฮต์เล่นเผาเธอต่อหน้าพี่เฟรนด์ชิปแบบนี้
"มึงโง่คณิตจะตาย 7+3 มึงยังต้องจิ้มเครื่องคิดเลขอยู่เลยอะ" ฟาเรนยังคงพล่ามไม่ยอมหยุด
"…" ร่างบางกำหมัดแน่นจ้องหน้าเพื่อนรักเพื่อนแค้นด้วยความอาฆาต ถ้าไม่ติดว่าเฟรนด์ชิปอยู่ตรงหน้าเธอคงยกเท้าถีบยอดหน้าฟาเรนไปแล้วจริง ๆ
"ก็กูบอกว่ากูชอบไง... กูอยากเรียนคณะนี้... มันหนักหัวมึงรึไงฮะ" โซลเมทดึงใบสมัครของเธอคืนและจ้องหน้าฟาเรนด้วยแววตาที่ดุดัน
"มันไม่หนักหัวกูหรอก หนักหัวมึงเองนั่นแหละ" ฟาเรนดีดหน้าผากของโซลเมทเบา ๆ
"จริง ๆ กูก็ไม่ได้อยากเสือกหรอกครับ... แต่แค่อยากเตือนว่
