“หมอต่อไง หรือจะเรียกผัวขาก็ได้นะ หมอต่อบอกรึยังว่าไม่ชอบคนดื้อ” เขาถามเสียงห้วนในท้ายประโยค
“ไม่ชอบก็เรื่องของหมอต่อ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอบอกเขาแล้วขยับเก้าอี้ตัวเองออกห่างเก้าอี้ของคนที่นั่งข้างๆ
“ต้องให้ทำอวดคนในร้านอาหารไหม จะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกันมานิดา” เขาโน้มหน้าลงไปเอ่ยกับเธอแผ่วเบาพร้อมกับหยักยิ้มร้ายลึกให้เธอ และมานิดาก็รู้สึกหวาดกลัวยิ้มนั้นของเขา เธอไม่เคยเห็นรอยยิ้มน่ากลัวแบบนี้บนใบหน้าของเขาเลย สาวเจ้ามองไปในร้านที่มีคนเต็มร้าน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำจริงแน่ ดูจากสายตาของเขาแล้ว
“คนเหลือทน” เธอต่อว่าเขาแล้วก็เบือนหน้าหนี
หึหึ
“ทนไม่ทนก็น่าจะรู้กันอยู่ว่าหมอต่ออึดแค่ไหน หิวไหม เดี๋ยวหมอต่อสั่งอาหารให้ กินอิ่มจะได้กลับโรงพยาบาล วันนี้หมอต่อจะให้ได้นอนกับแม่ ส่วนพรุ่งนี้ต้องนอนให้หมอต่อเอายันเช้า เข้าใจไหม” ก่อนออกมาทำงานพ่อของเขาบอกเขาว่าให้เธอได้อยู่กับแม่เธอบ้าง เขา
