Nanliit ang mga mata ko habang naghihintay sa sasabihin ni Justin na usad pagong kung maglakad. Masakit pa yata ang binti niya dahil sa nangyari kanina. Kita rin ang discomfort sa mukha niya sa kada hakbang niya.
Pero pwede naman sana siyang magsalita habang naglalakad, sinadya niya talagang paghintayin ako at painitin na naman ang ulo ko.
Humalukipkip ako, sabay sabi, “ano na naman ba ang kailangan mo?” Pero para naman siyang tanga na hindi sumagot at tumitig lang sa akin.
“Tara na nga, Erica, wala ayos ang papansin na ‘yan. Sana talaga, hindi mo na lang siya—”
“Myra!” Pinandilatan ko siya ng mga mata nang tumahimik siya. Umismid siya pero kaagad namang sinara ang bibig. Kaya lang, mga mata niya ay panay na naman ang titik.
Dahil sa bungangang hindi niya ma-control, siya ang nag
