@ คอนโดkp
แกร๊ก!
"กลับมาแล้วเหรอพ่อตัวดี" น้ำเสียงทรงอำนาจเอ่ยทักขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้องมา
"โธ่แม่.. มาก็น่าจะบอกผมหน่อย" ผมยกยิ้มอย่างอ้อนๆแล้วเดินตรงไปหอมแก้มของผู้หญิงที่ผมกลัวมากที่สุดในโลก
"ถ้าบอกก็คงไม่รู้สินะว่าลูกชายที่บอกว่าตั้งอกตั้งใจเรียนกลับไปยกพวกตีกับใครต่อใครไปทั่ว" น้ำเสียงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจผมอยู่นั้นทำให้ผมต้องใช้ลูกอ้อนมาเป็นตัวรอดแทน
"ที่ไหนกันแม่ ไปได้ยินมาจากไหน" ผมเฉไฉไม่ยอมรับแล้วสวมกอดแม่เอาไว้หลวมๆส่วนคนถูกกอดกลับเชิดหน้ากอดอกไม่สนใจลูกอ้อนของผมสักเท่าไหร่นัก
"อย่าให้ต้องพูดเลย ถ้านับคนบอกได้แม่คงไม่หัวร้อนมาหาเอาตอนนี้หรอก" คงไม่ต้องบอกแล้วใช่ไหมว่าผมหัวร้อนได้จากใครมา
"เรื่องเล็กน้อยน่ะแม่ อย่าเอาไปใส่ใจ"
"ต้องให้แม่ทนดูลูกเข้าตารางก่อนใช่ไหมถึงจะใส่ใจได้" แม่หันมามองหน้าผมด้วยสายตาโกรธจัดจนผมเองที่ทนสบตามองไม่ไหวเป็นฝ่ายหลบตาแทน
"แม่.
