“Ngayon mo sabihin na wala kang tinatagong lalaki sa kwarto mo.”
Awtomatikong umangat ang ulo ko nang marinig ang nakakagulat na tanong na ‘yon. Umawang pa ang labi ko, sabay ang paulit-ulit na paglunok. Seryoso at puno kasi ng pagdududa ang mga mata ni Myra.
Nagbaba ako ng tingin. Hindi ko na kasi matagalan ang mapaghinalang tingin niya. “Ano na naman ba ‘yang pinagsasabi mo, Myra? Marinig ka ng ibang tao, lalo lang akong mabubully," sita ko, at syempre. Maaang-maangan din ako, para tigilan na niya ako sa pangungulit.
"Hoy, Erica! Malinaw ang pandinig ko. At saka, kung wala kang kasama sa kwarto mo, bakit ang lakas ng loob mo na itaboy kami?"
"Tumahimik ka nga sabi! Ang kulit mo!" irita kong sabi at iniwan na siya.
Kaagad naman niya akong sinundan at sumabay sa mabagal kong paglala
